Gadożer białopręgi

gatunek dużego ptaka

Gadożer białopręgi[4] (Circaetus cinerascens) – gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), zamieszkujący Afrykę Subsaharyjską. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Gadożer białopręgi
Circaetus cinerascens[1]
J.W. von Müller, 1851
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

szponiaste

Rodzina

jastrzębiowate

Podrodzina

jastrzębie

Plemię

Circaetini

Rodzaj

Circaetus

Gatunek

gadożer białopręgi

Synonimy
  • Circaëtos cinerascens J.W. von Müller, 1851[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Taksonomia
Gatunek ten opisał Johann Wilhelm von Müller w 1851 roku, nadając mu nazwę Circaëtos cinerascens. Jako miejsce typowe wskazał Sennar (Sudan)[2][5][6]. Nie wyróżnia się podgatunków[2][7].
Gadożer białopręgi w locie
Morfologia
Jest szaro-brązowy, z białymi paskami na brzuchu i udach. Policzki są jasnoszare, ogon czarny, nogi, dziób i oczy żółte. Sterówki mają czarne brzegi. Samice mają ciemniejsze ubarwienie od samców. Osobniki tego gatunku osiągają długość 55–58 cm, a rozpiętość ich skrzydeł wynosi 120–134 cm. Ich masa waha się w okolicach 1,1 kg.
Zasięg występowania
Gadożer białopręgi występuje w Afryce Subsaharyjskiej – od Senegambii na wschód po południowy Sudan i zachodnią Etiopię, a stamtąd na południe po Angolę, Namibię, Botswanę i Zimbabwe[2].
Ekologia i zachowanie
Ptaki te żyją w lasach i na sawannach urozmaiconych drzewami, w pobliżu rzek lub jezior, pomiędzy równoleżnikami 16°N a 19°S, głównie na wysokościach od 0 do 2000 m n.p.m. Żywią się gryzoniami, płazami, rybami, jaszczurkami, żółwiami i wężami. Okres godowy trwa przez cały rok, choć gody są nasilone w okresie od grudnia do kwietnia. Samice składają jedno jajo.
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje gadożera białopręgiego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Gatunek ten opisywany jest jako lokalnie pospolity. Liczebność światowej populacji prawdopodobnie mieści się bliżej dolnej granicy przedziału 10 000 – 100 000 osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy ze względu na wycinkę nadrzecznych lasów[3].

Przypisy

edytuj
  1. Circaetus cinerascens, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d Western Banded Snake-eagle (Circaetus cinerascens). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]. (ang.).
  3. a b Circaetus cinerascens, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Accipitrinae Vigors, 1824 - jastrzębie (Wersja: 2019-03-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-13].
  5. D. Lepage: Banded Snake-Eagle Circaetus cinerascens. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-07-29]. (ang.).
  6. J.W. von Müller, Diagnosen der in dem ersten Bande der Beiträge zur Ornithologie Africa's von John Wilhelm von Müller enthaltenen neuen Species, „Naumannia”, 1 (4), 1851, s. 27 (niem.).
  7. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-13]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • Circaetus cinerascens. [w:] The Eagle Directory [on-line]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-29)]. (ang.).
  • James Ferguson-Lees, David A. Christie: Raptors of the World. Christopher Helm, 2001. ISBN 0-7136-8026-1. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj