Ilona Łepkowska

scenarzystka polska

Ilona Łepkowska (ur. 11 lipca 1954 w Warszawie[1]) – polska scenarzystka i producentka filmowa i serialowa, pisarka.

Ilona Łepkowska
Ilustracja
Ilona Łepkowska (wrzesień 2011)
Data i miejsce urodzenia 11 lipca 1954
Warszawa
Zawód pisarka, scenarzystka filmowa i serialowa
Odznaczenia
Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Głos Ilony Łepkowskiej

ŻyciorysEdytuj

Urodziła i wychowała się w Warszawie jako druga córka Joanny i Tadeusza Łepkowskich[2][3]. Jej ojciec był profesorem historii w Polskiej Akademii Nauk, a matka zajmowała się domem, wcześniej pracowała w drogerii[3]. Ma dwoje rodzeństwa[4][5], starszą siostrę Ewę i młodszego brata Antoniego[3]. Uczyła się w liceum im. Klementa Gottwalda w Warszawie[6]. W latach 1972–1977 studiowała w Instytucie Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego[7], a po obronie dyplomu podjęła dwuletnie Zaoczne Studium Scenariuszowe przy PWSFTViT w Łodzi[1][8].

Zanim zaczęła karierę scenopisarską, udzielała korepetycji z języka polskiego[9], pracowała jako asystentka kierownika produkcji w Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych[10] oraz nauczycielka filmu i kultury filmowej w jednym z warszawskich liceów. Ponadto była urzędniczką w Przedsiębiorstwie Transportu i Spedycji Przemysłu Mięsnego[11]. W 1976 zagrała epizodyczne role w filmach Człowiek z marmuru Andrzeja Wajdy i Barwy ochronne Krzysztofa Zanussiego[12].

Za swój pierwszy scenariusz – Gra – zdobyła wyróżnienie na festiwalu „Młodzi i film” w Koszalinie[13]. Jako scenarzystka zadebiutowała filmem telewizyjnym Wakacje z Madonną (1983)[14], którego scenariusz był jej pracą zaliczeniową na pierwszym roku studiów[11]. Po ukończeniu studium scenariuszowego w 1982 została organizatorką publiczności w Teatrze Ochoty[1], poza tym pisała teksty do czasopism „Film”[15] i „Świat Młodych”. Działała także w Kole Młodych przy Stowarzyszeniu Filmowców Polskich i pracowała w Studiu Filmowym Oko[15].

Jest autorką lub współautorką popularnych komedii, takich jak: Och, Karol (1985) i Och, Karol 2 (2011), Komedia małżeńska (1993), Nigdy w życiu! (2004), Nie kłam, kochanie (2007), Jeszcze raz (2008) oraz serii „Kogel-mogel”, która jest określana mianem kultowej[16][17][18][19]: Kogel-mogel (1988), Galimatias, czyli kogel-mogel II (1989), Miszmasz, czyli kogel-mogel 3 (2019), Koniec świata, czyli kogel-mogel 4 (2021). Przygotowała również scenariusze do filmów Obywatel świata (1991) Rolanda Rowińskiego i Randka w ciemno (2010) Wojciecha Wójcika, jednak po ich nakręceniu wycofała swoje nazwisko z listy twórców ze względu na niezadowolenie z efektów końcowych, wywołanych odmienną wizją reżyserską[20][21].

Pisała scenariusze do seriali: Kacperek (1985), Radio Romans (1994–1995), Klan (1997–1999), Na dobre i na złe (1999–2002) oraz M jak miłość (2000–2007), którego była też producentką (2000–2008). Jest autorką seriali Barwy szczęścia[22] i Wszystko przed nami, które współprodukowała i których była scenarzystką. Zajmuje się doradztwem scenariuszowym, kierownictwem literackim oraz produkcją filmową i telewizyjną[16][23].

Jest członkinią Stowarzyszenia Filmowców Polskich, Polskiej Akademii Filmowej i honorową członkinią Stowarzyszenia Autorów ZAiKS[24] oraz wiceprzewodniczącą Rady tejże organizacji, w której była też szefem sekcji autorów dzieł filmowych[25][26]. Ponadto jest przewodniczącą Gildii Polskich Scenarzystów. Kilkukrotnie była ekspertką Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej zasiadającą w radzie przyznającej dofinansowania na produkcję filmów fabularnych[27]. Pełniła funkcję prezesa Stowarzyszenia Twórców Telewizyjnych „Serial”[25].

Jest autorką lub współautorką książek nawiązujących do jej scenariuszy: Nie kłam kochanie (2008), M jak miłość. Początki (2013), Tu jest jakby luksusowo (2018). W 2010 ukazała się jej biografia pt. „Ł jak Łepkowska”, będąca zapisem rozmów Andrzeja Opaly z Łepkowską. W 2017 została wydana książka biograficzna Teresy Lipowskiej pt. „Nad rodzinnym albumem”, będąca wywiadem-rzeką Łepkowskiej z aktorką. Napisała powieści Pani mnie z kimś pomyliła (2016) oraz Idealna rodzina (2020)[28].

W latach 2008–2010 występowała w niektórych sobotnich wydaniach magazynu satyryczno-publicystycznego TVN24 Szkło kontaktowe. Od 2010 jest felietonistką telewizyjnego tygodnika „Tele Tydzień”.

Wpływ na popkulturęEdytuj

Ze względu na osiągnięcia telewizyjne nazywana jest „królową polskich seriali”, „pierwszą damą polskich seriali” czy „Midasem polskiego show–biznesu”[28][24][29].

Była wielokrotnie uwzględniana w rankingach na najbardziej wpływowe Polki i najbardziej wpływowych Polaków[30][31][32][33][34][35][36][37][38].

W 2007 otrzymała od Stowarzyszenia Integracja medal „Przyjaciel Integracji” za „wrażliwość i zaangażowanie w kreowanie właściwego wizerunku osób niepełnosprawnych w polskich serialach”[39], a w 2016 otrzymała międzynarodową nagrodę Tolerantia Award za aktywność na rzecz środowisk LGBT, tolerancji, równouprawnienia i walki z homofobią poprzez dodanie wątku pary gejów w serialu Barwy szczęścia[29].

Życie prywatneEdytuj

Jest trzykrotnie rozwiedziona[39]. Po raz pierwszy wyszła za mąż w okresie studiów[40]. Następnie poślubiła Wojciecha, który był prawnikiem[41]. Jej trzecim mężem był scenarzysta Andrzej Wojnach, z którym ma córkę Weronikę (ur. 1978)[12], operatorkę filmową[42][43]. Od 2009 jest związana z architektem i politykiem Czesławem Bieleckim, którego publicznie często nazywa „Sławkiem”[2].

Choruje na depresję leczoną psychoterapią i farmakoterapią[5][23].

Zajmuje się działalnością charytatywną, m.in. wspiera fundacje „Opiekuńcze Skrzydła” i „Domy Wspólnoty Chleb Życia” Małgorzaty Chmielewskiej[5], a także Fundację Św. Jana Jerozolimskiego[44].

ScenariuszeEdytuj

FilmyEdytuj

SerialeEdytuj

OdznaczeniaEdytuj

NagrodyEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ a b c Ilona Łepkowska.
  2. ↑ a b Łepkowska i Opala 2010 ↓, s. 8–9
  3. ↑ a b c Łepkowska i Opala 2010 ↓, s. 10
  4. ↑ Wywiad dla Gali, 2009.
  5. ↑ a b c Wywiad dla Vivy!, 2019.
  6. ↑ Łepkowska i Opala 2010 ↓, s. 12.
  7. ↑ Wywiad dla dziennik.pl, 2020.
  8. ↑ Agnieszka Fitkau-Perepeczko, S jak serial. Na plan nie wpuszczać, Świat Książki, 2005, s. 207, ISBN 83-7391-944-9.
  9. ↑ Łepkowska i Opala 2010 ↓, s. 204.
  10. ↑ Łepkowska i Opala 2010 ↓, s. 31.
  11. ↑ a b Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 394–395
  12. ↑ a b Łepkowska i Opala 2010 ↓, s. 28
  13. ↑ Łepkowska i Opala 2010 ↓, s. 32.
  14. ↑ Łepkowska i Opala 2010 ↓, s. 37.
  15. ↑ a b Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 397
  16. ↑ a b Wywiad dla Onetu, 2019 (pol.).
  17. ↑ Kogel-mogel: wszystko, co musisz wiedzieć o kultowej polskiej komedii.
  18. ↑ Dlaczego „Kogel-mogel” to kultowa komedia Polaków?
  19. ↑ Kogel-Mogel. Jakby kultowy.
  20. ↑ Łepkowska i Opala 2010 ↓, s. 41.
  21. ↑ Łepkowska i Opala 2010 ↓, s. 66.
  22. ↑ Łepkowska i Opala 2010 ↓, s. 113.
  23. ↑ a b Wywiad dla Plejady, 2020.
  24. ↑ a b Gala Nagród ZAiKS-u.
  25. ↑ a b Filmosfera – Ilona Łepkowska, filmosfera.pl.
  26. ↑ Łepkowska i Opala 2010 ↓, s. 191.
  27. ↑ Łepkowska i Opala 2010 ↓, s. 176.
  28. ↑ a b Ilona Łepkowska [zarchiwizowane z adresu 2020-06-02].
  29. ↑ a b Ilona Łepkowska laureatką Tolerantia Award.
  30. ↑ Ranking Życia Warszawy, 2005.
  31. ↑ Ranking Forbesa, 2008.
  32. ↑ Ranking Gala, 2009.
  33. ↑ Ranking Home&Market, 2009.
  34. ↑ Ranking Newsweeka, 2009.
  35. ↑ Ranking Wprost, 2011.
  36. ↑ Ranking Viva!, 2011.
  37. ↑ Ranking Tygodnika Przegląd, 2012.
  38. ↑ Ranking Wprost, 2020 [zarchiwizowane z adresu 2020-03-31].
  39. ↑ a b Łepkowska i Opala 2010 ↓, s. 96
  40. ↑ Łepkowska i Opala 2020 ↓, s. 27.
  41. ↑ Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 399.
  42. ↑ Agnieszka Fitkau-Perepeczko, S jak serial. Na plan nie wpuszczać, Świat Książki, 2005, s. 202, ISBN 83-7391-944-9.
  43. ↑ Łepkowska i Opala 2010 ↓, s. 159.
  44. ↑ Łepkowska i Opala 2010 ↓, s. 192.
  45. ↑ ZAiKS ma 95 lat. mkidn.gov.pl, 24 kwietnia 2013. [dostęp 2013-04-29].

BibliografiaEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ilona_Łepkowska&oldid=63949625”