Gąska szerokoblaszkowa

Gąska szerokoblaszkowa (Tricholoma luridum (Schaeff.) P. Kumm.) – gatunek grzybów należący do rzędu pieczarkowców (Agaricales)[1].

Gąska szerokoblaszkowa
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

gąskowate

Rodzaj

gąska

Gatunek

gąska szerokoblaszkowa

Nazwa systematyczna
Tricholoma luridum (Schaeff.) P. Kumm.
Führ. Pilzk. (Zerbst): 132 (1871)

Systematyka i nazewnictwo

edytuj

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Tricholoma, Tricholomataceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1774 r. Jacob Christian von Schaeffer, nadając mu nazwę Agaricus luridus. Obecną nazwę nadał mu Paul Kummer w 1871 r.[1] Ma 10 synonimów. Niektóre z nich:

  • Gymnopus luridus (Schaeff.) Gray 1821
  • Gyrophila lurida (Schaeff.) Quél. 1886[2].

Stanisław Chełchowski w 1898 r. podał polską nazwę gąska (bedłka) ponura, Władysław Wojewoda w 2003 r. zarekomendował nazwę gąska szerokoblaszkowa[3]

Morfologia

edytuj
Kapelusz

O średnicy 4–8 cm, początkowo wypukły, potem płaskowypukły z garbkiem. Brzeg podwinięty i klapowany, powierzchnia matowa, gładka, drobno włóknista, oliwkowożółtozielona do ciemnooliwkowej z ciemnobrązowym środkiem i charakterystycznymi brązowymi plamami oraz srebrnoszarymi łuskami i włókienkami w środku i na brzegu[4].

Blaszki

W liczbie 70–90, l = 1–3, o szerokości 4–7 mm, przyrośnięte z ząbkiem, początkowo białawe z cytrynowożółtym odcieniem, potem wyraźnie szare, w końcu z lekko liliowym odcieniem. Krawędzie nierównomiernie wygięte[4].

Trzon

Wysokość 5–10 cm, grubość 0,8–1,3 cm, cylindryczny lub nieco pogrubiony u podstawy. Powierzchnia matowa z wierzchołkiem delikatnie oprószonym, ku dołowi włókniście kutnerowata, początkowo biaława z szarawym z cytrynowym odcieniem, później bladoszarozielonkawa[4].

Miąższ

Mięsisty, nie zmieniający barwy po uszkodzeniu, o łagodnym, mącznym zapachu i smaku[4].

Cechy mikroskopowe

Podstawki 40–50 × 8–10 µm, maczugowate, 4-zarodnikowe. Bazydiospory 8,8–10,4 × (6,0)6,4–6,8 μm, Q = 1,29–1,63, Qav = 1,42, elipsoidalne z małym, ale wyraźnym wyrostkiem wnęki, cienkościenne, szkliste, zawierające głównie jedną dużą gutulę. Brak prawdziwych cystyd, ale występują wąsko maczugowate bazydiole 32–40 × 8–9,5 µm. Na krawędziach i powierzchni blaszek są wyraźnie mniejsze od podstawek i bazydioli, cylindryczne do wąsko maczugowatych, często wygięte hyfidy 22–38 × 3–6 µm. Trama blaszek regularna, o gęsto ułożonych równoległych, cylindrycznych strzępkach o szerokości 3–8 µm. Skórka kapelusza typu cutis, zbudowana z cylindrycznych strzępek o szerokości 3–6 µm z brązowym pigmentem i inkrustacjami w błonie komórkowej. Brak sprzążek[4].

Gatunki podobne

Gąska cętkowana (Tricholoma fucatum) odróżnia się ciemnobrązowym kapeluszem z łuskowatymi strefami[5].

Występowanie

edytuj

Znane jest występowanie gąski szerokoblaszkowej tylko w Europie[6]. W Polsce W. Wojewoda w 2003 r. przytoczył kilka stanowisk, wszystkie z lat 1889–1916. Według niego gatunek ten jest w Polsce wymarły[3], taki też status ma w Czerwonej liście roślin i grzybów Polski[7], w późniejszych latach podano jednak wiele jego stanowisk, a najnowsze podaje internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną[8].

Naziemny grzyb mykoryzowy występujący w lasach iglastych i liściastych[3], ale głównie w górskich lasach świerkowych[5]. Owocniki pojawiają się od września do października[3].

Jest grzybem jadalnym[5].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-06-08].
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2024-06-08].
  3. a b c d Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 666, ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c d e Jan Holec, Martin Kříž, Tricholoma borgsjoeënse found in the Czech Republic and Tricholoma luridum documented in Slovakia, „Czech Mycology”, 64 (2), 2012, s. 223–232, ISSN 1805-1421 [dostęp 2024-06-08] (ang.).
  5. a b c Pavol Škubla, Wielki atlas grzybów, Poznań: Elipsa, 2007, s. 251, ISBN 978-83-245-9550-1.
  6. Występowanie Tricholoma luridum na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-06-08].
  7. Zbigniew Mirek i inni, Czerwona lista roślin i grzybów Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, PAN, 2006, s. 70, ISBN 83-89648-38-5.
  8. Aktualne stanowiska gąski szerokoblaszkowej w Polsce [online] [dostęp 2024-06-08].