Krasnogonek oliwkowy

Krasnogonek oliwkowy
	Emblema ruficauda
	(Gould, 1837)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	astryldowate
Podrodzina	mniszki
Rodzaj	Emblema
Gatunek	krasnogonek oliwkowy
Synonimy
	Amadina ruficauda Gould, 1837; Bathilda ruficauda (Gould, 1837); Neochmia ruficauda (Gould, 1837);
	Amadina ruficauda Gould, 1837; Bathilda ruficauda (Gould, 1837); Neochmia ruficauda (Gould, 1837);
Podgatunki
	E. r. subclarescens (Mathews, 1912); E. r. clarescens (Hartert, 1899); E. r. ruficauda (Gould, 1837);
	E. r. subclarescens (Mathews, 1912); E. r. clarescens (Hartert, 1899); E. r. ruficauda (Gould, 1837);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Krasnogonek oliwkowy^[4] (Emblema ruficauda) − gatunek małego australijskiego ptaka z rodziny astryldowatych (Estrildidae).

Systematyka

Gatunek ten bywa umieszczany w rodzaju Neochmia^[2]^[5] lub w monotypowym rodzaju Bathilda^[6]. Wyróżniono trzy podgatunki E. ruficauda^[6]:

E. ruficauda subclarescens – północno-zachodnia i północna Australia.
E. ruficauda clarescens – północno-wschodnia Australia.
E. ruficauda ruficauda – takson wymarły, ostatnie obserwacje zanotowano w 1994^[7]. Występował we wschodniej Australii.

Morfologia

Charakterystyka: Ma czerwoną głowę, zielony wierzch i żółtą stronę spodnią.
Wymiary

długość ciała: 11–12 cm
masa ciała: 8,5–13,8 g (podgatunek clarescens)^[2]

Ekologia i zachowanie

Biotop: Zamieszkuje suche siedliska na sawannach w północno-zachodniej, północnej i północno-wschodniej Australii.
Zachowanie: Ptak ten jest bardzo towarzyski. Żyje w małych grupach do dwudziestu osobników. Całą grupą szuka pokarmu, pije i nocuje.
Pożywienie: Żywi się nasionami roślin. W czasie karmienia młodych zjada kwiaty, małe liście i drobne owady.

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2012 uznaje krasnogonka oliwkowego za gatunek najmniejszej troski (LC, least concern); wcześniej, od 2000 miał on status „bliski zagrożenia” (NT – near threatened), a od 1994 – status gatunku narażonego (VU – vulnerable). Całkowitą liczebność populacji szacuje się na około 200 tysięcy osobników, w tym około 3500 przedstawicieli podgatunku clarescens; podgatunek ruficauda wymarł, ostatnie potwierdzone obserwacje zanotowano w 1994. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy^[3]^[5].

Przypisy

↑ Emblema ruficauda, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c Payne, R.: Star Finch (Neochmia ruficauda). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2019. [dostęp 2019-12-13].
↑ ^a ^b Emblema ruficauda, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Estrildidae Bonaparte, 1850 - astryldowate - Waxbills (wersja: 2020-03-14). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-11-30].
↑ ^a ^b Species factsheet: Neochmia ruficauda. BirdLife International, 2020. [dostęp 2020-11-30]. (ang.).
↑ ^a ^b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Waxbills, parrotfinches, munias, whydahs, Olive Warbler, accentors, pipits. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-11-30]. (ang.).
↑ Stephen Garnett, Judit Szabo, Guy Dutson: The Action Plan for Australian Birds 2010. Collingwood: CSIRO Publishing, 2011. ISBN 978-0-643-10368-9. (ang.).

Bibliografia

Doug Hill: Neochmia ruficauda ruficauda (Gould, 1837). Finch Society of Australia. [dostęp 2011-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-07)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Emblema ruficauda, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[hbwa-2] Payne, R.: Star Finch (Neochmia ruficauda). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2019. [dostęp 2019-12-13].

[iucn-3] Emblema ruficauda, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[mk-4] Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Estrildidae Bonaparte, 1850 - astryldowate - Waxbills (wersja: 2020-03-14). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-11-30].

[birdlife-5] Species factsheet: Neochmia ruficauda. BirdLife International, 2020. [dostęp 2020-11-30]. (ang.).

[ioc-6] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Waxbills, parrotfinches, munias, whydahs, Olive Warbler, accentors, pipits. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-11-30]. (ang.).

[garnett-7] Stephen Garnett, Judit Szabo, Guy Dutson: The Action Plan for Australian Birds 2010. Collingwood: CSIRO Publishing, 2011. ISBN 978-0-643-10368-9. (ang.).

[4]

[1]

[2]

[3]

[5]

[6]

[7]