Kościół Gran Madre di Dio w Turynie

Kościół Gran Madre di Dio w Turynie – rzymskokatolicki kościół parafialny w formie rotundy zlokalizowany we wschodniej części centrum włoskiego Turynu, nad Padem, na Piazza Gran Madre di Dio, w perspektywie mostu Wiktora Emanuela I.

Kościół Gran Madre di Dio w Turynie

Chiesa della Gran Madre di Dio

Kościół i plac Gran Madre di Dio
Państwo	Włochy
Miejscowość	Turyn
Adres	Piazza Gran Madre di Dio, 4, 10131 Turyn
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół łaciński
	Archidiecezja Turynu
Wezwanie	Matka Boża
Historia Data rozpoczęcia budowy 1818 Data zakończenia budowy 1831 Ważniejsze przebudowy 1932 Aktualne przeznaczenie czynny kościół Fundator miasto Turyn
Dane świątyni Styl neoklasycyzm Architekt Ferdinando Bonsignore Kopuła • liczba kopuł 1 Liczba naw 3
Położenie na mapie Turynu Kościół Gran Madre di Dio w Turynie
Położenie na mapie Włoch Kościół Gran Madre di Dio w Turynie
Położenie na mapie Piemontu Kościół Gran Madre di Dio w Turynie
45°03′44,5882″N 7°41′56,9288″E

Historia

Fasada główna i most Wiktora Emanuela I

Po upadku Napoleona Bonapartego, 30 sierpnia 1814 rada miejska w Turynie ustaliła, że powrót króla Wiktora Emanuela I można corocznie świętować nie tylko poprzez wyścigi konne, rozdawanie chleba biednym, wystrzały armatnie, czy pokazy fajerwerków nad Padem, ale też poprzez wzniesienie trwałej pamiątki: świątyni pod wezwaniem Matki Bożej.

Wybrano w tym celu jeden z projektów przedłożonych przez architekta Ferdinando Bonsignore (zaprojektował on również plac, na którym miał stanąć kościół, co gwarantowało spójność urbanistyczną założenia). 23 lipca 1818 rozpoczęto budowę, które w następnych latach postępowały wolno, przede wszystkim z braku funduszy. Dopiero za panowania króka Karola Feliksa, w 1827, zaczęto żwawiej realizować wykopy pod fundamenty. Neoklasycystyczny obiekt zrealizowano za kwotę 2,5 miliona lirów i otwarto 20 maja 1831 w zmienionym już kontekście historyczno-politycznym, jako Panteon subalpejski, w obecności kolejnego króla – Karola Alberta.

W 1932 pod kościołem ulokowano kryptę poległych w I wojnie światowej, co spowodowało istotne zmiany układu wnętrza.

13 kwietnia 1980 świątynię odwiedził papież Jan Paweł II.

Architektura

Wnętrze i krypta

Płaskorzeźba z frontonu przedstawia Madonnę z Dzieciątkiem przyjmującą hołd dekurionów (członków rady miejskiej) autorstwa Francesco Somainiego, jak również wyobrażenie poświęcenia kościoła. Gmina jest tu reprezentowana przez dziesiętników (dekurionów), dziękujących Matce Bożej budową kościoła. Po bokach portalu wejściowego w dwóch niszach znajdują się rzeźby przedstawiające św. Marka (autorstwa Giuseppe Chialli) i św. Karola Boromeusza (autorstwa Giuseppe Boglianiego).

Podstawę kopuły zdobią płaskorzeźby ze scenami z życia Matki Bożej. W bocznych niszach umieszczono cztery posągi: św. Maurycego (autorstwa Angelo Bruneri), błogosławionej Małgorzaty Sabaudzkiej (autorstwa Antonio Moccia), błogosławionego Amadeusza IX Sabaudzkiego (autorstwa Carlo Canigii) oraz św. Jana Chrzciciela, patrona miasta (autorstwa Giuseppe Boglianiego). Na ołtarzu głównym ulokowano rzeźbę Andrei Galassiego przedstawiającą Matkę Bożą z Dzieciątkiem.

Na wyposażeniu kościoła są krucyfiks i wyobrażenie Najświętszego Serce Pana Jezusa autorstwa Edoardo Rubino.

Otoczenie

Przed kościołem stoi pomnik króla Wiktora Emanuela I stworzony przez Giuseppe Gagginiego z 1885. Budynek kościoła obiega wkoło torowisko tramwajowe – pętla linii 13.

Legenda

Według niektórych ezoteryków w kościele może być ukryty Święty Graal.

Zobacz też

• Bazylika Superga – inny kościół dziękczynny w Turynie