Język partyjski

Język partyjski – wymarły, zachodnioirański język okresu średnioirańskiego. Był używany w starożytnej Partii, na terenie dzisiejszego Iranu. Był językiem urzędowym obok języka greckiego w okresie Arsacydów między III w. p.n.e. a III w. n.e.

Parthava

Obszar	Partia
Liczba mówiących	martwy
Pismo/alfabet	pahlawi, aramejskie, manichejskie
Klasyfikacja genetyczna
Języki indoeuropejskie Języki indoirańskie Języki irańskie Języki zachodnioirańskie Języki północno-zachodnioirańskie Język partyjski
Kody języka
Kod ISO 639-3↗	xpr
IETF	xpr
Glottolog	part1239
SIL	xpr
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Pismo i teksty

Najstarsze zapiski języka partyjskiego to ostraki z Nisy koło Aszchabadu z I w.p.n.e. Język partyjski zapisywany był, podobnie jak średnioperski, uproszczonym pismem aramejskim, przez Manichejczyków zaś – pismem manichejskim. Zawierał zaledwie 17 liter.

Linki zewnętrzne

• O języku partyjskim (ang.). [dostęp 2016-01-06].