Konrad X Biały

Konrad X Biały (Młodszy) (ur. ok. 1420, zm. 21 września 1492) – ostatni książę oleśnicki ze śląskiej linii dynastii Piastów, syn Konrada V Kąckiego i jego żony Małgorzaty.

Konrad X Biały

Książę oleśnicki (razem z bratem Konradem IX)
Okres	od 1439 do 1452
Poprzednik	Konrad V Kącki
Następca	podział księstwa
Książę kozielski, na 1/2 Ścinawy, w Kątach, Bierutowie i Wołowie (razem z bratem Konradem IX)
Okres	od 1450 do 1452
Poprzednik	Konrad VII Biały
Następca	podział księstwa
Książę w Wołowie, Sycowie, 1/2 Ścinawy i Miliczu
Okres	od 1452 do 1489
Poprzednik	wspólne rządy braci w księstwie oleśnickim
Następca	Maciej Korwin
Książę w Gliwicach, Koźlu i Bytomiu
Okres	od 1471 do 1472
Poprzednik	Konrad IX Czarny
Następca	włączenie do Królestwa Czech
Książę oleśnicki
Okres	od 1478 do 1489
Poprzednik	Barbara oleśnicka
Następca	Maciej Korwin
Książę oleśnicki
Okres	od 1490 do 1492
Poprzednik	Maciej Korwin
Następca	włączenie do Królestwa Czech
Dane biograficzne
Dynastia	Piastowie (Piastowie oleśniccy)
Data urodzenia	ok. 1420
Data śmierci	21 września 1492
Ojciec	Konrad V Kącki
Matka	Małgorzata
Rodzeństwo	Konrad IX Czarny

Życiorys

Po śmierci ojca w 1439 pod opieką stryja Konrada VII Białego. Wraz z bratem Konradem Czarnym przejął księstwo w 1450, by dwa lata później dokonać jego podziału. Biały objął księstwo oleśnickie, ale bez Oleśnicy, która przypadła Czarnemu podobnie jak górnośląskie posiadłości księstwa.

W czasie wojen o koronę czeską wspierał początkowo Jerzego z Podiebradów, składając mu hołd lenny w 1459 razem z bratem w zamian za potwierdzenie spadku po ojcu. Utrzymywał dobre stosunki z Polską. Wobec wkroczenia na Śląsk wojsk Macieja Korwina złożył mu wraz z bratem hołd.

Po śmierci brata 1471 objął ziemie górnośląskie, pozostawiając Oleśnicę jako wyprawę księżnej-wdowie Małgorzacie i jej córce Barbarze. Wobec zadłużenia sprzedał domeny górnośląskie nowemu księciu ziębickiemu z rodu Podiebradów, Henrykowi.

Po objęciu tronu w Czechach przez Władysława Jagiellończyka i wybuchu wojny między Jagiellonami polskimi i czeskimi a Korwinem, opowiedział się po stronie tych pierwszych.

Nie radząc sobie z zadłużeniem próbował sprzedać księstwo najpierw władcom Saksonii – co doprowadziło do interwencji Korwina, a w 1480 znowu bezskutecznie Krzyżakom. Doszedł do ugody z Korwinem, zapisując mu księstwo jako królowi Czech i przystępując do sojuszniczego układu ołomunieckiego. W 1488 próbował odwrócić sojusze przystępując do koalicji z Janem II Szalonym, księciem głogowskim i Henrykiem ziębickim, jednak w 1489 uległ wojskom węgierskim. Osadzony na zamku w Urazie z pensją ze skarbca królewskiego. Po śmierci Macieja Korwina odbił Oleśnicę, Syców i Wąsosz.

Ożenił się z Dorotą, córką bogatego rzemieślnika oleśnickiego zajmującego się wytwarzaniem kotłów, niejakiego Nikodema Rinkenberga. Umarł bezpotomnie.

Jego siostrą była Anna, żona Władysława I, ks. mazowieckiego.

Zobacz też

• Piastowie oleśniccy,
• Piastowie śląscy, Piastowie,
• Oleśnica