Język partyjski
Język partyjski - wymarły, zachodnioirański język okresu średnioirańskiego. Był używany w starożytnej Partii, na terenie dzisiejszego Iranu. Był językiem urzędowym obok języka greckiego w okresie Arsacydów między III w. p.n.e. a III w. n.e.
| ||
| Obszar | Partia | |
| Liczba mówiących | martwy | |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki indoeuropejskie *Języki indoirańskie **Języki irańskie ***Języki zachodnioirańskie ****Języki północno-zachodnioirańskie *****Język partyjski | |
| Pismo/alfabet | pahlawi, aramejskie, manichejskie | |
| Status oficjalny | ||
|---|---|---|
| Regulowany przez | brak oficjalnej regulacji | |
| Kody języka | ||
| Kod ISO 639-3↗ | xpr | |
| IETF | xpr | |
| Glottolog | part1239 | |
| SIL | xpr | |
| W Wikipedii | ||
| Zobacz też: język, języki świata | ||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | ||
Pismo i tekstyEdytuj
Najstarsze zapiski języka partyjskiego to ostraka z Nisy koło Aszchabadu z I w.p.n.e. Język partyjski zapisywany był, podobnie jak średnioperski, uproszczonym pismem aramejskim, zaś przez Manichejczyków - pismem manichejskim. Posługiwał się zaledwie 17 literami.
Linki zewnętrzneEdytuj
- O języku partyjskim (ang.). [dostęp 2016-01-06].