Kamieniec (powiat sandomierski)
Kamieniec – wieś sołecka w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Koprzywnica[4][5].
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2019) |
122[2] |
| Strefa numeracyjna |
15 |
| Kod pocztowy |
27-660[3] |
| Tablice rejestracyjne |
TSA |
| SIMC |
0796565[4] |
Położenie na mapie gminy Koprzywnica  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu sandomierskiego  | |
 50°35′44″N 21°38′45″E/50,595556 21,645833[1]
| |
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0796571 | Kamieniec Wisłocki | część wsi |
W administracji kościelnej rzymskokatolickiej wieś położona w archidiecezji lubelskiej, w diecezji sandomierskiej, w dekanacie koprzywnickim, w parafii pw. św. Jana Chrzciciela.
W 1998 r. Kamieniec miał 122 mieszkańców i 68 gospodarstw o łącznej powierzchni 219,39 ha.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa tarnobrzeskiego.
Historia edytuj
Wieś Kamieniec pojawiła się prawdopodobnie dopiero w XVIII wieku, chociaż nie można wykluczyć wcześniejszego powstania.
W 1827 r. było tu 18 domów i 96 mieszkańców, Miejscowość była własnością prywatną należącą do parafii w Skotnikach. W 1884 r. wieś miała 16 domów i 96 mieszkańców oraz folwark o powierzchni 282 morgi w tym: 140 gruntów ornych i ogrodów, 50 mórg łąk, 39 mórg pastwisk, 2 morgi wód, 49 mórg nieużytków i placów; budynków drewnianych było 15. W 1884 r. kolonia nazywana wówczas Kamieniec Wisłocki miała 13 domów oraz 99 mórg gruntów[6].
W 1929 r. w Kamieńcu w 6 domach zamieszkiwały 44 osoby. W tym samym okresie kolonia Kamieniec Wisłocki posiadała 11 domów zamieszkiwanych przez 70 ludzi.
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 49027
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2019. Stan ludności 31.12.2019 str. 14 [dostęp 2022-05-22]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 414 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, „Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich”, Warszawa 1880.