Kerrin Lee-Gartner
Kerrin Anne Lee-Gartner (ur. 21 września 1966 w Trail) – kanadyjska narciarka alpejska, mistrzyni olimpijska.
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Klub |
Red Mountain Racers | |||||||||||||||
| Debiut w PŚ |
Sezon 1981/1982 | |||||||||||||||
| Pierwsze punkty w PŚ | ||||||||||||||||
| Pierwsze podium w PŚ |
18.12 1990, Altenmarkt (3. miejsce – zjazd) | |||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Kariera
edytujDo reprezentacji Kanady Kerrin Lee-Gartner powołana została w sezonie 1981/1982. W zawodach Pucharu Świata pierwsze punkty wywalczyła jednak 10 marca 1985 roku w Banff, zajmując 14. miejsce w supergigancie. W kolejnych latach łącznie sześć razy stawała na podium zawodów tego cyklu, po raz pierwszy dokonując tego 18 grudnia 1990 roku w Altenmarkt, gdzie była trzecia w zjeździe. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie Katharina Gutensohn z RFN oraz Austriaczka Petra Kronberger. Następnie zajmowała drugie miejsce w zjeździe 7 marca 1992 roku w Vail, drugie w supergigancie 15 marca 1992 oku w Panoramie, trzecie w zjeździe 12 grudnia 1992 roku w Vail, drugie w zjeździe 26 lutego 1993 roku w Veysonnaz oraz trzecie w supergigancie 15 stycznia 1994 roku w Cortina d’Ampezzo. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1992/1993, kiedy była dziewiąta w klasyfikacji generalnej i trzecia w klasyfikacji zjazdu, ulegając tylko dwóm Niemkom: Katii Seizinger oraz Reginie Häusl. Była też między innymi czwarta w klasyfikacji zjazdu w sezonie 1991/1992.
Wielokrotnie startowała na mistrzostwach świata, najlepszy wynik osiągając na rozgrywanych w 1993 roku mistrzostwach świata w Morioce, gdzie była czwarta w supergigancie. W zawodach tych walkę o podium przegrała z Norweżką Astrid Lødemel o 0,14 sekundy. Zajmowała także siódmą pozycję w biegu zjazdowym podczas mistrzostw świata w Vail w 1989 roku i rozgrywanych dwa lata później mistrzostw świata w Saalbach-Hinterglemm. W 1988 roku brała udział w igrzyskach olimpijskich w Calgary, zajmując między innymi ósme miejsce w kombinacji. Największy sukces w karierze odniosła jednak na igrzyskach olimpijskich w Albertville w 1992 roku, gdzie zwyciężyła w zjeździe. W zawodach tych o 0,05 sekundy wyprzedziła Hilary Lindh z USA, a o 0,09 sekundy pokonała Austriaczkę Veronikę Wallinger. Był to pierwszy w historii złoty medal dla Kanady w tej konkurencji oraz pierwszy tytuł mistrzyni olimpijskiej w tej konkurencji wywalczony przez zawodniczkę spoza Europy. Na tej samej imprezie była też szósta w supergigancie, a w kombinacji została zdyskwalifikowana. Wystąpiła również na igrzyskach w Lillehammer w 1994 roku, gdzie zajęła czternaste miejsce w zjeździe i ósme w supergigancie. W 1994 roku zakończyła karierę.
Kilkukrotnie zdobywała medale mistrzostw Kanady, w tym złote w zjeździe w latach 1991, 1992 i 1993[1]. Po zakończeniu kariery pracowała między innymi jako komentator sportowy dla kanadyjskiej stacji CBC.
Osiągnięcia
edytuj
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 15. | 19 lutego | 1988 |  Calgary
|
Zjazd | 1:25,86 min | +2,21 s |  Marina Kiehl
|
| 8. | 21 lutego | 1988 | Calgary
|
Kombinacja | 29,25 pkt | +36,01 pkt |  Anita Wachter
|
| 23. | 22 lutego | 1988 | Calgary
|
Supergigant | 1:19,03 min | +3,08 s | Sigrid Wolf
|
| 17. | 24 lutego | 1988 | Calgary
|
Gigant | 2:06,49 min | +6,83 s |  Vreni Schneider
|
| DSQ | 26 lutego | 1988 | Calgary
|
Slalom | 1:36,69 min | - | Vreni Schneider
|
| DSQ | 13 lutego | 1992 |  Albertville
|
Kombinacja | 2,55 pkt | - | Petra Kronberger
|
1.
|
15 lutego | 1992 | Albertville
|
Zjazd | 1:52,55 min | - | - |
| 6. | 18 lutego | 1992 | Albertville
|
Supergigant | 1:21,22 min | +2,54 s |  Deborah Compagnoni
|
| 8. | 15 lutego | 1994 |  Lillehammer
|
Supergigant | 1:22,15 min | +0,83 s |  Diann Roffe
|
| 19. | 19 lutego | 1994 | Lillehammer
|
Zjazd | 1:35,93 min | +2,29 s | Katja Seizinger
|
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| DNF | 4 lutego | 1985 | Bormio
|
Kombinacja | 18,72 pkt | - | Erika Hess
|
| DNF | 9 lutego | 1985 | Bormio
|
Slalom | 1:29,58 min | - | Perrine Pelen
|
| 9. | 2 lutego | 1989 | Vail
|
Kombinacja | 5,65 pkt | +53,59 pkt | Tamara McKinney
|
| 7. | 5 lutego | 1989 | Vail
|
Zjazd | 1:46,50 min | +1,95 s | Maria Walliser
|
| 20. | 8 lutego | 1989 | Vail
|
Supergigant | 1:19,46 min | ? | Ulrike Maier
|
| DNF | 11 lutego | 1989 | Vail
|
Gigant | 2:29,37 min | - | Vreni Schneider
|
| 7. | 26 stycznia | 1991 | Saalbach
|
Zjazd | 1:29,12 min | +0,90 s | Petra Kronberger
|
| 16. | 29 stycznia | 1991 | Saalbach
|
Supergigant | 1:08,72 min | ? | Ulrike Maier
|
| DNF | 31 stycznia | 1991 | Saalbach
|
Kombinacja | 26,45 pkt | - | Chantal Bournissen
|
| 24. | 2 lutego | 1991 | Saalbach
|
Gigant | 2:07,45 min | ? |  Pernilla Wiberg
|
| 17. | 5 lutego | 1993 |  Morioka
|
Kombinacja | 3,39 pkt | ? | Miriam Vogt
|
| 23. | 10 lutego | 1993 | Morioka
|
Gigant | 2:17,59 min | +4,92 s | Carole Merle
|
| 9. | 11 lutego | 1993 | Morioka
|
Zjazd | 1:27,38 min | +1,03 s | Kate Pace
|
| 4. | 14 lutego | 1993 | Morioka
|
Supergigant | 1:33,52 min | +0,69 s | Katja Seizinger
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj- sezon 1984/1985: 82
- sezon 1986/1987: 77
- sezon 1987/1988: 28
- sezon 1988/1989: 51
- sezon 1989/1990: 49
- sezon 1990/1991: 16
- sezon 1991/1992: 14
- sezon 1992/1993: 9
- sezon 1993/1994: 31
Miejsca na podium
edytuj
Altenmarkt – 18 grudnia 1990 (zjazd) – 3. miejsce
Vail – 7 marca 1992 (zjazd) – 2. miejsce
Panorama – 15 marca 1992 (supergigant) – 2. miejsce- Vail – 12 grudnia 1992 (zjazd) – 3. miejsce
Veysonnaz – 26 lutego 1993 (zjazd) – 2. miejsce
Cortina d’Ampezzo – 15 stycznia 1994 (supergigant) – 3. miejsce
Bibliografia
edytuj- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na Ski Alpine Database (ang.)
- Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-24)]. (ang.)