Jan Jacek Ogiński

hetman polny litewski, wojewoda połocki i mścisławski

Książę Jan Jacek Ogiński herbu Ogiński (ur. 1619, zm. 24 lutego 1684 w Krakowie) – wojewoda połocki i hetman polny litewski w latach 1682-1684, wojewoda mścisławski w 1672 roku, pisarz polny litewski w 1668 roku, podwojewodzi wileński w latach 1661-1665, marszałek wołkowyski w 1657 roku, chorąży wołkowyski w 1650 roku, starosta stokliski, piekielański i bierzwiński w 1681 roku, starosta i wójt mścisławski w 1668 roku.

Jan Jacek Ogiński
Herb
Ogiński
Rodzina

Ogińscy herbu Oginiec

Data urodzenia

1619

Data i miejsce śmierci

1684
Kraków

Ojciec

Samuel Lew Ogiński

Matka

Zofia Billewicz

Żona

Anna Siemaszko
Joanna Teodora Naruszewicz

Dzieci

z Siemaszkówną: Leon Kazimierz Ogiński
Mikołaj Franciszek Ogiński
Kazimierz Dominik Ogiński
Grzegorz Antoni Ogiński
Anna
Marianna
z Naruszewiczówną: Aleksander, Kazimierz Dominik Ogiński
Marcjan Antoni Ogiński

W 1639 roku zapisał się na Akademię Krakowską. Dowódca chorągwi powiatu wołkowyskiego w kampanii 1651 roku. W 1654 roku był deputatem powiatu wołkowyskiego na Trybunał Główny Wielkiego Księstwa Litewskiego. W 1656 roku jako porucznik chorągwi husarskiej i pancernej hetmana Pawła Jana Sapiehy brał udział w walkach potopu szwedzkiego. W 1657 roku walczył z wojskami Jerzego Rakoczego. Poseł na sejm 1658 roku. W 1659 roku 5 chorągwi Ogińskiego zostało rozbite przez wojska rosyjskie pod Krynkami. Poseł na sejm 1662 roku z powiatu wołkowyskiego[1]. Deputat powiatu wileńskiego na Trybunał Główny Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1665 roku[2]. Poseł na sejmy 1667 i 1668 roku. Poseł sejmiku wołkowyskiego powiatu wołkowyskiego na sejm jesienny 1666 roku[3].

Poseł sejmiku wołkowyskiego na sejm nadzwyczajny 1662 roku, drugi sejm 1666 roku, sejm zwyczajny abdykacyjny 1668 roku[4].

W 1669 roku podpisał elekcję Michała Korybuta Wiśniowieckiego. Był członkiem konfederacji kobryńskiej wojsk Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1672 roku[5]. Elektor Jana III Sobieskiego z województwa mścisławskiego w 1674 roku[6], podpisał jego pacta conventa[7].

W 1675 roku brał udział w wojnie przeciwko Turcji. Poseł na sejmy 1676, 1677 i 1678 roku[8].

Deputat województwa połockiego na Trybunał Główny Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1682 roku[9].

Jego synami byli :

Jedna z córek Anna Ogińska (1646–1752) żona Kazimierza Tyszkiewicza była najdłużej żyjącą przedstawicielka książęcego rodu Ogińskich. Żyła sto sześć lat.

Przypisy edytuj

  1. Stefania Ochmann-Staniszewska, Sejmy lat 1661-1662. Przegrana batalia o reformę ustroju Rzeczypospolitej, Wrocław 1977, s. 259.
  2. Deputaci Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego. (1582-1696). Spis, pod redakcją Andrzeja Rachuby, opracowali Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba, Tom 1, Warszawa 2007, s. 294.
  3. Paweł Krakowiak, Dwa Sejmy w 1666 roku, Toruń 2010, s. 491.
  4. Stefania Ochmann-Staniszewska, Zdzisław Staniszewski, Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana Kazimierza Wazy. Prawo – doktryna – praktyka, tom II, Wrocław 2000, s. 392.
  5. Leszek A, Wierzbicki, Akt konfederacji wojska litewskiego zawiązanej w Kobryniu 22 listopada 1672 roku, w: Res Historica, t. 21, Lublin 2005, s. 137.
  6. Volumina Legum, t. V, Petersburg 1860, s. 162.
  7. Porządek Na Seymie Walnym Elekcyey Między Warszawą a Wolą, przez opisane Artykuły do samego tylko Aktu Elekcyey należące, uchwalony y postanowiony, Roku Pańskiego Tysiąc Szesc Set Siedmdziesiat Czwartego, dnia Dwudziestego Miesiaca Kwietnia., s. 28.
  8. Internetowy Polski Słownik Biograficzny, hasło autorstwa Andrzeja Rachuby
  9. Deputaci Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego. (1582-1696). Spis, pod redakcją Andrzeja Rachuby, opracowali Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba, Tom 1, Warszawa 2007, s. 350.