Glaube Araújo Feitosa (ur. 9 kwietnia 1973 w São Paulo) – brazylijski karateka stylu Kyokushin, zawodnik K-1, trener karate.

Glaube Feitosa
Data i miejsce urodzenia

9 kwietnia 1973
São Paulo

Obywatelstwo

Brazylia

Wzrost

193 cm

Masa ciała

103 (2009) kg

Styl walki

karate

Kategoria wagowa

K-1 WGP

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

34

Zwycięstwa

16

Przez nokauty

11

Porażki

17

Remisy

1

Kariera sportowa

edytuj

Karate

edytuj

Kyokushin trenuje od 12. roku życia. Jest związany z organizacją IKO1 (założyciel Kancho Shōkei Matsui). W swojej karierze wygrywał mistrzostwa kraju oraz Ameryki Południowej, był również wicemistrzem świata w wadze superciężkiej z 1997 roku (w finale przegrał z Francisco Filho).

Wyniki na Mistrzostwach Świata Kyokushin (IKO1):

  • 1995 - 8. miejsce VI Otwartych MŚ
  • 1999 - 4. miejsce w VII Otwartych MŚ
  • 2003 - 4. miejsce w VIII Otwartych MŚ

W K-1 walczył od 1998 roku; początkowo bez sukcesów. Przełom w karierze Feitosy nastąpił w 2005 roku, kiedy wygrał K-1 World Grand Prix w Las Vegas (w finale znokautował Gary’ego Goodridge'a). Sukces ten pozwolił mu na występ w turnieju w Osace, będącym eliminacją do Finału World Grand Prix w Tokio. Feitosa przegrał jednak z Semmym Shiltem przez jednogłośną decyzję. Mimo to otrzymał szansę występu w Tokio w walce rezerwowej z Goodridge’em. Pokonał go przez jednogłośną decyzję, co umożliwiło mu występ w półfinale turnieju (zastąpił kontuzjowanych Aertsa i Le Bannera). Walczył w nim z wicemistrzem K-1 z 2003 i 2004 roku, Musashim. Brazylijczyk posłał Japończyka na deski już w pierwszej rundzie, a w drugiej znokautował go kopnięciem kolanem z wyskoku. O mistrzostwo K-1 World GP Feitosa zmierzył się z Schiltem. Holender znokautował go ciosem kolanem już w 48. sekundzie walki. Pomimo porażki Brazylijczyk stał się sensacją turnieju, zdobywając wicemistrzostwo jako zawodnik rezerwowy.

W 2006 roku w walce rewanżowej pokonał Musashiego, a w walce eliminacyjnej do Finału World GP Pawła Słowińskiego. W ćwierćfinale znokautował Rusłana Karajewa, jednak sam został znokautowany w półfinale przez Petera Aertsa.

Trzeci z rzędu występ w finałowej imprezie K-1 World GP Feitosa zapewnił sobie w 2007 roku, wygrywając na gali eliminacyjnej w Seulu z Chalidem Arrabem. W ćwierćfinale spotkał się po raz trzeci z Semmym Schiltem i po raz trzeci poniósł porażkę, choć w drugiej rundzie omal nie posłał Holendra na deski, trafiając go w szczękę tzw. brazylijskim kopnięciem[1].

W 2008 roku Glaube Feitosa walczył na turnieju K-1 World GP w Fukuoce z Badrem Hari o mistrzostwo K-1 w kategorii ciężkiej (do 100 kg). Marokańczyk znokautował go w pierwszej rundzie. W tym samym roku nie zdołał się zakwalifikować do Finału K-1 WGP, przegrywając w eliminacjach z Errolem Zimmermanem. W 2009 roku doszło do rewanżu, w którym ponownie lepszy był Surinamczyk. Tym samym Feitosa po raz drugi z rzędu nie zdobył kwalifikacji do turnieju o mistrzostwo K-1 WGP. Była to zarazem jego ostatnia walka w karierze[2].

Feitosa trenował z byłym mistrzem świata Kyokushin Francisco Filho w Ichigeki Team w Tokio oraz pod okiem Raya Sefo i Jaysona Vemoa w Ray Sefo Fighting Academy w Auckland[3]. Jest specjalistą tzw. brazylijskiego kopnięcia (ang. brasilian kick)[2].

Po zakończeniu zawodniczej kariery zajął się nauczaniem i instruktażem karate. Jednym z jego podopiecznych był m.in. Mauricio Rua[2].

Osiągnięcia

edytuj

Kick-boxing:

Karate Kyokushin (IKO1):

  • 2005: MVP Pucharu Świata Karate Kyokushin w Paryżu
  • 2003: 8. Otwarte Mistrzostwa Świata Kyokushin – 4. miejsce
  • 1999: 7. Otwarte Mistrzostwa Świata Karate Kyokushin – 4. miejsce
  • 1999: Otwarte Mistrzostwa Ameryk (America’s Cup) – 1. miejsce
  • 1997: 1. Mistrzostwa Świata Kyokushin w Kategoriach Wagowych - 2. miejsce w wadze superciężkiej
  • 1997: Mistrz Ameryki Południowej
  • 1997: Mistrz Brazylii
  • 1996: Mistrz Brazylii

Przypisy

edytuj
  1. Monty DiPietro: Schilt Three-Peats as K-1 World GP Champion. [dostęp 2008-07-20]. (ang.).
  2. a b c Fraser Coffeen: Glaube Feitosa Quietly Eases into Retirement. 9 czerwca 2010. [dostęp 2011-06-24]. (ang.).
  3. Supercharge - The Evolution. [dostęp 2008-07-20]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj