Hans Werner Henze

niemiecki kompozytor

Hans Werner Henze (ur. 1 lipca 1926 w Gütersloh, zm. 27 października 2012 w Dreźnie) – niemiecki kompozytor muzyki współczesnej.

Hans Werner Henze
Ilustracja
Hans Werner Henze (1960)
Data i miejsce urodzenia

1 lipca 1926
Gütersloh

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

27 października 2012
Drezno

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna

Zawód

kompozytor

Powiązania

Stadttheater Konstanz,
Hessisches Staatstheater Wiesbaden, Mozarteum

Odznaczenia
Krzyż Wielkiego Oficera Orderu Zasługi RFN Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RFN Order Bawarski Maksymiliana za Naukę i Sztukę Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Życiorys edytuj

Henze był uczniem Wolfganga Fortnera i René Leibowitza. Pracował jako kierownik muzyczny Deutsches Theater Heinza Hilperta w Konstancji, a w latach 1950-1953 był dyrektorem artystycznym baletu w Hessisches Staatstheater w Wiesbaden. Uczestniczył w pierwszych edycjach Międzynarodowych Letnich Kursach Nowej Muzyki w Darmstadcie. Kompozytor osiadł na stałe we Włoszech.

Twórczość edytuj

Twórczość Henzego wyróżnia wielość stylów tzw. polistylistyka. Widoczne w niej są wpływy romantyzmu i naturalizmu, np. w operze z 1952 Boulevard Solitude (wg powieści Manon Lescaut autorstwa Antoine Prévosta). Kompozytor stosował nadto technikę serialną (serializm), często naśladował inne style np. Mozarta, Rossiniego. Korzystał z wielu form muzycznych: madrygał, hymn, pieśń, song i elementów jazzu. Do innych ważniejszych dzieł operowych należą: Der junge Lord (Młody Lord), Die Bassariden (Bachantki), We Come to the River (Dochodzimy do rzeki), Die englische Katze (Angielska kotka), Das verratente Meer (Zdradzone morze), Venus und Adonis (Wenus i Adonis).

Henze był także twórcą baletów (Ondine), symfonii, koncertów, muzyki kameralnej i utworów wokalnych (Pięć pieśni neapolitańskich) i rozprawy teoretycznej Muzyka i polityka (1976).

Bibliografia edytuj