Wikipedia

Henryk Doskoczyński

Henryk Wilhelm Doskoczyński, właśc. Henryk Wilhelm Doskocil[1] (ur. 20 lutego 1894 w Krakowie, zm. 23 czerwca 1967) – podpułkownik łączności Wojska Polskiego II RP i Polskich Sił Zbrojnych.

Henryk Wilhelm Doskoczyński
Henryk Wilhelm Doskocil
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1894
Kraków

Data śmierci

23 czerwca 1967

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

Naczelne Dowództwo WP

Stanowiska

dyrektor poczty polowej

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi

Życiorys edytuj

Urodził się 20 lutego 1894 roku w Krakowie, w rodzinie Edwina, kelnera. W 1913 roku, po ukończeniu I Wyższej Szkoły Realnej w Krakowie, rozpoczął studia politechniczne[2]. W 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich. Początkowo służył, w stopniu sierżanta, w Oddziale Telefonicznym c. i k. Komendy Legionów Polskich. 11 lipca 1915 roku został przeniesiony do 4 pułku piechoty na stanowisko zastępcy komendanta Oddziału Telefonicznego[2]. 1 kwietnia 1916 roku został mianowany chorążym[3]. Latem 1917 roku, po kryzysie przysięgowym, kontynuował służbę w Polskim Korpusie Posiłkowym. We wrześniu tego roku został dowódcą plutonu telefonicznego w Oddziale Uzupełnień Korpusu. 7 lutego 1918 roku powierzono mu tymczasowo stanowisko dowódcy Kadry Telefonicznej w Dowództwie Uzupełnień Korpusu[2].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Z dniem 1 stycznia 1918 roku został mianowany podporucznikiem[4]. Od 1919 roku pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego „Kielce” w Kielcach. Od 1 czerwca 1920 roku na stanowisku referenta łączności w Wydziale IV Technicznym[5]. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Został awansowany do stopnia kapitana łączności ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[6], a następnie do stopnia majora łączności ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923[7][8]. W latach 20. był oficerem 1 pułku łączności. Od 8 czerwca 1923 roku, w stopniu kapitana, był p.o. dowódcy IX batalionu telegraficznego w Zegrzu[9]. W 1924 w stopniu majora był dowódcą IV batalionu w macierzystym pułku[10]. W czerwcu 1926 roku został przeniesiony z 2 pułku łączności w Jarosławiu na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy 5 Samodzielnego batalionu łączności w Krakowie (później przemianowany na 5 batalion telegraficzny)[11][12][13]. 2 grudnia 1930 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów łączności[14]. Z dniem 14 czerwca 1933 roku został przeniesiony do kadry 4 batalionu telegraficznego w Brześciu na stanowisko komendanta[15]. W 1939 roku był komendantem garnizonu i placu Gdynia[16]. W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku pełnił funkcję naczelnego dyrektora poczty polowej w Oddziale IV Sztabu Naczelnego Wodza. 18 września przekroczył granicę z Rumunią, gdzie został internowany. W 1941 roku został przekazany Niemcom i osadzony w Oflagu VI E Dorsten, a później w Oflagu VI B Dössel. W 1945 roku, po uwolnieniu z niewoli, został przyjęty do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Po wojnie przebywał na emigracji w Wielkiej Brytanii. W 1959 był nadal w stopniu podpułkownika.

Zmarł 23 czerwca 1967. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera LXV-6-58)[17].

Życie prywatne edytuj

Ożenił się z Mieczysławą Sławińską (1888-1980), siostrą rzeźbiarza i ceramika Tadeusz Sławińskiego. Przed ślubem zmienił nazwisko z Doskoczil na Doskoczyński. Do wybuchu wojny mieszkał wraz z rodziną na Osiedlu Oficerskim w Krakowie. Obdarzony talentem malarskim wykonał wiele akwarel i rysunków obrazujących życie żołnierskie w Legionach Polskich[18].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Wykaz Legionistów ↓, w 1922 roku uzyskał zgodę na zmianę nazwiska rodowego „Doskocil” na nazwisko „Doskoczyński”.
  2. ↑ a b c Wykaz Legionistów ↓.
  3. ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 47.
  4. ↑ Rozkaz nr 11 z dnia 18 listopada 1918 r. Polska Komeda Wojskowa w Krakowie [dostęp 2021-09-01].
  5. ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 88 z 17 września 1920 roku, pkt 1123.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 967.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 885.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 621.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 957.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 874.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 5 czerwca 1926 roku, s. 173.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 617.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 267, 768.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 328.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 137.
  16. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 262.
  17. ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], www.zck-krakow.pl [dostęp 2023-03-15].
  18. ↑ Kronika życia, 2010, s. 121, ISBN 978-83-929708-4-2.
  19. ↑ M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  20. ↑ M.P. z 1939 r. nr 45, poz. 76 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  21. ↑ Komunikat o nadaniu Złotego Krzyża Zasługi. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 43, Nr 6 z 8 października 1959. 
  22. ↑ M.P. z 1925 r. nr 184, poz. 814 „za zasługi, położone na polu wyszkolenia armji” - jako major Henryk Doskoszyński.

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Henryk_Doskoczyński&oldid=72429663”