Gehenna
W Starym Testamencie edytuj
Gehenna (hebr. גי(א)-הינום Gehinnôm, Dolina Hinnom) – dolina, która w czasach starożytnych wyznaczała granice miasta Jerozolimy. Znajdowała się za bramą miasta zwaną Hersit i była pierwotnie wysypiskiem śmieci[1], miejscem kremacji zwłok przestępców oraz tych, którym odmówiono z różnych względów normalnego pogrzebu.
W Dolinie Hinnom utrzymywano stale palące się ognie, na jej środku znajdowało się wzniesienie zwane Tofet, na którym król judzki Achaz złożył niegdyś bogu Molochowi w ofierze własnego syna. Od tego momentu w Biblii i w judaizmie Dolina Hinnom jest symbolem bałwochwalstwa, kultu fałszywego boga, hańby oraz niegodziwości. Ołtarz ofiarny w Dolinie Hinnom zniszczył późniejszy dobry władca królestwa Judy - Jozjasz, aby powstrzymać składanie ofiar Molochowi[2].
W Nowym Testamencie edytuj
Słowo „γέεννα-gehenna, géenna" pojawia się w Nowym Testamencie 12 razy z tego 11 razy w wypowiedziach Jezusa.
Jest ono zwykle tłumaczone jako piekło[3][4]. W czasach Jezusa stanowiła symboliczne miejsce.
W interpretacji większości chrześcijan[a], jest według Nowego Testamentu miejscem przebywania osób odrzuconych przez Boga oraz cierpiących katusze w niegasnącym ogniu[5] (Ewangelia Mateusza 5,22,29,30; 10,28; 18,9; 23,15,33; Ewangelia Marka 9,43,45 47; Ewangelia Łukasza 12:5; List Jakuba 3:6).
Zobacz też edytuj
Uwagi edytuj
- ↑ Według grup badackich, np. Świadków Jehowy, „gehenna” jest symbolem wiecznej kary „drugiej śmierci”, bezpowrotnej zagłady, unicestwienia, od której nie ma już zmartwychwstania; jednak nie symbolizuje wiecznych mąk (Gehenna, [w:] Słownik pojęć [online], jw.org.; Gehenna, [w:] Wnikliwe poznawanie Pism [online], jw.org.).
Przypisy edytuj
- ↑ Nowy komentarz biblijny - List świętego Jakuba, Edycja Świętego Pawła 2011, s. 184
- ↑ 2 Krl 23,10.
- ↑ Bogdan Ferdek Sekty i nowe ruchy religijne jako problem teologiczny 1997 130
- ↑ Encyklopedia katolicka. Towarzystwo Naukowe Lublin 1973
- ↑ Nowy komentarz biblijny - Ewangelia według świętego Łukasza, tom 2, Edycja św. Pawła 2012, s. 32