Jerzy Komorowski (harcmistrz)
Jerzy Komorowski ps. Żubr Zwyrtała, Komar (ur. 18 marca 1935 w Łodzi, zm. 25 kwietnia 2006 we Wrocławiu) – inżynier, przewodnik turystyczny, harcmistrz, instruktor Ruchu Harcerskiego i Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej.
Data i miejsce urodzenia |
18 marca 1935 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
25 kwietnia 2006 |
Stopień harcerski | |
Stopień instruktorski | |
Organizacja harcerska |
Życiorys
edytujKariera zawodowa
edytujW latach 1952–1958 studiował na Politechnice Wrocławskiej na Wydziale Mechanicznym oraz Politechnice Śląskiej w Gliwicach na Wydziale Mechaniczno-Energetycznym. Po ukończeniu studiów podjął pracę w Biurze Projektów Taboru Rzecznego we Wrocławiu, gdzie pracował jako projektant. W 1962 rozpoczął pracę w Zjednoczeniu Żeglugi Śródlądowej i Stoczni Rzecznych. Pracował tam na stanowisku starszego inżyniera do 1991, kiedy to przeszedł na rentę[1].
Działalność harcerska
edytujWiceprzewodniczący Ruchu Harcerskiego w latach 80., przewodniczący Okręgu Zachodniego ZHP-1918. Od 27 listopada 1994 roku komendant Wrocławskiego Związku Drużyn Harcerzy „Inigo” oraz 1 WDH „Kasztanowy Bór”. W okresie 26 lutego 1995–2 marca 1997 prezes Sądu Harcerskiego ZHR. Od 28 listopada 1999 roku starszy Rady Żeglarskiej Maszoperii ZHR „Namorzyny”. W okresie od 2004 do 2006 roku przewodniczący Komisji Rewizyjnej Okręgu Dolnośląskiego ZHR, namiestnik Harcerstwa Starszego ZHR. Jeden ze współtwórców Salezjańskiego Ruchu Programowo-Metodycznego „Dęby”, wieloletni wykładowca kursów instruktorskich „Dęby” i „Pajęczarnia” oraz kursów „SAD” Dolnośląskiej i Górnośląskiej Szkoły Instruktorskiej ZHR[2].
Badacz i znawca historii harcerstwa, autor licznych artykułów na łamach prasy harcerskiej (m.in. „Drogowskazy”, „Czuwajmy”). W katolickim Radiu Rodzina prowadził swoją autorską audycję „HARERA”. W sumie w latach 1997–2001 przeprowadził ponad 160 audycji historycznych oraz krajoznawczo-harcerskich.
Po jego śmierci bogate archiwum prac i dokumentów zostało przekazane do archiwum Zespołu Historycznego Okręgu Wielkopolskiego ZHR. Wśród wielu dokumentów harcerskich znalazły się tam też opracowania o Polskim Towarzystwie Tatrzańskim i PTTK.
Działalność krajoznawcza
edytujW 1966 roku ukończył kurs na przewodnika terenowego dla nauczycieli, zorganizowany przez Zarząd Oddziału PTTK przy Zarządzie Okręgu Związku Nauczycielstwa Polskiego we Wrocławiu. Do 1977 roku prezes wrocławskiego Koła Przewodników Terenowych i Sudeckich „Rzepiór”. Od 1970 roku instruktor krajoznawstwa Polski. Od 1990 roku prezes Oddziału Wrocławskiego Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. Od 1991 r. sekretarz Duszpasterstwa Przewodników Turystycznych Archidiecezji Wrocławskiej. W latach 2001–2005 członek Regionalnego Kolegium Instruktorów Krajoznawstwa Dolny Śląsk.
Autor wielu artykułów i publikacji o tematyce historyczno-krajoznawczej. Pisywał m.in. do „Informatora Krajoznawczego” – wydawnictwa Komisji Krajoznawczej Oddziału Wrocławskiego PTTK. W latach 1989–1992 był członkiem kolegium redakcyjnego, ukazującego się w latach 1989–1996 rocznika – „Śląskiego Labiryntu Krajoznawczego”. Przez szereg lat dokumentował dorobek zmarłych, dolnośląskich przewodników PTTK.
Historyk i żeglarz z zamiłowania, miłośnik ziemi dolnośląskiej. Wieloletni przewodnik turystyczny, górski, miejski i terenowy. Członek Polskiego Towarzystwa Nautologicznego, Związku Podhalan, Polskiego Towarzystwa Historii Techniki, Towarzystwa Miłośników Wrocławia. Odznaczony Złotą Honorową Odznaką PTTK i Medalem 50-lecia PTTK.
Komorowski zmarł w nocy 25 kwietnia 2006 roku po kilkudniowym pobycie w Dolnośląskim Szpitalu Specjalistycznym im. T. Marciniaka we Wrocławiu w wyniku wylewu krwi do mózgu. Pogrzeb odbył się 5 maja 2006 roku na Cmentarzu św. Wawrzyńca przy ul. Bujwida we Wrocławiu. Pochowany jest we wspólnym grobie z rodzicami.
Publikacje książkowe
edytuj- Polska Naszych Dni – Człowiek Naszych Dni. Oprac. Jerzy Komorowski. PTTK Wrocław, 1979
- Niepokornych „Droga do Orłów”: siedemdziesiąt lat krakowskiej „dziewiętnastki”. Jerzy Komorowski. 2001 ISBN 83-916180-0-5
Uwagi
edytuj- ↑ Współrzędne geograficzne grobu: 51°07′09,47″N 17°04′13,15″E/51,119297 17,070319
Przypisy
edytuj- ↑ R. Ryszka, Biografia, „Drogowskazy”, nr 81, maj 2007, s. 7-9.
- ↑ Ewa Borkowska-Pastwa, Renata Adrian-Cieślak, Urszula Kret: Starszyzna Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej 1989–2022. Warszawa: Wydawnictwo ZHR, 2023, s. 78. ISBN 978-83-87899-32-5.