Kristen Bjorn
Kristen Bjorn (ur. 12 października 1957 w Londynie) – brytyjski reżyser i producent filmów pornograficznych dla gejów, a także były aktor pornografii gejowskiej[2]. Swój pseudonim przyjął od wybitnego szwedzkiego tenisisty Björna Borga[4].
| Prawdziwe imię i nazwisko |
Robert Russell[1] |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Używane pseudonimy |
Kris Bjorn[3] |
| Lata aktywności |
od 1983[3] |
| Narodowość | |
| Liczba filmów | |
| Wzrost |
178 cm[2] |
| Kolor włosów |
brąz[2] |
| Kolor oczu |
brąz[2] |
| Strona internetowa | |
Życiorys edytuj
Wczesne lata edytuj
Urodził się w Londynie[5][6], w Anglii jako syn Rosjanki i Brytyjczyka[7]. Wychowywał się z bratem i dwiema siostrami w Waszyngtonie, gdzie jego ojciec stacjonował jako dyplomata[7]. Po ukończeniu szkoły średniej, Bjorn chciał podróżować po całym świecie i fotografować ludzi. Był bardzo zainteresowany różnymi kulturami. Wyruszył w podróż do miejsc takich jak Azja, Indie i Europa, gdzie pracował jako fotograf dla magazynu „National Geographic”[7].
Kariera edytuj
W 1978 przeprowadził się do San Francisco, gdzie po raz pierwszy spotkał homoseksualną społeczność[7]. W 1980 studiował na Uniwersytecie, gdzie jeden ze studentów fotografował i zasugerował, by spróbował podjąć pracę jako fotomodel[8]. Po roku zdobył się na odwagę, by zadzwonić do wytwórni filmów gejowskich Falcon Studio, gdzie wystąpił w dwóch produkcjach: Biker's Liberty (1983) i The New Breed (1983)[7]. Otrzymał też propozycję od lokalnego fotografa Freda Bisonnesa pozowania do zdjęć do magazynu dla gejów jak „Advocate Men” czy „Mandate”[4]. Wkrótce pracował jako jego asystent, a także redaktor magazynów nowojorskich Mavety Media Group. W 1982 przeprowadził się do Rio de Janeiro, gdzie przez osiem lat pracował jako fotograf dla magazynu „Advocate Men”[8]. W 1987 rozpoczął serię filmów Advocate Men Live: Tropical Heatwave i Champs[8]. W 1988 powstały Carnival in Rio i Island Fever z brazylijskimi aktorami[8].
Z czasem zyskał opinię jako wyróżniający się wysoką jakością filmów reżyser i producent w branży erotycznej dla gejów[7]. W swoich filmach zatrudniał wyłącznie aktorów dojrzałych, o wysportowanej i muskularnej sylwetce, pochodzących głównie z Ameryki Południowej i Europy, o wybitnie nieprzeciętnej urodzie, a wśród nich znaleźli się Huessein, Ivan Andros, Rafael Alencar, Arpad Miklos, Miguel Leon, Jason Kingley i Edu Boxer[8].
Plenery do zdjęć wyszukuje w egzotycznych regionach świata i kolorowych, luksusowych wnętrzach[4]. W jego filmach akcje w naturalnych plenerach kończą się relaksem wśród egzotycznej zieleni i pośród kolorowych kwiatów. Po upadku państw socjalistycznych, podobnie jak reżyser z USA, William Higgins w Czechach, Bjorn znalazł nowych aktorów gejowskich na Węgrzech. Dodatkowym źródłem dochodów Bjorna jest własne wydawnictwo magazynów, albumów, widokówek i plakatów z jego aktorami.
Od 2000 przemianował swoją firmę z Kristen Bjorn Productions na Sarava Productions[4][9]. Ma ona siedzibę w Miami, na Florydzie. Zrealizował krótkometrażową komedię erotyczną fantasy Trouser Bar (2016)[10] z udziałem Nigela Haversa.
Nagrody i nominacje edytuj
| Rok | Nagroda | Kategoria | Film | Rezultat |
|---|---|---|---|---|
| 1989 | XRCO Award | Najlepszy reżyser produkcji gejowskich[3] | Carnaval in Rio (1989) | Wygrana |
| 1994 | Grabby Award | Najlepsze wideo[11] | Call of the Wild (1992) | Wygrana |
| 1998 | GayVN Award | Najlepszy reżyser[11] | ManWatcher (1998) | Wygrana |
| Najlepsze reżyser wideo[11] | Wygrana | |||
| Grabby Award | Najlepszy kinematograf[11] | Amazon Adventure (1997) | Wygrana | |
| Najlepsze międzynarodowe wideo[11] | The Anchor Hotel (1997) | Wygrana | ||
| Najlepszy reżyser[11] | Gangsters at Large (1996), Amazon Adventure (1997), The Anchor Hotel (1997) | Wygrana | ||
| 1999 | Grabby Award | Najlepszy reżyser (z Chi Chi LaRue)[11] | – | Wygrana |
| 2000 | GayVN Award | Najlepszy reżyser[3] | Thick As Thieves (1999) | Nominacja |
| 2003 | Grabby Award | Najlepszy reżyser wideo[11] | Dreamers (2002) | Nominacja |
| 2005 | GayVN Award | Najlepszy reżyser | Men Amongst the Ruins (2004) | Nominacja |
| Najlepszy operator kamery wideo | Nominacja | |||
| Najlepszy montażysta | Nominacja | |||
| 2007 | FICEB Heatgay Award | Najlepszy film, Najlepszy reżyser, Najlepszy skrypt[12] | El Rancho (Kristen Bjorn Productions, 2005) | Wygrana |
| 2008 | XBIZ Award | Najlepszy reżyser roku GLBT[1] | – | Nominacja |
| GayVN Award | Najlepszy reżyser[11] | Rocks & Hard Places, Part 1 (2007), Rocks & Hard Places, Part 2 (2007) | Nominacja | |
| Najlepsze wideo[11] | Nominacja | |||
| 2009 | Hard Choices Award | Najlepszy reżyser[13] | Love Addiction (2008) | Wygrana |
| Najlepszy zagraniczny film[13] | Wygrana | |||
| XBIZ Award | Najlepszy reżyser roku GLBT[1] | – | Nominacja | |
| 2010 | GayVN Award | Najlepsze całe wideo[14] | Tropical Adventure Parts 1 & 2 (2009) | Wygrana |
| XBIZ Award | Najlepsze studio roku - Kristen Bjorn Production[15] | – | Nominacja | |
| 2011 | Grabby Award | Lifetime Achievement Award za całokształt twórczości[11] | – | Wygrana |
| Najlepszy reżyser[3] | Costa Brava: The Wild Coast (2010) | Nominacja | ||
| 2012 | XBIZ Award | Gejowski reżyser roku[3] | Sex City 1 (2011) | Nominacja |
| 2013 | XBIZ Award | Gejowski reżyser roku[3] | – | Nominacja |
| 2014 | Grabby Award | Najlepszy reżyser[3] | First Time 1 (2013)/First Time 1 (2013) | Nominacja |
| 2015 | XBIZ Award | Gejowski reżyser roku[3] | – | Nominacja |
| 2018 | GayVN Award | Najlepszy reżyser filmu niedługometrażowego[3] | In The Flesh 1 (2017) | Nominacja |
| 2019 | GayVN Award | Najlepszy reżyser filmu niedługometrażowego[3] | Deep and Raw (2018) | Nominacja |
| 2021 | GayVN Award | Najlepszy reżyser filmu nie-fabularnego[16] | Bareback Shooters (2020) | Nominacja |
| 2022 | Grabby Awards Europe | Najlepszy producent[17] | – | Wygrana |
| Lifetime Achievement Award za całokształt twórczości[17] | – | Wygrana |
Publikacje edytuj
- Jamoo, Kristen Bjorn: The Films of Kristen Bjorn. Companion Press Laguna Hills, CA, 1997. ISBN 978-1-889138-00-8.
- Bruno Gmünder: Men of the World. Berlin, 2002. ISBN 978-3-86187-241-2.
- Bruno Gmünder: Men of Kristen Bjorn. Berlin, 2003. ISBN 1-58333-263-4.
- Bruno Gmünder: Stallions. Berlin, 2005. ISBN 978-3-86187-682-3.
- Bruno Gmünder: Body Heat. Berlin, 2007. ISBN 978-3-86187-860-5.
- Bruno Gmünder: Greats—Kristen Bjorn: Men of the World. Berlin, 2008. ISBN 978-3-86787-000-9.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Kristen Bjorn w bazie IMDb (ang.)
- ↑ a b c d e f Kristen Bjorn. FamousFix. [dostęp 2019-05-14]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Kristen Bjorn w serwisie IAFD
- ↑ a b c d Kristen Bjorn Biography (1957-). AVN. [dostęp 2017-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-29)]. (ang.).
- ↑ Personalidade: Kristen Bjorn (Reino Unido). InterFilmes.com. [dostęp 2017-10-29]. (port.).
- ↑ Kristen Bjorn. FDb.cz. [dostęp 2017-10-29]. (cz.).
- ↑ a b c d e f Biography of Kristen Bjorn. Magazine-Empire.com. [dostęp 2017-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-12)]. (ang.).
- ↑ a b c d e Jeudi (2009-04-23): Kristen Bjorn interview. Didier Lestrade. [dostęp 2017-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-12)]. (ang.).
- ↑ Kristen Bjorn - Regizor. CinemaRx. [dostęp 2017-10-29]. (rum.).
- ↑ Artista: Kristen Bjorn. Filmow. [dostęp 2017-10-29]. (port.).
- ↑ a b c d e f g h i j k Kristen Bjorn Awards. FamousFix.com. [dostęp 2017-10-29]. (ang.).
- ↑ h.b. (2007-10-10): Winners of the 2007 FICEB Ninfa Awards. xstarsnews.com. [dostęp 2017-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-12)]. (ang.).
- ↑ a b Love Addiction – The 2009 Hard Choices Awards winner. [dostęp 2010-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-09)]. (ang.).
- ↑ Best All Sex Video. Kristen Bjorn Productions. [dostęp 2016-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-08)]. (ang.).
- ↑ Steve Javors (2009-12-16): XBIZ Announces Finalist Nominees for 2010 XBIZ Awards. XBIZ. [dostęp 2016-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-12)]. (ang.).
- ↑ 2021 GayVN Awards Nominees. avn.com. [dostęp 2021-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-20)]. (ang.).
- ↑ a b 2022 Grabby Awards Europe Winners Announced. GrabbyAwards, 2022-05-03. [dostęp 2022-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-11-27)]. (ang.).