Języki pahari
Języki pahari (dosłownie: „górskie”) – zbiorcze określenie na języki strefy północnej języków indoaryjskich używane w sumie przez ok. 29 milionów osób na niższych piętrach Himalajów w Nepalu i Indiach[1]. Dzielą się na cztery podgrupy.
Obszar | |||
---|---|---|---|
Liczba mówiących |
ok. 29 mln (2001) | ||
Pismo/alfabet | |||
Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
Status oficjalny | |||
język urzędowy | Indie (dogri), Nepal (nepali) | ||
Kody języka | |||
Kod ISO 639-1↗ | – | ||
Glottolog | indo1310 | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język urzędowy język Nepalu – nepalski, należy do podgrupy wschodniej języków pahari.
Klasyfikacja języków pahari[2]Edytuj
PrzypisyEdytuj
BibliografiaEdytuj
- Alfred Franciszek Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).