B-387

(Przekierowano z K-387)

K-387radziecki myśliwski okręt podwodny z napędem jądrowym projektu 671RT (NATO: Victor II). Budowę okrętu rozpoczęto 2 kwietnia 1971 roku, 2 września 1972 roku zwodowano go w Zakładzie nr 402 w Leningradzie. Jednostka została przyjęta do służby w marynarce radzieckiej 30 grudnia 1972 roku, gdzie służyła we Flocie Północnej do 1995 roku.

B-387
Ilustracja
Klasa

okręt podwodny

Typ

projekt 671RT

Projekt

Malachit (SKB-143)

Oznaczenie NATO

Victor II

Historia
Stocznia

Zakład 402

Początek budowy

2 kwietnia 1971

Wodowanie

2 września 1972

 Marynarka Wojenna ZSRR
Wejście do służby

30 grudnia 1972

Wycofanie ze służby

1 września 1995

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


4500 ton
5900 ton

Długość

100 metrów

Szerokość

10,6 metra

Zanurzenie

7,2 metra

Zanurzenie testowe

400 metrów

Rodzaj kadłuba

dwukadłubowy

Materiał kadłuba

AK-29

Napęd
2 reaktory WM-4P
1 turbina parowa (31 000KM)
1 śruba
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


18 węzłów
30 węzły

Sensory
sonar Rubikon MGK-503
Uzbrojenie
• 18 torped ZOP, 6 torped 65-76
• pociski ZOP: RPK-2 Wjuga
Wyrzutnie torpedowe

4 x 533 mm, 2 x 650 mm

Załoga

80

Okręt został zbudowany w układzie dwukadłubowym, z kadłubem sztywnym wykonanym ze stali o zwiększonej ciągliwości AK-29. Okręt o długości 100 metrów wypierał na powierzchni 4500 ton i 5900 ton w zanurzeniu. Napęd jądrowy zapewniany przez dwa reaktory wodno-ciśnieniowe WM-4P z jedną turbiną parową o mocy 31 000 KM, wraz z opływowym kadłubem lekkim i kioskiem zapewniał mu prędkość podwodną 30 węzłów. Jednostka została wyposażona w cztery wyrzutnie torpedowe kalibru 533 mm dla 18 torped przeciwpodwodnych oraz 2 wyrzutnie kalibru 650 mm dla 6 torped typu 65-76 i dwóch rakietotorped RPK-2 Wjuga. System akustyczny okrętu oparty był na aktywno-pasywnym sonarze Rubikon MGK-503.

Podstawowym zadaniem operacyjnym okrętu było zwalczanie amerykańskich strategicznych okrętów rakietowych systemu Polaris-Poseidon oraz nuklearnych myśliwskich okrętów podwodnych państw NATO.

Okręt wycofano ze służby 1 września 1995 roku[1].

Przypisy

edytuj
  1. Aleksandr Pawłow: Wojennyje korabli Rossii 1997–1998 g. Wyd. V. Jakuck: 1997, s. 143. (ros.).

Bibliografia

edytuj