Golenice
 |
Ten artykuł od 2009-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Golenice (niem. Schildberg) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie myśliborskim, w gminie Myślibórz.
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2006) |
1034 |
| Strefa numeracyjna |
95 |
| Kod pocztowy |
74-312[2] |
| Tablice rejestracyjne |
ZMY |
| SIMC |
0184508 |
Położenie na mapie gminy Myślibórz  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu myśliborskiego  | |
 52°56′58″N 14°47′27″E/52,949444 14,790833[1]
| |
Historia edytuj
Golenice po raz pierwszy były wzmiankowane w 1276 roku[potrzebny przypis], kiedy to rycerz Dietrich von Kerkow zrezygnował z zamku i miasta Golenice (łac. Castrum et Civitatem Schiltperge) na rzecz margrabiów brandenburskich. W tym czasie Golenice były ośrodkiem administracyjnym ziemi golenickiej (łac. Terra Schiltberghe) obejmującej kilkanaście wsi na obszarze około 2 mil kwadratowych. Dokładniejszy opis ziemi golenickiej w roku 1337 znamy z tzw. Nowomarchijskiej Księgi Ziemskiej Jana von Waldow z lat 1404-1414. Do 1344 roku w Golenicach urzędował także archidiakon[3]; w 1344 roku doszło do połączenia archidiakonatu golenickiego i myśliborskiego. W wieku XIV Golenice należały przeważnie do rodziny von Wedel, chociaż spotykamy tam również przedstawicieli rodów von Jagow czy von Ertmerstorf. Około roku 1408 w posiadanie Golenic wszedł Ulrich von der Ost, a przedstawiciele tego rodu władali Golenicami do 1684 roku.
Pod koniec XVII wieku Golenice należały do feldmarszałka barona Georga von Derfflinger a następnie do jego syna Friedricha (w kościele golenickim znajduje się ufundowany przez niego w 1698 roku miedziany pająk). Po śmierci tego ostatniego, majątkiem golenickim zarządzała wdowa – Ursula von Osterhausen. Następnie Golenice znalazły się w rękach rodu von Rosey, którzy wybudowali we wsi pałac i nowy kościół. Pod koniec wieku XVIII majątek golenicki należał do rodu von Sydow, a od początku wieku XIX do roku 1901 do rodu von Rieben. W roku 1901 majątek golenicki (wraz z folwarkami w Golczewie i Sarbinowie) stał się własnością rodu von Hohenzollern.
W latach 1945-1954 i 1973-1976 miejscowość była siedzibą gminy Golenice. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Golenice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Zabytki edytuj
- Kościół barokowy z poł. XVIII w., zamknięty od wschodu półkoliście, masywna wieża obronna z XV w. o zbarokizowanych elewacjach, podwyższona dwiema drewnianymi nadstawami, każdy z członów zakończony hełmem, zabytkowe wyposażenie, renesansowy ołtarz z wkomponowanymi gotyckimi rzeźbami, barokowa ambona, żyrandole i loża kolatorska[4];
- Zespół rezydencjonalny, późnobarokowy, z II poł. XVIII w.
- pałac z drugiej poł. XVIII w.
- zabudowania gospodarcze,
- ryglowy budynek bramny,
- park ze starodrzewiem nad Jeziorem Dobropolskim;
- na południe od wsi, w pobliżu jeziora grodzisko średniowieczne, pierścieniowate, zarośnięte drzewostanem. Obwód 260 kroków, średnica 75 kroków. Otoczone fosą o głębokości 8 metrów, fosa wypełniona jest wodą[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 34437
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 321 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 139, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482.
- ↑ Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 96, ISBN 978-83-7495-133-3.