Hansreiarodzaj chrząszczy z rodziny poświętnikowatych i podrodziny Scarabaeinae. Obejmuje 6 opisanych gatunków. Wszystkie są endemiczne dla Amazonii.

Hansreia
Halffter et Martínez, 1977
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Infrarząd

żukokształtne

Nadrodzina

żuki

Rodzina

poświętnikowate

Podrodzina

Scarabaeinae

Plemię

Deltochilini

Rodzaj

Hansreia

Typ nomenklatoryczny

Ateuchus affinis Fabricius, 1801

Morfologia edytuj

Chrząszcze o ciele długości od 7,2 do 10,4 mm[1].

Głowę mają w zarysie eliptyczną z lekkim wykrojeniem na brzegu przednim i silnym wykrojeniem na brzegu tylnym, ubarwioną ciemnobrązowo z zielonkawym połyskiem. Nadustek ma po bokach płytkiego, U-kształtnego wykrojenia dwa szersze niż dłuższe, ostre ząbki o prostych krawędziach oraz oszczecinionym pośrodkowo dołku na powierzchni grzbietowej. Szwy czołowo-nadustkowy i nadustkowo-policzkowe są silnie zaznaczone. Policzki mają silnie wypukłą krawędź boczną i drobny ząbek na przedzie. W widoku grzbietowym oczy są wąskie i rozstawione na odległość równą mniej więcej dwudziestu swoim szerokościom[1].

Przedplecze jest umiarkowanie wysklepione, dwukrotnie szersze niż dłuższe, o obrzeżonej krawędzi przedniej, zaokrąglonych i prostych kątach przednich, spłaszczonych i rozszerzonych obrzeżeniach boków, opatrzonych ostrym i najlepiej od spodu widocznym ząbkiem kątach bocznych, drobno wciętych kątach tylnych oraz niewykrojonej krawędzi tylnej, ubarwione ciemnobrązowo, na dysku z połyskiem metalicznym w odcieniu zielonym, czerwonym lub żółtym. Dysk przedplecza jest nagi i błyszczący, w tylnej części pośrodku podłużnie wciśnięty, boki zaś porośnięte krótkimi szczecinkami i bezładnie mikroguzkowane. Dołki boczne przedplecza są słabo zaznaczone. Pokrywy są zaokrąglone, o zakrzywionych, zaopatrzony w silnie rozwiniętą i kompletną listewkę bokach, każda z dziewięcioma cienkimi, u nasady szerszymi niż dalej, połyskującymi, zaopatrzonymi w podłużne punkty dołkowate, wydzielonymi żeberkowatymi krawędziami rzędy. Ubarwienie pokryw jest matowo brązowe z nasadą i bokami ciemniejszymi, zielono lub rudo połyskującymi. Powierzchnia pokryw jest drobno ziarenkowana i gęsto pokryta oczkowatymi mikroguzkami. Ósmy międzyrząd zwężony jest w przednie części. Spód tułowia jest brązowy do czarnego, pośrodku zapiersia z silnym połyskiem zielonkawym lub czerwonawym. Hypomery są niewydrążone, zaopatrzone w niekompletne żeberka ukośne. Wypukłe śródpiersie jest około sześciokrotnie szersze niż dłuższe. Odnóża przedniej pary mają uda z wykrojeniem na przedniej krawędzi przerwanym szeregiem długich szczecinek, trójkątne golenie z szeregiem małych ząbków na krawędzi zewnętrznej, trzema ostrymi zębami w wierzchołkowej ⅓ oraz ostrogą rozdwojoną u samicy i szpatułkowatą u samca, a stopy niezanikłe. Odnóża par pozostałych mają uda u podstawy węższe niż dalej i na przedniej krawędzi wykrojone ze szczecinkami tylko w wierzchołkowej połowie wykrojenia oraz walcowate golenie lekko wygięte łukowato i słabo rozszerzone u szczytu[1].

Odwłok ma na brązowym do czarnego spodzie krótkie szczecinki. Najdłuższy jest szósty z widocznych sternitów. Dłuższe niż szerokie, pionowe, pomarszczone, na szczycie zaokrąglone i obrzeżone pygidium oddzielone jest od propygidium poprzeczną listewką. Genitalia samca mają niezmodyfikowane, pozbawione szczecinek i zdobień, krótsze od fallobazy paramery. Edeagus ma w endofallusie okrągły i zaopatrzony w skierowany dozewnętrznie płatek skleryt peryferyjny prawy górny, nieregularnie ukształtowany skleryt peryferyjny frontolateralny oraz przecinkowaty z płatkiem bocznym w części przedniej kompleks sklerytów osiowych i podosiowych[1].

Ekologia i występowanie edytuj

Owady te zasiedlają równikowe lasy deszczowe[1].

Rodzaj neotropikalny, endemiczny dla Amazonii, znany z Wenezueli, Gujany, Surinamu, Gujany Francuskiej i północnej Brazylii, przy czym wszystkie gatunki oprócz H. affinis podawane są wyłącznie z tej ostatniej[1].

Taksonomia edytuj

Takson ten wprowadzony został w 1977 roku przez Gonzalo Halfftera i Antonia Martíneza na łamach „Folia Entomologica Mexicana[2]. W 2015 roku zrewidowany został przez Marcely Valois, Fernanda Z. Vaz-de-Mello i Fernanda A.B. Silvę[1].

Do rodzaju tego zalicza się 6 opisanych gatunków[1][3]:

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h Marcely Valois, Fernando Zagury Vaz-de-Mello, Fernando A. B. Silva. A taxonomic review of the Neotropical genus Hansreia Halffter & Martínez, 1977 (Coleoptera: Scarabaeidae, Scarabaeinae). „Zootaxa”. 4027 (2), s. 205-226, 2015. Magnolia Press. DOI: 10.11646/zootaxa.4027.2.2. 
  2. G. Halffter, A. Martínez. Revision monografica de los Canthonina Americanos, IV parte. Clave para generos y subgeneros. „Folia Entomologica Mexicana”. 38, s. 29-107, 1977. 
  3. genus Hansreia Halffter & Martínez, 1977. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2024-02-02].