Krępnik rdzawoskrzydły
Krępnik rdzawoskrzydły[3] (Batis capensis) – gatunek małego ptaka z rodziny krępaczków (Platysteiridae). Występuje w południowej części Afryki. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Batis capensis[1] | |||
(Linnaeus, 1766) | |||
Samiec | |||
Samica | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
krępnik rdzawoskrzydły | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
Taksonomia edytuj
Po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego gatunek ten opisał Karol Linneusz w 1766 w 12. edycji Systema Naturae. Nadał nowemu gatunkowi nazwę Muscicapa capensis. Jako miejsce typowe wskazał Przylądek Dobrej Nadziei[4][5]. Obecnie (2020) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) umieszcza krępnika rdzawoskrzydłego w rodzaju Batis. Wyróżnia 6 podgatunków[4]. Podgatunki B. c. dimorpha (krępnik górski[3]) i B. c. sola bywają wydzielane do rangi osobnego gatunku. Populacja z góry Namuli (północny Mozambik) uznawana jest za reprezentującą B. c. dimorpha, jednak możliwe, że reprezentuje osobny podgatunek[4].
Podgatunki i zasięg występowania edytuj
IOC wyróżnia następujące podgatunki[6]:
- B. c. sola Lawson, 1964 – północne Malawi i, lokalnie, Zambia (płaskowyż Nyika, Mafinga Hills)[4]
- B. c. dimorpha (Shelley, 1893) – krępnik górski – góry centralnego i południowego Malawi oraz przyległego obszaru zachodniego Mozambiku (góra Namuli)[4]
- B. c. kennedyi Smithers & Paterson, 1956 – Matopo Hills (południowo-zachodnie Zimbabwe)[4]
- B. c. erythrophthalma Swynnerton, 1907 – wyżyny wschodniego Zimbabwe i przyległy obszar Mozambiku[4]
- B. c. hollidayi Clancey, 1952 – północno-wschodnia Południowa Afryka (na południe od gór Soutpansberg), Suazi i przyległy obszar południowego Mozambiku (Lebombo Highlands)[4]
- B. c. capensis (Linnaeus, 1766) – krępnik rdzawoskrzydły – południowa Południowa Afryka (Prowincja Przylądkowa Zachodnia na wschód po zachodni KwaZulu-Natal) i wschodnie Lesotho[4]
Północna granica zasięgu sięga równoleżnika 2°S[7].
Morfologia edytuj
Długość ciała wynosi 12–13 cm; masa ciała 8,9–15,6 g[4]. Długości skrzydeł dla nieokreślonej liczby osobników: B. c. capensis – 57,5–63,5 mm; B. c. hollidayi – 57,5–64 mm; B. c. erythrophthalma – 58–63 mm; B. c. kennedyi: samce średnio 65,7 mm, samice – 62,5 mm[8].
Krępniki rdzawoskrzydłe to bardzo przysadziste ptaki. Mają szarawą głowę, z przodu głowy czarny obszar i czerwonawe tęczówki. Występuje dymorfizm płciowy w upierzeniu. U ptaków obu płci spód ciała biały. U samców przez pierś przebiega szeroki, czarny pasek, a przez skrzydło biały (u ptaków z północy) lub rdzawy (u ptaków z południa zasięgu) pasek skrzydłowy; boki ciała są tego samego koloru, co pasek skrzydłowy u danego osobnika. U samicy zarówno broda, przepaska na piersi, pasek skrzydłowy jak i boki są rdzawe[9]. U samców podgatunku nominatywnego wierzch głowy i kark są łupkowoniebieskie, wyraźnie oddzielone od grzbietu w kolorze umbry. Przedstawicieli B. c. hollidayi odróżnia barwa grzbietu, mniej brązowa, a bardziej oliwkowozielona. Samce po bokach są jaśniejsze, zaś samice mają węższą i jaśniejszą przepaskę na piersi. Reprezentantów B. c. erythrophthalma cechuje stosunkowo jednolity wierzch ciała – szary grzbiet i kuper nie wydają się być bardzo kontrastowe w stosunku do łupkowoszarej głowy. Ptaki podgatunku B. c. kennedyi wyróżnia jaśniejszy niż u przedstawicieli B. c. erythrophthalma wierzch głowy i kark; do tego mają również bardziej szary wierzch ciała. Spód ciała jest ogółem jaśniejszy, tak jak i boki; samice mają węższy pas na piersi. Paski skrzydłowe są płowe[8].
Ekologia i zachowanie edytuj
Krępniki rdzawoskrzydłe łatwo adaptują się do nowych środowisk. Zamieszkują między innymi lasy górskie i lasy wiecznie zielone, zwarte lasy, doliny Niskiego Weldu, zadrzewienia akacji wzdłuż cieków, plantacje, sady i ogrody[10]. Zasiedlają także zdegradowane lasy[4]. Zwykle żerują na niższych gałęziach krzewów i drzew, zbierając bezkręgowce z kory. W ich diecie stwierdzono chrząszcze, motyle i muchówki[10]. Odzywają się długim, monotonnym gwizdem, który wydają z siebie zarówno samce, jak i samice[4].
Lęgi edytuj
Okres lęgowy trwa od września do marca, przeważnie w październiku i grudniu. W ciągu roku krępniki rdzawoskrzydłe mogą wyprowadzić 1 lub 2 lęgi[4]. W budowie gniazda uczestniczą oba ptaki z pary. Gniazdo ma formę małego kubeczka o grubych ściankach, budulec stanowi suchy materiał roślinny spojony pajęczynami. Wyściółkę stanowi delikatna materia roślinna lub włosie. Przeważnie gniazdo ulokowane jest na poziomej gałęzi niewielkiego krzewu, na wysokości od 1 do 9 (przeważnie 3) m nad ziemią. Gniazda nie są bardzo osłonięte, mimo tego są trudne do znalezienia ze względu na panującą w zakrzewieniu ciemność. Pisklętami zajmuje się głównie samica, która opiekuje się nimi w gnieździe i karmi pokarmem dostarczonym przez samca. Młode opuszczają gniazdo w wieku około 16 dni[10].
Status i zagrożenia edytuj
IUCN od 2016 uznaje krępniki rdzawoskrzydłego i górskiego za osobne gatunki, oba zalicza do kategorii najmniejszej troski (LC, Least Concern)[2][11]. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla tych ptaków, BirdLife International uznaje trend liczebności populacji obu tych taksonów za stabilny[12][13].
Przypisy edytuj
- ↑ Batis capensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Batis capensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Platysteiridae Sundevall, 1872 - krępaczki - Wattle-eyes and Batises (wersja: 2019-04-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-10].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Louette, M.: Cape Batis (Batis capensis). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (27 maja 2016)].
- ↑ K. Linneusz , Systema naturae per regna tria naturae :secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis, wyd. 12, t. 1 cz. 1, 1766, s. 317 (łac.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Batises, woodshrikes, bushshrikes, vangas. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2021-01-10]. (ang.).
- ↑ D. N. Johnson: Cape Batis. Kaapse Bosbontrokkie. Batis capensis. W: The Atlas of Southern African Birds. South African Bird Atlas Project 1, 1997, s. 354.
- ↑ a b P. A. Clancey. The South African Races of the Cape Batis Batis capensis (Linnaeus). „Bulletin of the British Ornithologists' Club”. 79, s. 57–60, 1959.
- ↑ Tony Harris: Shrikes and Bush-shrikes. A&C Black, 2010, s. 296. ISBN 978-1-4081-3459-7.
- ↑ a b c Batis capensis (Cape batis) [online], Biodiversity Explorer [dostęp 2021-01-10] .
- ↑ BirdLife International, Batis dimorpha, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-01-10] (ang.).
- ↑ Species factsheet: Batis capensis. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-01-10]. (ang.).
- ↑ Species factsheet: Batis dimorpha. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-01-10]. (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).