Wikipedia

Główczyce (województwo pomorskie)

wieś w województwie pomorskim

Główczyce (kaszub. Główczëce, niem. Glowitz[3])[4] – wieś o charakterze małomiasteczkowym w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Główczyce, przy trasie komunikacyjnej ze Słupska do Łeby (droga wojewódzka nr 213), nad Pustynką, mającą ujście w jeziorze Łebsko. Wieś jest siedzibą sołectwa, które obejmuje również miejscowości Święcino i Klęcinko.

Artykuł

54°37′9″N 17°22′14″E

- błąd

38 m

WD

54°37'0.1"N, 17°22'0.1"E

- błąd

14 m

Odległość

395 m

Główczyce
wieś
Ilustracja
Pałac
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

słupski

Gmina

Główczyce

Liczba ludności (2011)

1837[1]

Strefa numeracyjna

59

Kod pocztowy

76-220[2]

Tablice rejestracyjne

GSL

SIMC

0744427

Położenie na mapie gminy Główczyce
Mapa konturowa gminy Główczyce, w centrum znajduje się punkt z opisem „Główczyce”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko górnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Główczyce”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Główczyce”
Położenie na mapie powiatu słupskiego
Mapa konturowa powiatu słupskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Główczyce”
Ziemia54°37′09″N 17°22′14″E/54,619167 17,370556
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Kościół pw. św. Apostołów Piotra i Pawła

Miejscowość jest siedzibą gminy Główczyce.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

HistoriaEdytuj

Prefiks w nazwie Główczyc wskazuje na pochodzenie nazwy od imienia własnego Główka (Glove). Główczyce wzmiankowane były już w 1252, dobra główczyckie od drugiej połowy XV wieku do końca 1945 roku znajdowały się w rękach rodu von Puttkamer. Jeszcze w pierwszej połowie XIX wieku Główczyce były zdominowane przez żywioł kaszubski. Postępująca i intensywnie propagowana przez administrację pruską germanizacja tutejszych Kaszubów doprowadziła do zupełnego wynarodowienia i utraty odrębnej tożsamości (zniesienie kaszubskiego jako języka wykładowego w tutejszej szkole w 1842). Ostatnie kazanie po kaszubsku odbyło się tu w roku 1886. Do 1945 Główczyce znajdowały się na trasie linii kolejowej Słupsk-Dargoleza (zdemontowanej przez Armię Czerwoną). W czasach Polski Ludowej powstała wytwórnia wód gazowanych, żwirownia, zakłady zbożowe oraz kombinat łąkarski PGR. Działał wiejski dom towarowy, kino, powstały ośrodek zdrowia i dom kultury[5].

ZabytkiEdytuj

  • Pałac, zbudowany w połowie XIX wieku w stylu neogotyckim, dwuskrzydłowy, dwukondygnacyjny na planie litery T, posiada szczyty schodkowe z płycinami i parawany oflankowane sterczynami, posiada zachowaną oryginalną XIX-wieczną stolarkę drzwiową i wyposażenie gabinetu z herbami Puttkamerów. Do pałacu prowadzi późnobarokowa brama.
  • Kościół neogotycki z 1891 roku, trzynawowy, zbudowany na planie krzyża łacińskiego z wykorzystaniem XVIII wiecznych murów, z zachowanym XIX-wiecznym ołtarzem, amboną, organami, ławkami, konfesjonałem i siedziskami dawniejszej okolicznej szlachty oraz witraże przedstawiające sceny religijne i herby dawnych szlacheckich rodów: von Krockow, von Puttkamer, von Querzen, von Zieres, von Wilkau, von Privitz zu Gettron. U boku prostokątnego prezbiterium zdobiona blendami wieża ze strzelistym hełmem ostrosłupowym[6].

Wspólnoty wyznanioweEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Gmina w liczbach, glowczyce.pl [dostęp 2017-11-23] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-30].
  2. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 317 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
  4. ↑ Dr F. Lorentz "Polskie i kaszubskie nazwy miejscowości na Pomorzu Kaszubskiem" (ISBN 83-60437-22-X) (ISBN 978-83-60437-22-3)
  5. ↑ Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 138, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482.
  6. ↑ Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 235, ISBN 978-83-7495-133-3.

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Główczyce_(województwo_pomorskie)&oldid=68959846”