Jerzy Makarczyk

polski prawnik, specjalista w zakresie prawa międzynarodowego publicznego

Jerzy Michał Makarczyk[1] (ur. 24 lipca 1938 w Warszawie) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, specjalista w zakresie prawa międzynarodowego publicznego, wiceminister spraw zagranicznych. Pierwszy polski sędzia w Europejskim Trybunale Praw Człowieka (1992–2002) i Trybunale Sprawiedliwości Unii Europejskiej (2004–2009).

Jerzy Makarczyk
Data i miejsce urodzenia

24 lipca 1938
Warszawa

Polski sędzia Europejskiego Trybunału Praw Człowieka
Okres

od 1992
do 2002

Następca

Leszek Garlicki

Polski sędzia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej
Okres

od 11 maja 2004
do 6 października 2009

Następca

Marek Safjan

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Życiorys

edytuj

Ukończył studia prawnicze, uzyskiwał następnie stopnie naukowe doktora (1966 w Instytucie Nauk Prawnych PAN[2]) i doktora habilitowanego. W 1989 otrzymał tytuł profesora nauk prawnych. Zawodowo związany z uczelniami polskimi i zagranicznymi. Był wykładowcą na University of Oxford (1985), a w 1988 profesorem na International Christian University(inne języki) w Tokio[3][4]. W Polsce pracował w Instytucie Nauk Prawnych PAN oraz w Katedrze Administracji i Nauk Prawnych Wyższej Szkoły Przedsiębiorczości i Zarządzania im. Leona Koźmińskiego.

Został członkiem krajowych i międzynarodowych towarzystw naukowych, zajmujących się prawem międzynarodowym, europejskim i prawami człowieka. Od 1989 do 1992 zajmował stanowisko podsekretarza stanu i następnie sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Zajmował się w tym okresie weryfikacją kadr, pełnił funkcję negocjatora ze strony polskiego rządu w sprawie wycofania wojsk radzieckich z terytorium RP. Był też przewodniczącym krajowej delegacji w ramach Zgromadzenia Ogólnego ONZ. Orzekał jako sędzia Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (1992–2002). Następnie doradzał prezydentowi Aleksandrowi Kwaśniewskiemu w zakresie polityki zagranicznej i praw człowieka (2002–2004).

11 maja 2004 został pierwszym polskim sędzią w Trybunale Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Kadencję zakończył 6 października 2009, kiedy zastąpił go profesor Marek Safjan.

W wyborach do Senatu w 2011 startował z okręgu wałbrzyskiego z ramienia KWW Rafał Dutkiewicz. Otrzymał 16 573 głosów (14,42%), co stanowiło trzeci wynik w tym okręgu[5][6].

Odznaczenia

edytuj

W 2011, za wybitne zasługi dla transformacji ustrojowej Polski, za kształtowanie demokratycznych zasad państwa prawa, za osiągnięcia w działalności państwowej i publicznej, został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[1][7].

Przypisy

edytuj
  1. a b Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 maja 2011 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2011 r. nr 78, poz. 780).
  2. Przewody doktorskie, Instytut Nauk Prawnych PAN [zarchiwizowane 2023-05-10].
  3. Yearbook of the European Convention on Human Rights, Lejda: Martinus Nijhoff Publishers, 1992, s. 109 [dostęp 2019-06-12] (ang.).
  4. Ten new members of the Court of Justice of the European Communities [online], europa.eu, 11 maja 2004 [dostęp 2019-06-12] (ang.).
  5. Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 11 października 2011 r. o wynikach wyborów do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzonych w dniu 9 października 2011 r. (Dz.U. z 2011 r. nr 218, poz. 1295).
  6. Katarzyna Żaczkiewicz-Zborska, Jerzy Makarczyk kontra Aleksander Pociej [online], Prawo.pl, 5 sierpnia 2011 [dostęp 2024-04-17].
  7. Ordery dla przedstawicieli rządów okresu transformacji, prezydent.pl, 3 czerwca 2011 [zarchiwizowane 2014-10-15].

Bibliografia

edytuj
  • Byli członkowie [online], europa.eu [dostęp 2011-08-20].
  • Tadeusz Kosobudzki, MSZ od A do Z. Ludzie i sprawy Ministerstwa Spraw zagranicznych w latach 1990–1995, Warszawa: Wydawnictwo'69, 1997, s. 151–152, ISBN 83-86244-09-7.