Krotoszyńska Kolej Dojazdowa

Krotoszyńska Kolej Dojazdowa – kolej wąskotorowa łącząca Krotoszyn z Pleszewem.

Linia kolejowa
Krotoszyńska Kolej Dojazdowa
Dane podstawowe
Zarządca Stowarzyszenie Kolejowych Przewozów Lokalnych
Tabela SRJP 317 i 318
Długość 49,50 km
Rozstaw szyn 750 mm
Sieć trakcyjna brak
Prędkość maksymalna 20 km/h
Zdjęcie LK
Parowóz Px48 na stacji Krotoszyn Wąskotorowy
Historia
Lata budowy 1900-1901, 1905-1907 i 1946
Rok otwarcia 1900
Rok włączenia do PKP 1949
Rok zawieszenia ruchu 1986
Rok fizycznej likwidacji 1991
Portal Transport szynowy
Geographylogo.svg
Linia kolejowa nr 317. Lokalizacja wybranych stacji kolejowych na terenie województwa wielkopolskiego

HistoriaEdytuj

Jej budowa przebiegała w trzech głównych etapach:

Szerokość toru Krotoszyńskiej Kolei Dojazdowej wynosiła 750 mm. Kolejka świadczyła usługi przewozowe zarówno pasażerskie, jak i towarowe.

Inicjatorem był ówczesny właściciel Dobrzycy i członek wydziału powiatowego hr. Zygmunt Czarnecki[3]. Celem zmniejszenia kosztów budowy związanych w wykupem gruntów, trasa kolejki wytyczona została głównie wzdłuż dróg (25,55 km). Maksymalne nachylenie wynosiło 1:40 (2,5%), zaś najmniejszy promień łuku – 100 metrów. Maksymalną prędkość ustalono na 20 km/h na odcinku wąskotorowym. W roku 1944 dobudowano trasę łączącą Pleszew Miasto z Broniszewicami (dł. 10,88 km)[4].

Stacja Pleszew Wąskotorowy położona była przy stacji na linii kolei normalnotorowej nr 272 Poznań Główny – Kluczbork, natomiast Krotoszyn Wąskotorowy przy linii nr 14 Łodź Kaliska – Forst.

Mimo, że kolejka nosiła nazwę Krotoszyńskiej Kolei Dojazdowej, zarząd mieścił się w Pleszewie. Poza tym na stacjach Pleszew Miasto, Pleszew Wąskotorowy, Dobrzyca, Koźminiec i Rozdrażew wybudowano budynki stacyjne. Dodatkowo na stacji w Pleszewie Miasto, Dobrzycy, Nowej Wsi, Rozdrażewie i Krotoszynie zbudowano magazyny towarowe. Parowozownia i warsztaty znajdowały się w Dobrzycy i Krotoszynie. Decyzja o lokalizacji warsztatów wąskotorówki w Dobrzycy wynikała częściowo z przebiegu samej budowy, częściowo zaś była uzasadniona sposobem prowadzenia ruchu: Pierwszy poranny pociąg wyjeżdżał z Dobrzycy do Krotoszyna i miał skomunikowanie z pociągami kolei państwowych. Inna lokalizacja zaplecza wymagałaby podsyłania składów.

Stacje wodne zlokalizowano przy stacjach: Pleszew Miasto, Pleszew Wąskotorowy, Dobrzyca, Rozdrażew i Krotoszyn. Na wszystkich stacjach pojawiły się rampy, w Pleszewie Mieście, Pleszewie Wąskotorowym oraz w Krotoszynie dodatkowo – wagi wagonowe. Uruchomiono również linię telefoniczną.

W latach 1945–1947 linia zarządzana była przez samorząd powiatowy i zarząd państwowy. Od 1949 r. przeszła na własność PKP, a od 1 stycznia 1950 r. pod Wydział Kolei Wąskotorowych. Powołany został też terenowy Zarząd Krotoszyńskiej Kolei Dojazdowej, na czele którego stał naczelnik zarządu. W 1956 r. terenowe zarządy zlikwidowano, a w ich miejsce powołano jeden zarząd – Zarząd Kolei Dojazdowych w Poznaniu, pod którego władanie przeszła krotoszyńska kolejka[5]. U szczytu przewozów w 1973 roku między Pleszewem a Kowalewem kursowało 25 par pociągów, z czego 9 par jeździło do dalszych stacji[2].

W 1978 r. PKP zamknęła linię Pleszew Wąskotorowy – Broniszewice o długości 14,36 km. Liczba pasażerów przewożona rocznie koleją spadała: z 645 tysięcy w 1981 do 373 tysięcy w 1985 roku[2]. Ostatni skład kursujący na trasie Krotoszyn Wąskotorowy – Pleszew Miasto przejechał 12 stycznia 1986 r. Tym samym PKP zamknęła 38,6 km odcinek kolejki. Tory zostały rozebrane. W miejscu peronu na stacji Krotoszyn Wąskotorowy został ustawiony parowóz (Px48) z wagonikami jako pomnik i pamiątka po linii.

Z Krotoszyńskiej Kolei Dojazdowej pozostał czynny odcinek Pleszew Wąskotorowy – Pleszew Miasto. Przewozy pasażerskie dalej spadały z 206 900 w 1988 do 102 258 w 1992 i 45 606 pasażerów w 2000 roku, a przewozy towarowe z ponad 300 tysięcy ton pod koniec lat 80. do 192 tysięcy ton w 1990 i 78,4 tysięcy ton w 1992 i kolej przynosiła straty[2]. Po 1992 roku przewozy towarowe zostały przejęte przez kolej normalnotorową[2]. W ostatnim 2001 roku kursowało 6 par pociągów osobowych[2]. Kolej wąskotorowa przestała kursować 9 czerwca 2001[2]. Pozostały po tej dacie jedynie przewozy towarowe po torze normalnym, który współdzielił jedną szynę, prowadzone przez PKP[2].

Po zawieszeniu ruchu, PKP przekazały zarząd majątkiem dawnej kolei dojazdowej gminie Pleszew. 30 czerwca 2006 r. Urząd Miasta i Gminy Pleszew podpisał ze Stowarzyszeniem Kolejowych Przewozów Lokalnych w Kaliszu umowę dotyczącą przywrócenia regularnych kursów kolei wąskotorowej na trasie Pleszew Wąskotorowy – Pleszew Miasto. Uruchomienie kolejki (jako Pleszewska Kolej Lokalna) planowano na 1 września, jednak z powodu złego stanu torów przesunięto je na 17 września. Następnego dnia uruchomiono regularne połączenie Pleszew Miasto – Pleszew Wąskotorowy, prowadzone wagonem motorowym MBxd2. Z powodu złego stanu taboru, połączenie zawieszono 27 marca 2007, po przewiezieniu 6123 osób[2]. SKPL przejęło także od PKP Cargo obsługę ruchu towarowego[2]. Na krótko przewozy pasażerskie przywrócono między majem a lipcem 2008, po czym uruchomiono je na dłużej 8 lutego 2010, zawieszając je ponownie w grudniu 2011 roku[2].

4 maja 2015 r. wznowiono ruch na trasie Pleszew Miasto – Pleszew Wąskotorowy. Pleszewska Kolej Lokalna tym samym była w tym czasie jedyną w Polsce koleją wąskotorową prowadzącą regularny całoroczny ruch publiczny[2].

  • Parowóz Px48 na stacji Krotoszyn Wąskotorowy

  • Budynek stacji Dobrzyca po zlikwidowanej KKD

  • Budynek stacji Pleszew Miasto KKD

  • Parowóz Px48 na bocznicy stacji Pleszew Miasto

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Śniatała Stanisław ks.: Dobrzyca – monografija historyczna. w: Notatki Dobrzyckie nr 25 grudnia 2002, Dobrzyca 2002.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l Marek Malczewski. Kolejką na kolej: z dziejów odcinka Pleszew - Pleszew Miasto. „Świat Kolei”. Nr 4/2016, s. 42-47. Łódź: EMI-Press. ISSN 1234-5962. 
  3. ↑ Matuszewski Maciej, Koleje wąskotorowe Wielkopolski 1886‒1949, Poznań 1988.
  4. ↑ Regularne kursy były na trasie Krotoszyn Wąskotorowy – Pleszew Miasto – Broniszewice okresowo.
  5. ↑ Malczewski Marek, Koleje wąskotorowe przełomu wieków, [w:] Świat Kolei 11/2005.

BibliografiaEdytuj

  • Grzegorz Rolewski Grzegorz: Pleszewska „skania”, [w:] Świat Kolei 11/2003
  • Malczewski Marek: Linia Broniszewice – Chocz, [w:] Świat Kolei 7/2003
  • Malczewski Marek: Koleje wąskotorowe przełomu wieków, [w:] Świat Kolei 11/2005
  • Matuszewski Maciej: Koleje wąskotorowe Wielkopolski 1886 – 1949, Poznań 1988
  • Pokropiński Bogdan: Wąskotorowe wagony motorowe typu 1Mw, [w:] Świat Kolei 5/2003
  • Pokropiński Bogdan: Przebudowa wagonów osobowych 1Aw na silnikowe, [w:] Świat Kolei 10/2003
  • Rudzki Piotr: Koleje wąskotorowe odchodzą w dal...: Krotoszyńska Kolej Wąskotorowa, [w:] Koleje Małe i Duże 6/2002
  • Śniatała Stanisław ks.: Dobrzyca – monografija historyczna., [w:] Notatki Dobrzyckie nr 25 grudnia 2002, Dobrzyca 2002.
  • Materiały źródłowe do dziejów Pleszewa, Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa
  • Zięba Henryk., Monografia Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Poznaniu, okres do roku 1945, Poznań 1989.

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krotoszyńska_Kolej_Dojazdowa&oldid=60630127”