Głuchy (województwo mazowieckie)
Głuchy – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie wyszkowskim, w gminie Zabrodzie[4][5].
| Artykuł |
52°29′23″N 21°22′22″E |
|---|---|
| - błąd |
38 m |
| WD |
52°31'N, 21°23'E |
| - błąd |
20299 m |
| Odległość |
1066 m |
| wieś | |
 Zabytkowy zespół dworski | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
29 |
| Kod pocztowy |
07-230[3] |
| Tablice rejestracyjne |
WWY |
| SIMC |
0523531[4] |
Położenie na mapie gminy Zabrodzie  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu wyszkowskiego  | |
 52°29′23″N 21°22′22″E/52,489722 21,372778
| |
Prywatna wieś szlachecka Laskowo-Głuche położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie kamienieckim ziemi nurskiej województwa mazowieckiego[6]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.
Wieś Głuchy (dawna nazwa Lasków Głuchy, była połączeniem dwóch wsi: Lasków i Głuchy) to miejsce narodzin 24 września 1821 roku Cypriana Kamila Norwida. Norwid spędził tu swoje wczesne dzieciństwo. Został ochrzczony w kościele parafialnym w pobliskiej Dąbrówce, gdzie na cmentarzu 11 kwietnia 1825 roku pochowano jego matkę. Po jej śmierci 4 letni Cyprian i jego rodzeństwo wyjechali z rodzinnych Głuch do odległej o 20 km Strachówki, do swojej prababki, miecznikowej Hilarii Sobieskiej[7]. Gdy ona zmarła, zamieszkał z ojcem i braćmi w Warszawie.
Po śmierci ojca w 1835 roku poeta często wracał w rodzinne strony, spędzając wakacje w Głuchach oraz w Dębinkach, w pałacu swego dziadka Ksawerego Dybowskiego, odbywał też wycieczki krajoznawcze z przyjaciółmi z kręgu „Cyganerii Warszawskiej”. Do ziemi rodzinnej wspomnieniami wracał też w swoich utworach.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Dąbrówce.
Zabytki Edytuj
- Zespół dworski: dwór, park z XVIII-XIX w. wpisany do rej. zabytków NID A-392 z 18.11.1959 i z 20.01.1976
Dworek modrzewiowy, piętrowy z gankiem wspartym na czterech słupach, nakryty czterospadowym dachem krytym gontem. W parku przydworskim z połowy XIX wieku rośnie wiele cennych drzew, zachowała się również aleja wysadzana starymi lipami oraz aleja dojazdowa wysadzana klonami i grabami, a także pomnik przyrody – klon srebrzysty[8].
Dwór wzniesiony przez rodzinę Zdzieborskich (z której pochodziła matka Norwida) w końcu XVIII wieku, następnie należał do Jana Norwida (ojca Cypriana Kamila). W latach 1824–1911 znajdował się w posiadaniu rodziny Suskich, następnie w posiadaniu krewnych Norwidów – Jeziorańskich.
W latach 1903–1920 mieszkał tu rzeźbiarz Bolesław Jeziorański, który jest autorem pomnika Tadeusza Kościuszki i rzeźb w gminie Dąbrówka. Po jego śmierci właścicielami dworu były dzieci rzeźbiarza[9][10].
W latach 1964–1996 dwór należał do reżysera Andrzeja Wajdy i jego żony Beaty Tyszkiewicz.
Zobacz też Edytuj
Przypisy Edytuj
- ↑ Wieś Głuchy w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2020-04-13] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 314 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
- ↑ Rajd rowerowy szlakiem Norwida. [dostęp 2012-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
- ↑ Folklor Wołomina i okolic. [dostęp 2012-01-06].
- ↑ Jolanta Boguszewska: Bolesław Jeziorański – rzeźbiarz z dworku Norwida. 14 lutego 2006. [dostęp 2012-01-06].
- ↑ Skansen powiatu wołomińskiego. [dostęp 2012-01-06].
Linki zewnętrzne Edytuj
- Laskowo (1) ''głuche'', [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 88.