Wikipedia

Henryk Doskoczyński

Henryk Wilhelm Doskoczyński, właśc. Henryk Wilhelm Doskocil[1] (ur. 20 lutego 1894 w Krakowie, zm. 23 czerwca 1967) – podpułkownik łączności Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.

Henryk Wilhelm Doskoczyński
Henryk Wilhelm Doskocil
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1894
Kraków

Data śmierci

23 czerwca 1967

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Naczelne Dowództwo WP

Stanowiska

dyrektor poczty polowej

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP, nadany dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)

Życiorys

edytuj

Urodził się 20 lutego 1894 roku w Krakowie, w rodzinie Edwina, kelnera. W 1913 roku, po ukończeniu I Wyższej Szkoły Realnej w Krakowie, rozpoczął studia politechniczne[2]. W 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich. Początkowo służył, w stopniu sierżanta, w Oddziale Telefonicznym c. i k. Komendy Legionów Polskich. 11 lipca 1915 roku został przeniesiony do 4 pułku piechoty na stanowisko zastępcy komendanta Oddziału Telefonicznego[2]. 1 kwietnia 1916 roku został mianowany chorążym[3]. Latem 1917 roku, po kryzysie przysięgowym, kontynuował służbę w Polskim Korpusie Posiłkowym. We wrześniu tego roku został dowódcą plutonu telefonicznego w Oddziale Uzupełnień Korpusu. 7 lutego 1918 roku powierzono mu tymczasowo stanowisko dowódcy Kadry Telefonicznej w Dowództwie Uzupełnień Korpusu[2].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Z dniem 1 stycznia 1918 roku został mianowany podporucznikiem[4]. Od 1919 roku pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego „Kielce” w Kielcach. Od 1 czerwca 1920 roku na stanowisku referenta łączności w Wydziale IV Technicznym[5]. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Został awansowany do stopnia kapitana łączności ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[6], a następnie do stopnia majora łączności ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923[7][8]. W latach 20. był oficerem 1 pułku łączności. Od 8 czerwca 1923 roku, w stopniu kapitana, był p.o. dowódcy IX batalionu telegraficznego w Zegrzu[9]. W 1924 w stopniu majora był dowódcą IV batalionu w macierzystym pułku[10]. W czerwcu 1926 roku został przeniesiony z 2 pułku łączności w Jarosławiu na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy 5 samodzielnego batalionu łączności w Krakowie (później przemianowany na 5 batalion telegraficzny)[11][12][13]. 2 grudnia 1930 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów łączności[14]. Z dniem 14 czerwca 1933 roku został przeniesiony do kadry 4 batalionu telegraficznego w Brześciu na stanowisko komendanta[15]. W 1939 roku był komendantem garnizonu i placu Gdynia[16]. W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku pełnił funkcję naczelnego dyrektora poczty polowej w Oddziale IV Sztabu Naczelnego Wodza. 18 września przekroczył granicę z Rumunią, gdzie został internowany. W 1941 roku został przekazany Niemcom i osadzony w Oflagu VI E Dorsten, a później w Oflagu VI B Dössel. W 1945 roku, po uwolnieniu z niewoli, został przyjęty do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Po wojnie przebywał na emigracji w Wielkiej Brytanii. W 1959 był nadal w stopniu podpułkownika.

Zmarł 23 czerwca 1967. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera LXV-6-58)[17].

Był żonaty z Mieczysławą Sławińską (1888-1980), siostrą rzeźbiarza i ceramika Tadeusz Sławińskiego. Przed ślubem zmienił nazwisko z Doskoczil na Doskoczyński. Do wybuchu wojny mieszkał wraz z rodziną na Osiedlu Oficerskim w Krakowie. Obdarzony talentem malarskim wykonał wiele akwarel i rysunków obrazujących życie żołnierskie w Legionach Polskich[18].

Ordery i odznaczenia

edytuj
  • Krzyż Niepodległości – 24 października 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[19]
  • Krzyż Walecznych trzykrotnie
  • Złoty Krzyż Zasługi po raz pierwszy – 18 lutego 1939 „za zasługi na polu pracy społecznej”[20]
  • Złoty Krzyż Zasługi po raz drugi – 17 marca 1959[21])
  • Srebrny Krzyż Zasługi – 8 sierpnia 1925 „za zasługi położone na polu wyszkolenia armii”[22]

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Wykaz Legionistów ↓, w 1922 roku uzyskał zgodę na zmianę nazwiska rodowego „Doskocil” na nazwisko „Doskoczyński”.
  2. ↑ a b c Wykaz Legionistów ↓.
  3. ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 47.
  4. ↑ Rozkaz nr 11 z dnia 18 listopada 1918 r. Polska Komeda Wojskowa w Krakowie [dostęp 2021-09-01].
  5. ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 88 z 17 września 1920 roku, pkt 1123.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 967.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 885.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 621.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 957.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 874.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 5 czerwca 1926 roku, s. 173.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 617.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 267, 768.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 328.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 137.
  16. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 262.
  17. ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], www.zck-krakow.pl [dostęp 2023-03-15].
  18. ↑ Kronika życia, 2010, s. 121, ISBN 978-83-929708-4-2.
  19. ↑ M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335.
  20. ↑ M.P. z 1939 r. nr 45, poz. 76.
  21. ↑ Komunikat o nadaniu Złotego Krzyża Zasługi. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”. 6, s. 43, 1959-10-08. 
  22. ↑ M.P. z 1925 r. nr 184, poz. 814, jako major Henryk Doskoszyński.

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Henryk_Doskoczyński&oldid=74239622”