Języki wschodniosłowiańskie
rodzina języków indoeuropejskich grupy słowiańskiej
Języki wschodniosłowiańskie – jedna z trzech grup języków słowiańskich (obok zachodnio- i południowosłowiańskich). Posługuje się nimi ok. 202 mln ludzi w Europie Wschodniej oraz Azji Północnej i Środkowej.
| ||
| Obszar | Europa Wschodnia, Azja Północna, Kaukaz | |
| Liczba mówiących | ok. 202 mln[1] | |
| Klasyfikacja genetyczna | języki indoeuropejskie
| |
| Podział | • język białoruski • język rosyjski | |
| Kody rodziny językowej | ||
|---|---|---|
| ISO 639-5 | zle | |
| Występowanie | ||
 rosyjski białoruski ukraiński rusiński | ||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | ||
Klasyfikacja języków wschodniosłowiańskich:
- języki indoeuropejskie
- języki słowiańskie (ok. 320 mln)
- języki wschodniosłowiańskie (ok. 202 mln[1])[2]
- nowogrodzki †
- staroruski †
- włodzimiersko-suzdalski †
- rosyjski (ok. 150 mln)
- ruski †[3]
- białoruski (ok. 7 mln)
- ukraiński (ok. 45 mln)
- włodzimiersko-suzdalski †
- języki wschodniosłowiańskie (ok. 202 mln[1])[2]
- języki słowiańskie (ok. 320 mln)
Oznaczenia:
- † – język wymarły lub dawne stadium historyczne języka dzisiejszego
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Hanna Dalewska-Greń, Języki słowiańskie, PWN, Warszawa 2002, ISBN 83-01-12391-5, s. 584.
- ↑ Michał Kondratiuk, O metodologii opracowywania atlasów i słowników gwarowych na obszarach zróżnicowanych pod względem etnicznym i językowym na przykładzie gwar białostocczyzny, s. 224, https://dspace.uzhnu.edu.ua/jspui/bitstream/lib/24044/1/Micha%C5%82%20KONDRATIUK.pdf.
- ↑ Jerzy Chmielewski, To język Wielkiego Księstwa Litewskiego, Czasopis, ISSN 1230-1876, nr 12 (341), grudzień 2020, s. 4,5, https://czasopis.pl/wp-content/uploads/2020/12/ZmiestCz12_2020.pdf