HMS Nasturtium (1915)
HMS Nasturtium – slup wojenny typu Arabis zbudowany w Szkocji i wprowadzony do eksploatacji w 1915. Zatonął u wybrzeży Malty 28 kwietnia 1916 po wejściu na minę.
Klasa | |
---|---|
Typ |
Arabis |
Historia | |
Stocznia | |
Położenie stępki |
1 lipca 1915 |
Wodowanie |
21 grudnia 1915 |
Zamówiony dla Royal Navy | |
Nazwa |
HMS Nasturtium |
Zatopiony |
28 kwietnia 1916 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
1250 ton |
Długość |
81,7 m |
Szerokość |
10,2 m |
Zanurzenie |
3,36 m |
Napęd | |
1 × czterocylindrowy silnik parowy, 2 kotły cylindryczne, 1 śruba napędowa | |
Prędkość |
16 węzłów |
Zasięg |
3700 km (2000 Mm) przy prędkości 15 węzłów |
Uzbrojenie | |
Dwa 100-milimetrowe działa okrętowe QF 4 inch Mk IV, 100-milimetrowe działo okrętowe BL 4 inch Mk IX lub 120-milimetrowe szybkostrzelne działo okrętowe QF 4.7 inch Mk IV, oraz dwa trzyfuntowe 47-milimetrowe działa przeciwlotnicze. | |
Załoga |
79 osób |
Budowa edytuj
„Nasturtium” był jednym z 56 slupów typu Arabis zbudowanych dla Royal Navy podczas I wojny światowej. Jego budowę rozpoczęto 1 lipca 1915 w stoczni A. McMillan and Sons w Dumbarton w Szkocji. Gotowy okręt został zwodowany 21 grudnia 1915[1].
Dane taktyczno-techniczne edytuj
„Nasturtium” miał wyporność 1250 ton. Miał 77,80 m długości między pionami, 81,7 m długości całkowitej, 10,2 m szerokości i zanurzenie 3,36 m. Układ napędowy składał się z dwóch cylindrycznych kotłów opalanych węglem, dostarczających parę do czterocylindrowego silnika parowego potrójnego rozprężania, połączonego z jednym wałem napędowym. Okręt mógł osiągnąć maksymalną prędkość 16 węzłów, a jego zasięg wynosił 2000 Mm (ok. 3700 km) przy prędkości 15 węzłów. Paliwo stanowiło 130 ton węgla[1].
Na uzbrojenie okrętu składały się dwa czterocalowe (100 mm) działa okrętowe QF 4 inch Mk IV, ładowane odtylcowo czterocalowe (100 mm) działo morskie BL 4 inch Mk IX lub 120-milimetrowe szybkostrzelne działo okrętowe QF 4.7 inch Mk IV, oraz dwa 3-funtowe (47 mm) działa przeciwlotnicze[1][2].
Służba edytuj
Okres służby HMS „Nasturtium” był bardzo krótki. Okręt miał swoją bazę na Malcie. 24 kwietnia 1916 wypłynął z Malty na rejs patrolowy, ale wkrótce otrzymał rozkaz natychmiastowego powrotu w celu poszukiwania widzianego w pobliżu okrętu podwodnego. 27 kwietnia niemiecki okręt podwodny U-73 położył 22 miny na zewnątrz Grand Harbour. Wkrótce pancernik HMS „Russell” zatonął po wejściu na dwie z nich[3][4].
27 kwietnia o 19:10 „Nasturtium” znalazł się na tym samym polu minowym co „Russell”. Około 19:45 w odległości 5–6 mil od fortu Saint Elmo wszedł na minę, która eksplodowała 7 stóp poniżej linii wodnej po prawej burcie okrętu, blisko przedniego komina[4]. Od eksplozji zginęło siedmiu członków załogi, jeden zmarł dwa dni później[5][6]. HMS „Sheldrake” ruszył z pomocą, aby odholować uszkodzony okręt, ale było to bardzo trudne z powodu jego mocnego przechyłu, ciemności i silnej fali. W ślad za „Sheldrake” z pomocą poszły również HMS „Wallflower” i HMY „Aegusa”. Ten ostatni o 21:50 wszedł na minę i zatonął. O godzinie 2 w nocy w piątek 28 kwietnia kapitan i ludzie, którzy pozostali na pokładzie dziobowym do ostatniej chwili, opuścili „Nasturtium”, gdyż jego przechył wyraźnie się powiększył[4].
HMS „Nasturtium” ostatecznie zatonął o 02:45 w dniu 28 kwietnia 1916[4]. Wrak okrętu spoczywa teraz na głębokości 67 metrów[5].
Przypisy edytuj
- ↑ HMS Nasturtium (+1916). www.wrecksite.eu. [dostęp 2022-04-18]. (ang.).
- ↑ R. A. Burt: British Battleships 1889–1904. Barnsley: Seaforth Publishing, 2013. ISBN 978-1-84832-173-1. (ang.).
- ↑ a b c d HMS Nasturtium. Heritage Malta. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-12)]. (ang.).
- ↑ a b Eight ‘new’ deep Malta wrecks opened to diving. DiverNet, 2019-02-25. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-27)]. (ang.).
- ↑ Royal Navy, HMS Nasturtium. A Street Near You. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-17)]. (ang.).