Karolina Hałatek (ur. 23 września 1985 w Łodzi) – artystka tworząca sztukę site-specific, obiekty, fotografie i wideo oraz scenografka[1].

Karolina Hałatek
Data i miejsce urodzenia

23 września 1985
Łódź

Alma Mater

University of the Arts London

Strona internetowa

Życiorys

edytuj

Ukończyła studia na Wydziale Design for Performance na University of the Arts w Londynie (2005–2008) oraz z wyróżnieniem na Wydziale Sztuki Mediów Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (2009–2011)[2]. W 2010 przebywała na wymianie studenckiej na Wydziale Sztuk Pięknych Berlińskim Uniwersytecie Sztuk Pięknych(inne języki), gdzie brała udział w warsztatach prowadzonych przez Olafura Eliassona w ramach projektu Institut für Raumexperimente[3]. Jest doktorantką w Szkole Doktorskiej Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie pisze pracę doktorską pod kierunkiem Bartłomieja Struzika[2].

Była stypendystką CEC Artslink w Nowym Jorku, ACME Studios w Londynie (2014), Akademie Schloss Solitude w Stuttgarcie (2016), A4 Art Museum wChengdu[2][1]. Jest także laureatką stypendium artystycznego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego[1] oraz laureatką nagrody za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony kultury miasta Łodzi (2024)[4].

Twórczość

edytuj

Hałatek tworząc instalacje współpracuje z inżynierami, technologami i naukowcami[1], w tym m.in. z: Carlo Rovellim[5][6] i autorami teorii superstrunLeonardem Susskindem, Rogerem Penrosem[2][6], a także z inżynierami mechaniki precyzyjnej. Używa światła jako głównego środka w swojej pracy, tworząc realizuje immersyjne instalacje site-specific, zawierające elementy wizualne, architektoniczne i rzeźbiarskie[2]. Tworzy formalnie oszczędne instalacje, wykorzystujące neony, lasery, światło i lustra[1]. Jest członkinią i założycielką grupy artystycznej Tulkunst. Współpracowała również z Angelą Melitopoulos(inne języki) w ramach jej performance’u w Domu Kultur Świata(inne języki) w Berlinie[3].

Instalacja jej autorstwa pt. „Beacon”, prezentowana na festiwalu Noor Riyadh(inne języki) w Rijadzie (2021), została wpisana do Księgi rekordów Guinnessa jako największa konstrukcja LED na świecie[2][7], mająca 272 160 diod[7]. Hałatek jest także autorką scenografii modowych i teatralnych[1]. Podczas MONA FOMA Festival (Tasmania, 2015) wideo jej autorstwa wyemitowano w przestrzeń kosmiczną[1].

Jej instalacja „Terminal for Tirana” została jednym z 8 laureatów konkursu „Sztuka w przestrzeni publicznej 2022”, zainicjowanego i sfinansowanego przez Ministerstwo Gospodarki, Kultury i Innowacji Albanii. Dzieło zlokalizowane jest przed gmachem Uniwersyteckiego Szpitala Matki Teresy(inne języki) w Tiranie[6].

Scenografie

edytuj

Modowe

edytuj

Teatralne

edytuj
  • „Orisons”, reż. Judith Bird, Wimbledon Studio Theatre, Londyn, 2007;
  • „The Visit”, Arthur Cotterell Theatre, Kingston College, Londyn, 2007;
  • „Hansel & Gretel”, reż. Damian Sandys, C Theatre Company, Edynburg, Szkocja, 2006;
  • „Shakespeare for Breakfast”, reż. Damian Sandys, C Theatre Company, Fringe Festival, Edynburg, 2006 oraz filmowych
  • „Nowa”, Dekalog 89+, reż. Tomasz Olejarczyk, 2010[1].

Wybrane wystawy

edytuj

Wystawy indywidualne

edytuj
  • 2006: „Over C”, Edinburgh Fringe Festival, C Venues, Edynburg;
  • 2011: „Enter Me”, Galeria 2.0, Warszawa;
  • 2012: „Iridescent”, Czarny Neseser, BWA Design, Wrocław;
  • 2014: „Scanner Room”, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa;
  • 2016: „Terminal”, „Ascends – Aufstiege” Lichtkunstfestival, Stuttgart[1].

Wystawy zbiorowe

edytuj
  • 2008:
    • „Made of Sky”, Wimbledon Space, University of the Arts London, Londyn;
    • „Untitled”, Very Good Room Gallery, Londyn;
    • „Falling”, Whitechapel Gallery, performance, Londyn;
  • 2009:
    • „After Nazca”, Centralne Muzeum Włókiennictwa, Łódź;
    • „Bez Tytułu”, wystawa poplenerowa, Akademia Sztuk Pięknych w Łodzi;
    • „Untitled, My Space.Lodz”, instalacja w przestrzeni miejskiej, Łódź;
  • 2010:
    • „Pink Floe”, Festiwal Zdarzenia, Tczew;
    • „Et In Arcadia Ego”, Rundgang, Berliński Uniwersytet Sztuk Pięknych;
    • „Pictures Taken in Dreams”, Rundgang, Berliński Uniwersytet Sztuk Pięknych;
    • „Migration”, Design Transfer Gallery, Berlin – „Sticks and Stones”, Design Transfer Gallery, Berlin;
  • 2011:
  • 2012:
    • „Zero Interwoven”, Galeria Opus, Fotofestival, Łódź;
    • „Zakład Fryzjerski, Dobro i Piękno”, happening w przestrzeni miejskiej, Łódź;
  • 2013:
  • 2014:
    • „Enter Me”, Kinetica Art Fair, Londyn;
    • „Scanner Room”, Federation Square, Melbourne;
    • „Cave”, „Low On Gas”, Galeria OFF Piotrkowska, Łódź;
  • 2015:
    • „Bator Tabor – wystawa i aukcja sztuki współczesnej”, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa;
    • „Czysta Formalność”, Galeria Labirynt, Lublin;
    • „Museum of Old and New Art”, Berriedale;
    • „Bez Tytułu”, Wystawa Absolwentów Pracowni Profesora Rosława Szaybo, Wydział Sztuki Mediów, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie[1]
    • „Scanner Room”, MONA FOMA, w Museum of Old and New Art, Hobart[1][8]
  • 2016:
  • 2018:
  • 2019:
  • 2020: „Spot”, Licht Kunst Biennale EVI Lichtungen, Hildesheim[6];
  • 2021: „Beacon”, Noor Riyadh(inne języki), Rijad[7];
  • 2023:
  • 2024: Wystawa Drżenia, Zbrojownia, Centrum Św. Jana – Nadbałtyckie Centrum Kultury w Gdańsku[12].

Publikacje

edytuj
  • Kowalska B., Apanowicz M. (red.), XXXIII Plener dla Artystów Posługujących się Językiem Geometrii "Forma i nieprzedstawialne" – Radziejowice 2015, Radom: Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia”, 2015, ISBN 978-83-62140-61-9
  • Kowalska B., Apanowicz M. (red.), XXXIV Plener dla Artystów Posługujących się Językiem Geometrii "Sztuka a wartości ponadczasowe" – Radziejowice 2016, Radom: Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia”, 2016, ISBN 978-83-62140-89-3
  • Apanowicz M., Kowalska B. (red.), XXXV Plener dla Artystów Posługujących się Językiem Geometrii " Światło w geometrii" – Radziejowice 2017, Radom: Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia”, 2017, ISBN 978-83-62140-10-7
  • Krasny M. (red.), Czysta formalność, Lublin: Galeria Labirynt, 2015, ISBN 978-83-64588-28-0
  • Hałata A., Lachowski M., Seweryn-Puchalska D. (red.), Pankiewicz i po: uwalnianie koloru, Lublin: Muzeum Lubelskie, 2016, ISBN 978-83-61073-10-9.
  • Change, Łódź Art Center, Łódź 2011, ISBN 978-83-61332-20-6.
  • Czarny Neseser, BWA Wrocław Galleries of Contemporary Art, ISBN 978-83-89308-98-6.
  • Bielawska K., Urbańska K., Wróblewska W. (red.), ABS_2067, Warszawa: Akademia Sztuk Pięknych, 2017, ISBN 978-83-65455-37-6.
  • 2017 Diary, Centre for Contemporary Art Ujazdowski Castle, Warszawa 2017, ISBN 978-83-65240-29-3.

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i j k Karolina Hałatek [online], Culture.pl, 18 sierpnia 2020 (pol.).
  2. a b c d e f Karolina Hałatek – Szkoła Doktorska ASP [online] [dostęp 2024-09-13] (pol.).
  3. a b Starry Night Programs, Artists To Look Out For, Lulu.com, 20 sierpnia 2014, ISBN 978-1-312-44858-2 [dostęp 2024-09-14] (ang.).
  4. Nagrody [online], uml.lodz.pl [dostęp 2024-09-13] (pol.).
  5. Sztuka wobec metafizyki. Postawy i strategie lat 2000–2020 | Hałatek Karolina [online], sztukaimetafizyka.uken.krakow.pl [dostęp 2024-09-13] (pol.).
  6. a b c d e f g r (red.), Les Nouveaux Riches Magazine – Interview. Karolina Halatek [online], Les Nouveaux Riches Magazine, 8 marca 2024 [dostęp 2024-09-13] (niem.).
  7. a b c Mohamad Kaddoura, Massive ornament and LED structure break records in Saudi Arabia By [online], Guinness World Records, 29 czerwca 2021.
  8. a b Instalacja Karoliny Hałatek na Print Screen Festival [online], Culture.pl (pol.).
  9. „Terminal” Karoliny Hałatek podczas jazzahead! w Bremie [online], Culture.pl (pol.).
  10. Gdynia Design Days [online], Gdynia Design Days [dostęp 2024-09-13] (ang.).
  11. Karolina Halatek – RELIC [online], Art Vibes – Let’s share beauty, 27 lipca 2023 [dostęp 2024-09-14] (wł.).
  12. Wystawa DRŻENIA [online], Zbrojownia Sztuki [dostęp 2024-09-13] (pol.).