Kazimierz Szcześniak
Kazimierz Szcześniak (ur. 20 lutego 1885 w Gałęzowie[1] pow. wrzesiński, zm. 22 października 1945 w Tel Awiwie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, powstaniec wielkopolski, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
podpułkownik piechoty | |
Data i miejsce urodzenia |
20 lutego 1885 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
22 października 1945 |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne |
Armia Cesarstwa Niemieckiego |
Formacja | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca batalionu |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujBył synem Wawrzyńca i Stanisławy z Klikamrów[2]. Ukończył Szkołę Rolniczą w Bojanowie (1904) i seminarium nauczycielskie w Rawiczu (1906)[3].
Z zawodu był nauczycielem, przed I wojną światową pracował w szkole we Wiosce. Po wybuchu I wojny światowej zmobilizowany do wojska niemieckiego walczył na froncie wschodnim i zachodnim. Był dwukrotnie ranny i zatruty gazem. Po zakończeniu wojny włączył się do Powstania Wielkopolskiego obejmując dowództwo powstańczej kompanii w Wielichowie. Brał udział m.in. w walkach o Kargowę (11/12 lutego 1919).
14 października 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii niemieckiej. Był wówczas oficerem 62 pułku piechoty[4]. 1 czerwca 1921 roku pełnił nadal pełnił służbę w 62 pułku piechoty[5]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 517. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był w dalszym ciągu 62 pp[6]. W okresie międzywojennym kontynuował służbę w 62 pułku piechoty w Bydgoszczy zajmując w nim stanowiska referenta wyszkolenia i kwatermistrza. 22 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu[7]. W latach 1923–1925 był dowódcą I batalionu[8][9][10]. W 1928 roku był dowódcą III batalionu 79 pułku piechoty w Słonimiu[11]. 23 stycznia 1929 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 roku i 19. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12]. W marcu tego roku został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Komendy Placu Brześć nad Bugiem na stanowisko referenta bezpieczeństwa[13]. W marcu 1930 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Szamotuły na stanowisko komendanta[14][15]. Z dniem 28 lutego 1933 roku został przeniesiony w stan spoczynku[16]. Mieszkał w Gnieźnie[17].
Walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku. Został ciężko ranny w walkach pod Garwolinem, a następnie ewakuowany do Rumunii. W 1940 roku przedostał się do Palestyny, gdzie wstąpił do Wojska Polskiego. W 1945 roku pozostawał w Rezerwie Oficerskiej Jednostek Wojska na Środkowym Wschodzie. Wskutek odnowienia się ran ciężko zachorował i zmarł 22 października 1945 roku w szpitalu w Tel Awiwie. Został pochowany na brytyjskim cmentarzu wojennym w Ramli[18].
Żonaty ze Stanisławą z Jankowskich, miał córkę Zofię (ur. 1913)[3].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (13 maja 1921)[19]
- Krzyż Niepodległości (25 lipca 1933)[20]
- Krzyż Walecznych (1921)[21]
- Złoty Krzyż Zasługi (22 grudnia 1933)[17]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Krzyż Żelazny I klasy[3]
- Krzyż Żelazny II klasy[3]
Przypisy
edytuj- ↑ Wykaz poległych 1952 ↓, s. 275, tu podano, że urodził w miejscowości Gałżewicze, w woj. poznańskim.
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 145.
- ↑ a b c d Kazimierz Szcześniak [online], www.powiatwolsztyn.pl [dostęp 2018-04-08] .
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 40 z 20 października 1920 roku, s. 1067.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 184, 903.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 36.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 551.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 302, 404.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 272, 348.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 272.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 93, 171.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 24 stycznia 1929 roku, s. 3.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 101.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 103.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 22, 524.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 31 grudnia 1932 roku, s. 469.
- ↑ a b M.P. z 1933 r. nr 294, poz. 322 „za udział w Powstaniu Wielkopolskim i pracę społeczną”.
- ↑ Wykaz poległych 1952 ↓, s. 275.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 maja 1921 roku, s. 995.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 171, poz. 208 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922 roku, s. 77.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1946. Londyn: Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego, 1952.
- Wielichowo w 90-tą Rocznicę Powstania Wielkopolskiego 1918–1919,Grodzisk Wielkopolski, 2009 (praca zbiorowa – biogram opracował Zdzisław Kościański)