Wikipedia

Grzegorz Buczek (rugbysta)

Grzegorz Buczek (ur. 17 maja 1986 r.[3]) – polski rugbysta, reprezentant kraju, z Lechią Gdańsk mistrz oraz multimedalista mistrzostw Polski tak w odmianie 15- jak i 7-osobowej.

Grzegorz Buczek
Ilustracja
Buczek w 2023
Data urodzenia

17 maja 1986

Wzrost

176 cm[1]

Masa ciała

100 kg[1]

Rugby union
Pozycja

młynarz

Kariera juniorska
Lata Zespół
2000–2004 MKS Olsztyn
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2004–2009 MKS Olsztyn 56 (217)
2009– Lechia Gdańsk[2] 145
Reprezentacja narodowa[b]
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
2013–  Polska 29 (15)
  1. ↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 2 kwietnia 2023 r.
  2. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 11 marca 2023 r.
Buczek (po prawej) jako środkowy ataku w czasie swojego drugiego meczu w barwach Lechii (2009)
Grzegorz Buczek w 2014

Kariera klubowa edytuj

W młodości Buczek uprawiał piłkę nożną, której treningi zarzucił jednak w wieku trzynastu czy czternastu lat. Przez kilka miesięcy ćwiczył pięściarstwo. Do rugby trafił za namową jedego z kolegów, z którym uprawiał boks. Jako swojego idola z tego okresu wskazywał Mike’a Tysona[4].

Jest wychowankiem MKS-u Olsztyn[3][5][6], gdzie początkowo był zawodnikiem formacji ataku[7]. Występy w pierwszym zespole rozpoczął nie później niż w kwietniu 2004 roku – wówczas zapisano mu pierwsze trzy punkty zdobyte w meczu z Juvenią Kraków w rozgrywkach II ligi (łącznie 5 w całym sezonie 2003/2004)[8]. W kolejnym sezonie zdobył łącznie 48 punktów[9]. W 2007 roku ekipa z Olsztyna z Buczkiem w składzie awansowała do zreformowanej Ekstraligi. On sam zdobył w sezonie 2006/2007 43 oczka[10].

W pierwszym sezonie w najwyższej klasie rozgrywkowej zespół MKS-u zakończył zmagania na ósmej pozycji na 10 startujących ekip. Buczek jako etatowy kopacz drużyny zgromadził na swoim koncie 55 punktów (16. wynik w lidze)[11]. Rok później zebrał łącznie 58 punktów (miejsce 14.), dzięki czemu ponownie był najskuteczniejszym zawodnikiem drużyny z Olsztyna. Ta jednak wygrała tylko cztery mecze i nie zdołała utrzymać się w I lidze (wobec zmiany liczby drużyn z rozgrywek spadały wówczas aż trzy zespoły)[12][13].

Latem 2009 roku zawodnik przeniósł się do Lechii Gdańsk. Zainteresowane kluby nie mogły dojść do porozumienia co do szczegółów transferu, dopiero decyzją Polskiego Związku Rugby nakazano olsztynianom wydanie licencji zawodnika ekipie z Gdańska w zamian za ekwiwalent za wyszkolenie w wysokości 5000 zł[5][14]. Sprowadzano go jako zawodnika formacji ataku: skrzydłowego lub środkowego ataku[15]. Przenosząc się do Lechii, Buczek dołączył do Tomasza Rokickiego, który przebył tę samą drogę kilka lat wcześniej[5].

W barwach nowego klubu debiutował w spotkaniu ligowym z Juvenią, w którym zdobył przyłożenie. Wystąpił wówczas na pozycji środkowego[5][2]. Pierwszy sezon w zespole z Trójmiasta zakończył się dla niego srebrnym medalem mistrzostw Polski (porażka 16:19 z Budowlanymi Łódź, sam Buczek w finale nie grał)[3][14] Indywidualnie w siedmiu meczach ligowych zdobył siedem punktów[2][14]. W sezonie 2010/2011 rozegrał 13 spotkań, w tym decydujące o brązowym medalu starcie z Budowlanymi Lublin, które zakończyło się wynikiem 33:0 dla gdańszczan (zmienił wówczas Jurija Buchałę). W całym sezonie zapisano mu 22 punkty, w tym sześć 12 zdobytych z podwyższeń w meczu z Juvenią[2][3][16]. Rok później po raz pierwszy w karierze sięgnął po mistrzostwo kraju – Lechia w finale pokonała 27:22 Budowlanych Łódź[17]. Jednocześnie tydzień później gdańska ekipa przegrała z tym samym rywalem w finale Pucharu Polski[18]. Wychowanek MKS-u Olsztyn z uwagi na uraz, jakiego doznał jesienią 2011 roku, opuścił jednak pozostałą część sezonu[19] – w październikowym meczu z Budowlanymi Łódź zerwał więzadła krzyżowe w kolanie, co wymagało leczenia operacyjnego[20][21].

Kiedy w pierwszej kolejce sezonu 2012/2013 Lechia mierzyła się z Pogonią Siedlce. Drużyna z Gdańska borykała się ze znacznymi kłopotami kadrowymi w formacji młyna, co spowodowane było zarówno ruchami transferowymi, zawieszeniami po poprzednich rozgrywkach, jak i kontuzjami[22]. Wobec nieobecności podstawowego zawodnika I linii młyna Grzegorza Jańca Buczek, nominalnie skrzydłowy, został ustawiony na pozycji młynarza, do czego został wytypowany przez trenera Marka Płonkę jako najniższy i najbardziej krępy z zawodników ataku. Jak sam przyznawał, po raz pierwszy uczestniczył w wiązaniu młyna właśnie w tym meczu[4][23]. W trakcie sezonu występował zarówno w pierwszej[24][25], jak i w trzeciej linii młyna[26][27], a wyjątkowo także na skrzydle[28]. Ostatecznie gracze Lechii obronili zdobyty rok wcześniej tytuł mistrzowski, sięgając też po Puchar Polski (w finale dwukrotnie zdobył punkty z rzutów karnych)[3][29].

W 2014 roku Lechia z Buczkiem w pierwszym składzie – już występującym na pozycji młynarza – zdobyła trzecie z rzędu mistrzostwo kraju, pokonując w wielkim finale Pogoń Siedlce 36:3[30]. W kolejnych latach gdańska drużyna nie schodziła z podium mistrzostw Polski, zdobywając kolejno brązowy (2014/2015)[31] i srebrny medal (2015/2016, porażka z Budowlanymi Łódź)[32].

Jednocześnie w latach 2010–2016 Lechia Gdańsk – wielokrotnie z udziałem Buczka[3] – siedem razy z rzędu została mistrzem Polski w rugby 7[a][33]. W 2017 roku był on też członkiem drużyny z Pomorza, która zakończyła zmagania na drugim miejscu[34].

Pozycja Buczka w klubie systematycznie rosła, był jednym z podstawowych zawodników drużyny[2]. Co najmniej od 2015 roku zdarzało mu się pełnić funkcję kapitana Lechii[35], ostatecznie przejął tę rolę w 2016 roku od Sławomira Kaszuby[3][36]. W latach 2017, 2018 i 2022 Buczek wraz z Lechią docierał do fazy medalowej Ekstraligi, jednak za każdym razem w meczu o trzecie miejsce ulegał rywalom – dwukrotnie Pogoni Siedlce[37][38], a w ostatnim przypadku Skrze Warszawa[39]. Zawodnik nie uczestniczył jednak w końcówce sezonu 2021/2022 po tym, jak w kwietniu zerwał mięsień dwugłowy ramienia i zmuszony był pauzować przez kilka miesięcy[40]. Wcześniej stracił też niemal cały sezon 2020/2021, kiedy leczenie zerwanego ścięgna Achillesa wymagało dziewięciomiesięcznej przerwy w grze[2][41].

Kariera reprezentacyjna edytuj

W reprezentacji debiutował za kadencji selekcjonera Marka Płonki w towarzyskim turnieju Serendib International Cup w Kolombo. Wystąpił wówczas w pierwszym składzie w obu meczach, tak z Madagaskarem, jak i ze Sri Lanką[42]. W swoim trzecim meczu, przeciw Szwecji w Pucharze Narodów Europy, zdobył swoje pierwsze przyłożenie w reprezentacji[43]. We wrześniu 2017 roku uczestniczył w towarzyskim meczu Polska – Europa rozegranym z okazji 60-lecia Polskiego Związku Rugby[44].

Począwszy od 2018 roku zaczął bardziej regularnie pojawiać się w pierwszym składzie reprezentacji[45][46][47]. W 2019 roku w dwóch kolejnych meczach, ze Szwajcarią i Niemcami zdobył dwa przyłożenia[48][49]. W sezonie 2021/2022 wraz z reprezentacją wywalczył awans na pierwszy poziom rozgrywek Rugby Europe[50]. W decydującym meczu z Litwą, pod nieobecność kontuzjowanego Piotra Zeszutka pełnił funkcję kapitana drużyny[51]. W lutym 2023 roku brał też udział w meczu z Belgią – pierwszym wygranym pojedynku w RE Championship[52].

Statystyki edytuj

Stan na 11 marca 2023 r. Wynik reprezentacji Polski podany w pierwszej kolejności.

Drużyna narodowa Rok Mecze Punkty
  Polska 2013 2 0
2014 3 5
2015 3 0
2016 2 0
2017 —
2018 3 0
2019 4 10
2020 1 0
2021 4 0
2022 3 0
2023 4 0
Suma 29 15

Życie prywatne edytuj

Jeszcze przed 2019 rokiem związał się z Paulą Plichtą(inne języki), pochodzącą z Olsztyna multimedalistką mistrzostw Polski w gimnastyce sportowej, reprezentantką kraju, uczestniczką mistrzostw świata i igrzysk europejskich. Para wychowuje wspólnie syna[74][75][76].

Buczek posiada liczne tatuaże pokrywające znaczną część ciała, w szczególności klatkę piersiową, plecy i nogę. Pierwszy tatuaż wykonał w wieku 14 lat[4].

Uwagi edytuj

  1. ↑ Zobacz: Mistrzostwa Polski w rugby 7 – 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Seniorzy Skład [online], polski Związek Rugby [dostęp 2023-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2023-04-03] (pol.).
  2. ↑ a b c d e f Statystyki na stronie trojmiasto.pl – Sezon: 2009/10 • 2010/11 • 2011/12 • 2012/13 • 2013/14 • 2014/15 • 2015/16 • 2016/17 • 2017/18 • 2018 • 2019 • 2020/21 • 2021/22 • 2022/23
  3. ↑ a b c d e f g Buczek Grzegorz [online], Lechia Gdańsk [dostęp 2023-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-26] (pol.).
  4. ↑ a b c Grzegorz Buczek: Lechia Gdańsk, rugby, boks, tatuaże i drużyna marzeń [online], trojmiasto.pl, 3 listopada 2021 [dostęp 2023-04-14] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-20] (pol.).
  5. ↑ a b c d Sebastian Woźniak, Pierwsze szlify zdobywali w Olsztynie [online], Gazeta Wyborcza Olsztyn, 13 października 2009 [dostęp 2023-04-14] [zarchiwizowane z adresu 2023-04-14] (pol.).
  6. ↑ Robert Orzechowski, Rugbyści z Warmii i Mazur powołani do kadry Polski [online], olsztyn.naszemiasto.pl, 8 października 2015 [dostęp 2023-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2023-04-18] (pol.).
  7. ↑ Zawodnicy, MKS Rugby Olsztyn [zarchiwizowane 2007-06-26] (pol.).
  8. ↑ Polski Związek Rugby - II Liga 2003/2004, Polski Związek Rugby, 2004 [zarchiwizowane 2009-09-20] (pol.).
  9. ↑ Polski Związek Rugby - II Liga 2004/2005, Polski Związek Rugby, 2004–2005 [zarchiwizowane 2009-06-20] (pol.).
  10. ↑ Polski Związek Rugby - II liga, sezony 2005/2006 i 2006/2007, Polski Związek Rugby, 2005–2007 [zarchiwizowane 2009-06-20] (pol.).
  11. ↑ Polski Związek Rugby > Rugby 15 > I Liga > 2007-2008, Polski Związek Rugby, 2007–2008 [zarchiwizowane 2010-05-26] (pol.).
  12. ↑ Sebastian Woźniak, Rugbiści w tym sezonie liczyli na więcej [online], dostęp = częściowy, Gazeta Wyborcza, 29 maja 2009 [dostęp 2023-04-14] (pol.).
  13. ↑ Polski Związek Rugby > Rugby 15 > I Liga > 2008-2009, Polski Związek Rugby, 2008–2009 [zarchiwizowane 2011-07-19] (pol.).
  14. ↑ a b c Ekstraliga - Rugby 15 2011-2002, Polski Związek Rugby, 2009–2010, s. 20–29 [zarchiwizowane 2019-05-25] (pol.).
  15. ↑ Łukasz Jurczak, Rugby: Kto zagra w Lechii?, lechia.net, 12 sierpnia 2009 [dostęp 2023-04-16] [zarchiwizowane z adresu 2023-04-14] (pol.).
  16. ↑ Polski Związek Rugby > Rugby 15 > Ekstraliga, Polski Związek Rugby, 2010–2011 [zarchiwizowane 2011-07-19] (pol.).
  17. ↑ Po dziesięciu latach tytuł wrócił do Gdańska [online], trojmiasto.pl, 24 czerwca 2012 [dostęp 2023-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-30] (pol.).
  18. ↑ Budowlani Łódź pokonali Lechię Gdańsk i wygrali Puchar Polski! [online], lodz.naszemiasto.pl, 2 lipca 2012 [dostęp 2023-04-16] [zarchiwizowane z adresu 2022-04-16] (pol.).
  19. ↑ Ekstraliga – sezon 2011/2012, Polski Związek Rugby, 2011–2012 [zarchiwizowane 2019-05-25] (pol.).
  20. ↑ Sziszkan na stole operacyjnym zamiast na boisku [online], trojmiasto.pl, 1 października 2011 [dostęp 2023-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-30] (pol.).
  21. ↑ Co słychać u seniorów Lechii?, Lechia Gdańsk, 14 grudnia 2011 [zarchiwizowane 2011-12-19] (pol.).
  22. ↑ Dożywocie dla Wojcieszaka, inauguracja w Pruszczu [online], trojmiasto.pl, 23 sierpnia 2012 [dostęp 2023-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2022-09-27] (pol.).
  23. ↑ Sensacja na inaugurację ekstraligi [online], trojmiasto.pl, 25 sierpnia 2012 [dostęp 2023-04-14] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-20] (pol.).
  24. ↑ Lechia wygrała, Arka na wycieczce [online], trojmiasto.pl, 27 października 2012 [dostęp 2023-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2023-04-19] (pol.).
  25. ↑ Rugbiści i kibice Arki z klasą [online], trojmiasto.pl, 20 kwietnia 2013 [dostęp 2023-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2023-04-19] (pol.).
  26. ↑ Krzysztof Klinkosz, Lechia przegrała w Sochaczewie [online], trojmiasto.pl, 13 października 2012 [dostęp 2023-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2023-04-19] (pol.).
  27. ↑ Lechia rozbiła Budowlanych [online], trojmiasto.pl, 8 czerwca 2013 [dostęp 2023-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2022-09-28] (pol.).
  28. ↑ Ogniwo w finale play-off I ligi [online], trojmiasto.pl, 18 maja 2013 [dostęp 2023-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2023-04-19] (pol.).
  29. ↑ PP: Lechia z kolejnym trofeum [online], Polski Związek Rugby, 1 czerwca 2013 [dostęp 2023-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2023-04-14] (pol.).
  30. ↑ Lechia obroniła tytuł mistrzowski! [online], Polski Związek Rugby, 6 lipca 2014 [dostęp 2023-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-25] (pol.).
  31. ↑ Ekstraliga 2014-2015 - Tabela, wyniki [online], Polski Związek Rugby [dostęp 2023-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-25] (pol.).
  32. ↑ Budowlani Łódź Mistrzem Polski 2016 [online], Polski Związek Rugby, 24 czerwca 2016 [dostęp 2023-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2023-04-14] (pol.).
  33. ↑ MPS7: Lechia Mistrzem siódmy raz z rzędu [online], Polski Związek Rugby, 22 sierpnia 2016 [dostęp 2023-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-27] (pol.).
  34. ↑ MPS7: Posnania Mistrzem Polski 7 [online], Polski Związek Rugby, 26 czerwca 2017 [dostęp 2023-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2023-04-14] (pol.).
  35. ↑ Ogniwo Sopot 10 - 49 Lechia Gdańsk [online], Lechia Gdańsk, 4 października 2015 [dostęp 2023-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2022-10-06] (pol.).
  36. ↑ Damian Bocheński, Sławek Kaszuba kończy karierę rugbisty [online], Lechia Gdańsk, 12 maja 2017 [dostęp 2023-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2023-02-01] (pol.).
  37. ↑ Ekstraliga - Runda II - Finały [online], Polski Związek Rugby, 11 listopada 2017 [dostęp 2023-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-25] (pol.).
  38. ↑ Ekstraliga: Pogoń v Lechia 5:0 w meczu o III miejsce [online], Polski Związek Rugby, 10 listopada 2018 [dostęp 2023-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2018-11-11] (pol.).
  39. ↑ O III miejsce: Lechia Gdańsk v Skra Warszawa 6:26 [online], Polski Związek Rugby, 25 czerwca 2022 [dostęp 2023-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2022-06-27] (pol.).
  40. ↑ Grzegorz Buczek zerwał biceps. Lechia Gdańsk o tytuł mistrza Polski rugby 7 [online], trojmiasto.pl, 29 kwietnia 2022 [dostęp 2023-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2023-04-14] (pol.).
  41. ↑ Maciej Słomiński, Jedni chcą zagrać brzydko, inni mają chorobę morską [online], Interia, 22 października 2021 [dostęp 2023-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-27] (pol.).
  42. ↑ a b c Kamil Sulej, Egzotyczna przygoda [online], SportSiedlce.pl, 4 października 2013 [zarchiwizowane z adresu 2023-04-04] (pol.).
  43. ↑ a b Formularz zawodów Polska – Szwecja [online], Rugby Europe, 6 września 2014 [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (ang. • fr.).
  44. ↑ 60-lecie PZR: Polska v Europa 52:19 [online], Polski Związek Rugby, 9 września 2017 [dostęp 2021-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-18] (pol.).
  45. ↑ a b Formularz zawodów Polska – Portugalia [online], Rugby Europe, 24 marca 2018 [zarchiwizowane z adresu 2018-03-26] (ang. • fr.).
  46. ↑ a b RET: Polska v Holandia 0:49 [online], Polski Związek Rugby, 17 listopada 2018 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-04] (pol.).
  47. ↑ a b RET: Portugalia v Polska 65:5 [online], Polski Związek Rugby, 16 lutego 2019 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-04] (pol.).
  48. ↑ a b RET: Polska v Szwajcaria 25:28 [online], Polski Związek Rugby, 23 marca 2019 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-04] (pol.).
  49. ↑ a b RET: Polska v Niemcy 15:35 [online], Polski Związek Rugby, 2 listopada 2019 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-05] (pol.).
  50. ↑ Maciej Słomiński, Kapitan reprezentacji Polski po historycznym sukcesie: Awans dla następców [online], Interia, 10 kwietnia 2022 [dostęp 2023-04-18] [zarchiwizowane z adresu 2022-05-05] (pol.).
  51. ↑ Jacek Główczyński, Sensacyjny powrót. Polska z Litwą w Gdyni o awans do Rugby Europe Championship [online], trojmiasto.pl, 8 kwietnia 2022 [dostęp 2023-04-18] [zarchiwizowane z adresu 2022-07-05] (pol.).
  52. ↑ a b Pierwsze zwycięstwo w Championship [online], Polski Związek Rugby, 19 lutego 2023 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-02-19] (pol.).
  53. ↑ Tomasz Płosa, Serendib Cup: rozpoczęliśmy od porażki [online], 29 października 2013 [zarchiwizowane z adresu 2013-11-02] (pol.).
  54. ↑ Formularz zawodów Polska – Holandia [online], Rugby Europe, 18 października 2014 [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ang. • fr.).
  55. ↑ Formularz zawodów Mołdawia – Polska [online], Rugby Europe, 15 listopada 2014 [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ang. • fr.).
  56. ↑ Formularz zawodów Polska – Ukraina [online], Rugby Europe, 20 kwietnia 2015 [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ang. • fr.).
  57. ↑ Polska podbija Szwecję. Świetny debiut Sebastiana Gruszczyńskiego. [online], rugbypolska.pl, 13 września 2015 [zarchiwizowane z adresu 2015-11-21] (pol.).
  58. ↑ Formularz zawodów Ukraina – Polska [online], Rugby Europe, 17 października 2015 [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ang. • fr.).
  59. ↑ Formularz zawodów Polska – Belgia [online], Rugby Europe, 19 marca 2016 [zarchiwizowane z adresu 2016-03-21] (ang. • fr.).
  60. ↑ Formularz zawodów Holandia – Polska [online], Rugby Europe, 30 kwietnia 2016 [zarchiwizowane z adresu 2016-05-07] (ang. • fr.).
  61. ↑ RET: Polska v Litwa 33:0 [online], Polski Związek Rugby, 3 listopada 2018 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2018-11-03] (pol.).
  62. ↑ RET: Szwajcaria v Polska 20:23 [online], Polski Związek Rugby, 23 listopada 2019 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-05] (pol.).
  63. ↑ Formularz zawodów Holandia – Polska [online], Rugby Europe, 29 lutego 2020 [zarchiwizowane z adresu 2020-02-29] (ang.).
  64. ↑ KNM XV: Polska v Węgry 43:3 [online], Polski Związek Rugby, 11 września 2021 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-09-14] (pol.).
  65. ↑ Ukraina v Polska 24:27 - Zmiany i zdjęcia [online], Polski Związek Rugby, 12 października 2021 [dostęp 2021-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2021-10-12] (pol.).
  66. ↑ Formularz zawodów Polska – Niemcy [online], Rugby Europe, 13 listopada 2021 [dostęp 2021-11-14] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-14] (ang.).
  67. ↑ RET: Polska v Szwajcaria 37:25 [online], Polski Związek Rugby, 20 listopada 2021 [dostęp 2021-11-23] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-20] (pol.).
  68. ↑ KNM XV: Czechy v Polska 10:27 [online], Polski Związek Rugby, 19 lutego 2022 [dostęp 2022-02-19] [zarchiwizowane z adresu 2022-02-19] (pol.).
  69. ↑ Formularz zawodów Belgia – Polska [online], Rugby Europe, 20 marca 2022 [dostęp 2022-03-21] [zarchiwizowane z adresu 2022-03-21] (ang.).
  70. ↑ RET: Polska v Litwa 43:10 [online], Polski Związek Rugby, 9 kwietnia 2022 [dostęp 2022-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2022-04-09] (pol.).
  71. ↑ Rumuni za mocni dla walecznej Polski [online], Polski Związek Rugby, 4 lutego 2023 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-02-22] (pol.).
  72. ↑ Zacięta walka, Polacy ulegli Niemcom [online], Polski Związek Rugby, 6 marca 2023 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-26] (pol.).
  73. ↑ REC: Thriller w Amsterdamie! [online], Polski Związek Rugby, 19 lutego 2023 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-20] (pol.).
  74. ↑ Adam Mauks, Grzegorz Buczek, kapitan RC Lechii Gdańsk: Fajnie, kiedy ktoś cieszy się ze spotkania [online], Dziennik Bałtycki, 25 października 2019 [dostęp 2023-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2023-04-17] (pol.).
  75. ↑ Grzegorz Buczek: Musimy mierzyć się z najlepszymi [online], Interia, 22 grudnia 2022 [dostęp 2023-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2022-12-23] (pol.).
  76. ↑ Plichta Paula [online], Międzynarodowa Federacja Gimnastyczna [dostęp 2023-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-29] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grzegorz_Buczek_(rugbysta)&oldid=71615436”