Janez Franciszek Gnidovec

Janez Franciszek Gnidovec, C.M. (ur. 29 września 1873 w Velikim Lipovcu, zm. 3 lutego 1939 w Lublanie) – słoweński duchowny katolicki, teolog, pierwszy biskup ordynariusz skopijski od 1924 roku[1].

Janez Franciszek Gnidovec, C.M.
Biskup ordynariusz skopijski
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 września 1873
Veliki Lipovec

Data i miejsce śmierci

3 lutego 1939
Lublana

Miejsce pochówku

cmentarz Žale, ?

Wyznanie

katolicyzm

Śluby zakonne

1919

Prezbiterat

22 czerwca 1896

Nominacja biskupia

29 października 1924

Sakra biskupia

30 listopada 1924

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

30 listopada 1924

Konsekrator

Ermenegildo Pellegrinetti

Współkonsekratorzy

Anton Bonaventura Jeglič
Andrea Karlin

Życiorys

edytuj

Urodził się w 1873 roku w Velikim Lipovcu w południowo-wschodniej Słowenii, na terenie należącym wówczas do Austro-Węgier w rodzinie chłopskiej. W wieku 7 lat stracił matkę. Od wczesnych lat pomagał ojcu w gospodarstwie zarabiającym tym samym na swoje utrzymanie. Początkowo uczęszczał do szkoły elementarnej w Ajdovcu po czym po roku przeniósł się do Novego Mesta. Zarabiał tam udzielając korepetycji słabszym uczniom. W 1892 roku ukończył z wyróżnieniem szkołę średnią. W tym samym roku po śmierci ojca powziął decyzję o wstąpieniu do Wyższego Seminarium Duchownego w Lublanie, gdzie studiował teologię. 22 czerwca 1896 roku otrzymał w miejscowej katedrze święcenia kapłańskie. Następnie pracował w parafiach na terenie Słowenii. W 1899 roku biskup Anton Bonaventura Jeglič skierował go na studia podyplomowe do Wiednia, które ukończył w 1904 roku dyplomem[2].

Po powrocie z Wiednia w 1905 roku został wykładowcą, a potem rektorem seminarium lublańskiego, które w czasie wojny zostało przekształcone na szpital wojskowy, w którym przebywało wielu Węgrów. W związku z tym starał się, aby cały personel uczył się mówić po węgiersku[2]. Po zakończeniu I wojny światowej zdecydował się wstąpić do zakonu lazarystów w 1919 roku[1].

29 października 1924 roku papież Pius XI mianował go na ordynariusza diecezji skopijskiej, obejmującej wówczas południową część Jugosławii (Macedonia i Kosowo). Sakrę biskupią otrzymał 30 listopada tego samego roku[1]. Prawdziwym problemem jego biskupstwa była mała liczna katolików żyjących w znacznym rozproszeniu. Od podstaw musiał także zorganizować seminarium diecezjalne, przeznaczając na cel jego budowy własne fundusze oraz sprowadzić księży, którzy mogli prowadzić działalność duszpasterską wśród miejscowej ludności. W tym celu wybrał się do rodzimej Słowenii. Poza tym na terenie swojego biskupstwa prowadził ożywioną działalność ekumeniczną, starając się zadbać o dobre relacje i pojednanie między prawosławnymi a muzułmanami[2].

Od 1938 roku jego stan zdrowia coraz bardziej się pogarszał. Zdiagnozowano u niego guza mózgu. W 1939 roku po Nowym Roku trafił do szpitala w Lublanie, gdzie zmarł w 1939 roku[2].

W 1978 roku archidiecezja lublańska rozpoczęła proces beatyfikacyjny Gnidovca, który na tym etapie został zakończony w 1984 roku, a następnie jego wyniki zostały wysłane do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie[2].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Biografia na stronie "Catholic Hierarchy' [on-line] [dostęp: 12.09.2013]
  2. a b c d e Biografia na stronie www.brezmadezna.com [on-line] [dostęp: 12.09.2013]

Bibliografia

edytuj