Instytut Nowych Syntez Chemicznych

Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Nowych Syntez Chemicznych w Puławachinstytut, w którym są prowadzone prace badawczo-rozwojowe w dziedzinie nauk chemicznych, biologicznych i środowiska naturalnego, analizy techniczne oraz prace wdrożeniowe, w tym produkcja doświadczalna[1][2].

Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Nowych Syntez Chemicznych
Ilustracja
Superfosfat potrójny
Państwo

 Polska

Adres

Al. Tysiąclecia Państwa Polskiego 13a, 24-110 Puławy

Data założenia

1935

Forma prawna

podlegający nadzorowi Prezesa Centrum Łukasiewicz.

Dyrektor

prof. dr hab. inż. Janusz Igras

brak współrzędnych
Strona internetowa
Nawożenie rzepaku

Historia Instytutu

edytuj

Za początek działalności INS uważa się powołanie w roku 1935 Laboratorium Badawczego Zjednoczonych Fabryk Związków Azotowych (ZFZA) w Mościcach i Chorzowie. Po II wojnie światowej – w roku 1945 – zostało ono przekształcone w Centralne Laboratorium Doświadczalne (CLD)[3].

W roku 1952 zakładowe laboratoria badawcze, istniejące w Chorzowie, Tarnowie, Oświęcimiu i Kędzierzynie-Koźlu, połączono tworząc Instytut Syntezy Chemicznej (ISCh). Z tej jednostki wyodrębniono w latach 1958–1959 Instytut Nawozów Sztucznych (INS, poprzednio – Oddział ISCh w Tarnowie) i Instytut Ciężkiej Syntezy Organicznej „Blachownia” (ICSO)[4]. INS przeniesiono z Tarnowa do Puław w roku 1968[3].

W 2014 roku Instytut Nawozów Sztucznych zmienił nazwę na Instytut Nowych Syntez Chemicznych[3].

Struktura Instytutu

edytuj

W strukturze organizacyjnej INS wyodrębniono pięć pionów[5]:

  • Pion Dyrektora
  • Pion Dyrektora Naukowego, w którym funkcjonują m.in.:
– Zakład Analityczny
– Zakład Ekstrakcji Nadkrytycznej
– Zakład Katalizatorów
– Zakład Nawozów
– Zakład Technologii Azotowych
– Zakład Technologii Kwasu Azotowego
– Zakład Technologii Organicznych
– Zakład Wspomagania Badań
  • Pion Dyrektora Technicznego, w którym funkcjonują m.in.:
– Zakład Badań Półtechnicznych
– Zakład Produkcji Doświadczalnych
– Zakład Wsparcia Technicznego
– Stacja Nawozów Płynnych
– Gospodarstwo Doświadczalne Goczałków

Tematyka prac naukowo-badawczych, rozwojowych i wdrożeniowych

edytuj

Zakres tematyki ilustrują poniżej zamieszczone informacje na temat 3 zakładów.

Zakład Technologii Azotowych,

ZTA zajmuje się m.in. technologią gazów syntezowych, amoniaku i mocznika. W ZTA są opracowywane komputerowe symulacje procesów – umożliwiające analizy możliwości optymalizacji technologii i aparatury – oraz projekty procesowe instalacji przemysłowych, ich węzłów lub poszczególnych urządzeń. Zakład nadzoruje też budowę aparatów i montaż instalacji[6].

Zakład Nawozów,

ZN prowadzi badania dotyczące m.in. nawozów mineralnych i mineralno-organicznych, półproduktów do ich wytwarzania oraz środków paszowych. Zajmuje się projektowaniem i wdrażaniem nowych technologii. Współpracuje z placówkami rolniczymi m.in. prowadząc agrochemiczne badania nawozów we własnym Gospodarstwie Doświadczalnym[7].

Zakład Katalizatorów,

ZK zajmuje się technologiami wytwarzania katalizatorów (m.in. reformingu gazu ziemnego, konwersji tlenku węgla, syntezy amoniaku, uwodornienia benzenu do cykloheksanu) i sorbentów (np. siarkowodoru). Prowadzi badania fizykochemiczne i kinetyczne katalizatorów[8].

Przypisy

edytuj
  1. Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Nawozów Sztucznych [online], ins.pulawy.pl [zarchiwizowane z adresu 2007-01-12].
  2. Instytut Nawozów Sztucznych. ins.pulawy.pl. [dostęp 2012-05-03].
  3. a b c Historia Instytutu Nowych Syntez Chemicznych [online], Instytut Nowych Syntez Chemicznych [dostęp 2018-01-12].
  4. Roman Nowacki: Historia Instytutu Ciężkiej Syntezy Organicznej Blachownia w Kędzierzynie-Koźlu 1952–1991. Kędzierzyn-Koźle: 1992.
  5. Struktura Instytutu. Instytut Nowych Syntez Chemicznych. [dostęp 2018-01-12].
  6. Zakład Technologii Azotowych. Instytut Nowych Syntez Chemicznych. [dostęp 2018-01-12].
  7. Zakład Nawozów. Instytut Nowych Syntez Chemicznych. [dostęp 2018-01-12].
  8. Zakład Katalizatorów. Instytut Nowych Syntez Chemicznych. [dostęp 2018-01-12].