Kolokwializm
Kolokwializm (z łac. colloquium „rozmowa” od colloqui „rozmawiać”, col- „współ-” i loqui „mówić”)[1], potocyzm[2] – wyraz, wyrażenie lub forma składni – stosowane wyłącznie w języku potocznym, zwykle w mowie, w życiu codziennym, a jednocześnie w sytuacji, gdy nie ma wymogu dbałości o zgodność przekazu z wyższymi rejestrami języka (językiem starannym czy wyspecjalizowanym).
Kolokwializmy można odróżnić od slangu, który bywa właściwy dla pewnego środowiska i zwykle jest silnie nacechowany emocjonalnie. Kolokwializmy są dopuszczalne w większym spektrum sytuacji społecznych i znane szerszej grupie użytkowników języka[3]. W języku polskim przymiotnik „kolokwialny” jest odbierany bardziej negatywnie niż określenie „potoczny”; w większym stopniu kojarzy się z niedbałym sposobem wypowiedzi[2]. Kolokwializmy to niekiedy środki na pograniczu języka standardowego i innych odmian języka (elementy profesjonalne, dialektalne, slangowe)[4].
Zastosowanie kolokwializmu w innej niż potoczna formie wypowiedzi stanowi uchybienie stylistyczne. Potocyzmem można, co prawda, posłużyć się w celu szczególnym, np. dla stylizacji środowiskowej czy ekspresji artystycznej, jednak nawet wtedy powód jego użycia musi być dla odbiorcy łatwo rozpoznawalny.
W literaturze pięknej używanie kolokwializmów ma miejsce niezbyt często, za to zawsze w sytuacjach jednoznacznych (aby autor nie został posądzony o brak warsztatu). Poeta Miron Białoszewski uczynił stosowanie kolokwializmów jedną z cech charakterystycznych swojej twórczości.
Kolokwializmy są typowym elementem tekstów w takich rodzajach muzyki, jak punk czy rap oraz disco polo, a także ska.
Przypisy
edytuj- ↑ Władysław Kopaliński: kolokwialny; kolokwium. [w:] Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych [on-line]. slownik-online.pl. [dostęp 2018-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-16)].
- ↑ a b Mirosław Bańko, potocyzm, [w:] Poradnia językowa PWN [online], sjp.pwn.pl, 16 kwietnia 2012 [dostęp 2018-11-03] .
- ↑ Małgorzata Kowalczyk , Borrowings in Informal American English, Cambridge University Press, 2023, s. 74–75, DOI: 10.1017/9781009346917, ISBN 978-1-009-34687-0, ISBN 978-1-009-34691-7, OCLC 1395947358 (ang.).
- ↑ Jana Hoffmannová , Hovorový styl, [w:] Petr Karlík, Marek Nekula, Jana Pleskalová (red.), Nový encyklopedický slovník češtiny, 2017 [dostęp 2024-06-26] (cz.).