Karol Michalski
Karol Michalski, ps. „Złoch” (ur. 4 listopada 1875 w Warszawie, zm. 8 maja 1960) – major piechoty Wojska Polskiego.
 major piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
4 listopada 1875 |
|---|---|
| Data śmierci |
8 maja 1960 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
6 Pułk Piechoty Legionów |
| Stanowiska |
kierownik referatu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujUrodził się 4 listopada 1875 roku[1] w Warszawie, w rodzinie Klemensa i Marii[2]. Ukończył średnią szkołę techniczną w Warszawie (1893). Przed I wojną światową był członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich. W 1914 roku, po wybuchu wojny, wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 6 Pułku Piechoty w składzie III Brygady. Był komisarzem Polskiej Organizacji Narodowej w 1914 roku[3]. W październiku 1915 roku został ranny w walkach na Wołyniu. 11 listopada 1915 roku awansował na chorążego, a 1 listopada 1916 roku na podporucznika piechoty[4]. Od 6 kwietnia do 4 czerwca 1917 roku pełnił służbę w Krajowym Inspektoracie Zaciągu w Piotrkowie. 12 października 1918 roku awansował na porucznika.
W listopadzie 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 397. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. W latach 1923–1924 był kierownikiem referatu w Oddziale V Sztabu Generalnego w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym 21 Pułku Piechoty w Warszawie[6][7]. W maju 1927 został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I na stanowisko kierownika kancelarii[8]. Z dniem 31 marca 1928 roku został przeniesiony w stan spoczynku.
Od 1930 roku pracował w Powiatowej Kasie Chorych w Międzychodzie, od 15 lutego 1931 roku w Kasie Chorych w Żyrardowie, w 1933 roku na stanowisku dyrektora[2].
Zmarł 8 maja 1960 roku. Pochowany na Centralnym Cmentarzu Komunalnym w Gliwicach (sektor F5-7-18)[9].
Życie prywatne
edytujŻonaty. Ojciec Ireny Jadwigi (ur. 1901), Tomiły Janiny (ur. 1903) i Jerzego Henryka (ur. 1904)[2].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6326[2]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1924)[10]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)[2]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[2]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[2]
Przypisy
edytuj- ↑ Oficerowie. muzeumwp.pl. [dostęp 2015-04-17].
- ↑ a b c d e f g Kwestionariusz [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-12-28].
- ↑ Jerzy Pająk, Z dziejów Polskiej Organizacji Narodowej (wrzesień-grudzień 1914), w: Kieleckie Studia Historyczne, t. 14, 1996, s. 106.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917, s. 21.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 34.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 13, 185, 403.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 13, 174, 346.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 148.
- ↑ Cmentarze komunalne w Gliwicach - wyszukiwarka osób pochowanych [online], gliwice.grobonet.com [dostęp 2022-12-28].
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 35.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Żołnierze Niepodległości. Karol Michalski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-05-06].