Forsycja pośrednia
Forsycja pośrednia (Forsythia × intermedia) – gatunek rośliny z rodziny oliwkowatych. Jest mieszańcem powstałym w wyniku skrzyżowania F. suspensa (forsycja zwisła) var. fortunei i F. viridissima[4]. Po raz pierwszy mieszańca tego wyhodowano ok. 1885 w ogrodzie botanicznym w Getyndze. Jest uprawiany jako krzew ozdobny.
Odm. 'Lynwood Gold' | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
forsycja pośrednia | ||
Nazwa systematyczna | |||
Forsythia × intermedia Zabel Gartenflora 1885: 36 (1885)[3] | |||
Synonimy | |||
|
Morfologia
edytuj- Opis
- Dość gęsty i dość szeroko rozrośnięty krzew do 3 m wysokości, o pędach wyprostowanych i częściowo zwisających. Górna część pędów ma rdzeń podzielony blaszkami na komory.
- Liście
- Jajowato-podługowate, ciemnozielone, przeważnie pojedyncze, czasami tylko 3–listkowe. Górna część liści jest piłkowana, dolna przeważnie całobrzega.
- Kwiaty
- Jasno lub ciemnożółte, lejkowate, 4–łatkowe, o długości do 5 cm. Wyrastają bardzo gęsto na krótkich szypułkach na wieloletnich pędach. Roślina kwitnie wczesną wiosną (marzec–kwiecień), jeszcze przed rozwojem liści.
- Owoce
- Owocem jest torebka.
Zastosowanie
edytujJest powszechnie uprawiana w parkach i przydomowych ogrodach, zarówno pojedynczo (soliter), jak i w grupach. Jej walorami ozdobnymi jest bardzo obfite kwitnienie wczesnowiosenne; jest to jeden z najwcześniej zakwitających krzewów i kwitnie w okresie, gdy drzewa i krzewy nie posiadają jeszcze liści. Jaskrawożółto kwitnące forsycje są wówczas dostrzegalne z daleka. Nadaje się również na żywopłoty, dobrze znosi cięcie. Kwitnące gałązki wykorzystywane są na kwiat cięty; w wodzie dość długo zachowują żywotność. Można również uzyskać ich przyspieszone kwitnienie na Boże Narodzenie. W tym celu ścina się je przed 4 grudnia i umieszcza zanurzone końcami w wodzie w chłodnym miejscu. Gdy nabrzmieją już pąki przenosi się je do ciepłego pomieszczenia i wówczas zakwitają.
Uprawiane są liczne kultywary. Niektóre z nich to:
- 'Goldzauber' – ma cienkie pędy, ciemnożłóte kwiaty i charakteryzuje się niezbyt silnym wzrostem
- 'Lynwood' – ma ciemnożółte kwiaty regularnie rozmieszczone na wyjątkowo sztywnych i wzniesionych pędach.
- 'Maluch' – polska karłowata odmiana o wysokości do 1 m, drobnych kwiatach i gęsto rozmieszczonych, cienkich pędach.
- 'Spectabilis' – jedna z bardziej popularnych odmian. Osiąga wysokość do 2,5 m, ma złocistożółte, bardzo duże kwiaty i kwitnie bardzo obficie. Zakwita dość późno, dzięki czemu mniej jest narażona na wczesnowiosenne przymrozki.
Uprawa
edytuj- Wymagania. Nie ma specjalnych wymagań co do gleby, rośnie dobrze niemal na każdej, ale na żyznej rozwija się szybciej i bujniej kwitnie. Wymaga stanowiska słonecznego. W polskich warunkach jest całkowicie mrozoodporna (strefa klimatyczna 5A), ale nie w każdym rejonie Polski kwitnie corocznie. Wynika to z tego, że w niektórych miejscach (np. w kotlinach rzek górskich) występują szczególnie silne wiosenne przymrozki, które uszkadzają jej kwiaty.
- Sposób uprawy. Nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych. Co 3–4 lata po przekwitnięciu należy silnie prześwietlić krzew, gdyż na starszych pędach kwitnie słabo. Wiosną i latem (nie dłużej niż do końca sierpnia) wskazane jest nawożenie.
Przypisy
edytuj- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-24] (ang.).
- ↑ Forsythia × intermedia Zabel, [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-12-27] .
- ↑ Gordon P. Dewolf, Robert S. Hebb. The Story of Forsythia. „arnoldia. The Magazine of the Arnold Arboretum”. 31 (2), s. 41-63, 1971. ISSN 0004-2633. [dostęp 2021-09-17]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1999. ISBN 83-7073-188-0.
- Joachim Mayer, Heinz-Werner Schwegler: Wielki atlas drzew i krzewów. Oficyna Wyd. „Delta W-Z”. ISBN 978-83-7175-627-6.