Język meglenorumuński

Język meglenorumuński (meglenicki, nazwa własna vlaheşte, gr. vlachomoglenítika) – język wschodnioromański, przez część językoznawców uznawany za dialekt języka rumuńskiego.

Vlăheşte, Влахесте, Βλαχεστε

Obszar	Grecja, Macedonia Północna, Rumunia
Liczba mówiących	5–12 tys.
Pismo/alfabet	łacińskie, cyrylica, greka
Klasyfikacja genetyczna
Języki indoeuropejskie Języki italskie Języki romańskie Języki wschodnioromańskie Język meglenorumuński
Status oficjalny
UNESCO	4 poważnie zagrożony↗
Ethnologue	6b zagrożony↗
Kody języka
ISO 639-2	roa
ISO 639-3	ruq
IETF	ruq
Glottolog	megl1237
Ethnologue	ruq
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Językiem meglenorumuńskim posługuje się nieliczny etnos Meglenorumunów, osiadły obecnie w kilku wsiach w kotlinie Meglena i górach Pajak na granicy grecko-macedońskiej, w okolicach Antalyi i Isparty w tureckiej Anatolii oraz w rozproszeniu w Rumunii (najwięcej w okolicach Tulczy). Szacunki mówią o kilku-kilkunastu tysiącach osób potrafiących wypowiadać się w tym języku.

Język meglenorumuński został naukowo opisany na przełomie XIX i XX wieku przez rumuńskich lingwistów podczas badań nad etnolektami romańskimi na Bałkanach. Na początku XX wieku pod wpływem czynników ideologicznych – koncepcji „Wielkiej Rumunii” – rumuńscy językoznawcy uznali język meglenorumuński za dialekt rumuńskiego. Zastosowaniem tej idei w praktyce było utworzenie przez rząd rumuński na terenach zamieszkanych przez Wołochów licznych szkół podstawowych nauczających języka rumuńskiego, mających na celu „rumunizację” wszystkich Arumunów. Rzeczywiście, po zakończeniu wojen bałkańskich, I wojny światowej i wojny grecko-tureckiej część Meglenorumunów wyemigrowała do Rumunii (głównie do Dobrudży). Obecnie większość z ich potomków uważa się już za Rumunów, choć nadal kultywują swoje arumuńskie tradycje.

W Grecji język meglenorumuński, w wyniku konsekwentnej i brutalnej akcji hellenizacji, wobec braku własnego szkolnictwa czy chociażby standaryzacji, jest obecnie językiem wymierającym, stosowanym sporadycznie jako tzw. „język domowy”.

Do zapisu języka meglenorumuńskiego stosuje się, w zależności od miejsca, trzy alfabety – macedońską wersję cyrylicy w Macedonii Północnej, rumuńską wersję alfabetu łacińskiego w Rumunii i alfabet grecki w Grecji.

Zobacz też

• dystrybucja geograficzna języka rumuńskiego