Juta kolorowa, juta warzywna, juta długoowockowa, jarzychna warzywna, korchorus warzywny, ślaz żydowski (Corchorus olitorius L.) – gatunek rośliny zielnej należący do rodziny ślazowatych[3]. Pochodzi z Indii i Pakistanu[4]. Złoty liść juty znajduje się w uchwalonym w 1972 r. godle Bangladeszu.

Juta kolorowa
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

ślazowce

Rodzina

ślazowate

Rodzaj

juta

Gatunek

juta kolorowa

Nazwa systematyczna
Corchorus olitorius L.
Sp. Pl. 529. 1 Mai 1753

Morfologia edytuj

Pokrój
Roślina jednoroczna o wysokości do 3 m[3].
Liście
Pojedyncze, jajowatolancetowane, o ząbkowanych brzegach.
Kwiaty
Nieduże, wyrastające po 2–3 w kątach liści. Mają 5-działkowy kielich, 5 żółtych płatków korony, 1 słupek i liczne pręciki.
Owoce
Torebka o długości do 6 cm.

Zastosowanie edytuj

  • Roślina włóknista – dostarczająca włókien przędnych. Wyrabia się z nich tkaniny opatrunkowe i tapicerskie, linoleum oraz jako domieszkę do innych włókien[3]. Uprawia się ją w krajach o klimacie gorącym i wilgotnym.
  • Młode pędy są spożywane jako warzywo[3].
  • Roślina lecznicza. Nasiona zawierają glikozydy korchozyd i olitorozyd. Korchozyd stosuje się w niewydolności sercowo-naczyniowej, arytmii i w reumatycznych wadach serca. Olitorozyd stosuje się w ostrej i przewlekłej niewydolności sercowo-naczyniowej i w stwardnieniu włóknistym.

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-19] (ang.).
  3. a b c d Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
  4. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-09-11].

Bibliografia edytuj

  • P. Czikow, J. Łaptiew, Rośliny lecznicze i bogate w witaminy, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1988.