Krabojadek srebrnobrzuchy
Krabojadek srebrnobrzuchy[6] (Ichthyomys hydrobates) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
| Ichthyomys hydrobates[1] | |||
| (Winge, 1891) | |||
 Krabojadek srebrnobrzuchy na ilustracji z 1896 roku | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
krabojadek srebrnobrzuchy | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5] | |||
 | |||
Zasięg występowania
edytujKrabojadek srebrnobrzuchy występuje w północno-zachodniej Ameryce Południowej zamieszkując w zależności od podgatunku[7]:
Taksonomia
edytujGatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1891 duński zoolog Herluf Winge nadając mu nazwę Habrothrix hydrobates[2]. Holotyp pochodził z Sierra de Mérida, z Méridy, z wysokości 1600–1700 m n.p.m., w stanie Mérida, w Wenezueli[8].
I. hydrobates jest szeroko rozprzestrzeniony na rozczłonkowanym terenie górskim i istnieją podejrzenia że jest to w rzeczywistości kompleks trzech spokrewnionych gatunków[5][8][9][7]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają trzy podgatunki[7].
Etymologia
edytuj- Ichthyomys: gr. ιχθυς ikhthus „ryba”; μυς mus, μυος muos „mysz”[10].
- hydrobates: gr. ὑδρο- hudro- „wodny-”, od ὑδωρ hudōr, ὑδατος hudatos „woda”; βατης batēs „piechur”, od βατεω bateō „stąpać, chodzić”, od βαινω bainō „wędrować, chodzić”[11].
- nicefori: brat Nicéforo María (właśc. Antoine Rouhaire) (1888–1980), francuski misjonarz w Kolumbii w latach 1908–1980, zoolog, kolekcjoner[12].
- soderstromi: Ludovic Söderström (1843–1927), szwedzki konsul generalny w Ekwadorze od około 1886 roku do roku swojej śmierci[13].
Morfologia
edytujDługość ciała (bez ogona) 134–182 mm, długość ogona 125–150 mm, długość ucha 8–10 mm, długość tylnej stopy 30–36 mm; brak danych dotyczących masy ciała[14]. Wszystkie krabojadki mają brązowe futro grzbietu i biały lub srebrzysty spód ciała. Mają szerokie tylne stopy. Krabojadek srebrnobrzuchy ma wąskie siekacze i pysk, wyraźnie węższe niż u krabojadka strumieniowego (Ichthyomys tweedii)[9].
Tryb życia
edytujGryzoń ten występuje w wysokich lasach deszczowych, lasach mglistych i lasach wtórnych[5]. Większość okazów została złapana na terenach przekształconych w rolnicze[9]. Prowadzi ziemnowodny, nocny tryb życia. Żywi się krabami i innymi bezkręgowcami wodnymi[5]. Jest spotykany od wysokości 600 do 2700 m n.p.m.
Populacja
edytujKrabojadek srebrnobrzuchy nie jest rzadki, ale trudno go schwytać. Jego liczebność maleje w związku z utratą środowiska przez wylesianie i zagrożenia związane ze skażeniem wód. Występuje w kilku obszarach chronionych w Wenezueli i w parku narodowym Munchique w Kolumbii. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznaje krabojadka srebrnobrzuchego za gatunek bliski zagrożenia[5].
Przypisy
edytuj- ↑ Ichthyomys hydrobates, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b H. Winge. Habrothrix hydrobates n. sp. en Vandrotte fra Venezuela. „Videnskabelige meddelelser fra den Naturhistoriske forening i Kjöbenhavn”. 5 (3), s. 20–27, 1891. (duń.).
- ↑ W.E. de Winton. On some Mammals from Ecuador. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1896, s. 512, 1896. (ang.).
- ↑ O. Thomas. On a new fish-eating rat from Bogotá. „The Annals and Magazine of Natural History”. Ninth series. 13, s. 165, 1924. DOI: 10.1080/00222932408633019. (ang.).
- ↑ a b c d e P. Soriano, Ichthyomys hydrobates, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2019, wersja 2021-3 [dostęp 2021-12-12] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 249. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 390. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Ichthyomys hydrobates. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-12].
- ↑ a b c J.L. Patton: Mammals of South America. Cz. 2: Rodents. University of Chicago Press, 2015, s. 284, 285. ISBN 978-0-226-16957-6. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 346, 1904. (ang.).
- ↑ hydrobates, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-12] (ang.).
- ↑ Beolens, Watkins i Grayson 2009 ↓, s. 292.
- ↑ Beolens, Watkins i Grayson 2009 ↓, s. 384.
- ↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 406. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
Bibliografia
edytuj- B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 1–567. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).