Lampropeltisrodzaj węży z podrodziny Colubrinae w rodzinie połozowatych (Colubridae).

Lampropeltis[1]
Fitzinger, 1843[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – lancetogłów mleczny (L. triangulum) w szacie młodocianej
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Rząd

łuskonośne

Podrząd

węże

Infrarząd

Alethinophidia

Nadrodzina

Colubroidea

Rodzina

połozowate

Podrodzina

Colubrinae

Rodzaj

Lampropeltis

Typ nomenklatoryczny

Coluber getulus Linnaeus, 1766

Synonimy
Gatunki

26 gatunków – zobacz opis w tekście

Lancetogłów szaropasy (L. alterna)

Zasięg występowania

edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Meksyku, Gwatemali, Hondurasie, Nikaragui, Kostaryce, Panamie, Kolumbii i Ekwadorze[10].

Systematyka

edytuj

Etymologia

edytuj
  • Lampropeltis: gr. λαμπρος lampros „błyszczący, świecący, lśniący”[11]; πελτη peltē „mała tarcza bez obramowania” (tj. łuska)[12].
  • Ophibolus: gr. οφις ophis, οφεως opheōs „wąż”[13]; βολη bolē „strzała”[14]. Gatunek typowy: Ophibolus boylii Baird & Girard, 1853 (= Coluber (Ophis) californiae Blainville, 1835).
  • Osceola: Hrabstwo Osceola, Floryda, Stany Zjednoczone, od Osceoli (1804–1838), północnoamerykańskiego Indianina z plemienia Krików, wodza Seminolów, podczas ich drugiej wojny z białymi Amerykanami[15]. Gatunek typowy: Coluber elapsoides Holbrook, 1838.
  • Bellophis: łac. bellus „uroczy, zgrabny”[16]; gr. οφις ophis, οφεως opheōs „wąż”[13]. Gatunek typowy: Bellophis zonatus Lockington, 1876.
  • Stilosoma: gr. στυλος stulos „kolumna, słup”[17]; σωμα sōma, σωματος sōmatos „ciało”[18]. Gatunek typowy: Stilosoma extenuatum Brown, 1890.
  • Oreophis: gr. ορος oros, ορεος oreos „góra”[19]; οφις ophis, οφεως opheōs „wąż”[13]. Gatunek typowy: Oreophis boulengeri Dugès, 1897 (= Ophibolus triangulus mexicanus Garman, 1884).
  • Stylophis: gr. στυλος stulos „kolumna, słup”[17]; οφις ophis, οφεως opheōs „wąż”[13]. Nowa nazwa dla Stilosoma Brown, 1890.
  • Triaenopholis: gr. τριαινα triaina „trójząb”[20]; φολις pholis, φολιδος pholidos „rogowa łuska”[21]. Gatunek typowy: Triaenopholis arenarius Werner, 1924.

Podział systematyczny

edytuj

Do rodzaju należą następujące gatunki[10]:

Przypisy

edytuj
  1. Lampropeltis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. L.J.F.J. Fitzinger: Systema reptilium. Fasciculus primus, Amblyglossae. Vindobonae: Braumüller et Seidel, 1843, s. 25. (łac.).
  3. Baird i Girard 1853 ↓, s. 92.
  4. Baird i Girard 1853 ↓, s. 133.
  5. W.N. Lockington. Description of a New Genus and Species of Colubrine Snake. „Proceedings of the California Academy of Sciences”. 7 (1876), s. 52, 1877. (ang.). 
  6. A.E. Brown. On a new genus of Colubridae from Florida. „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 42, s. 199, 1890. (ang.). 
  7. A. Dugès. Description d’un ophidien nouveau du Mexique (Oreophis boulengeri, g. et sp. nn.). „Proceedings of the Zoological Society of London”. 65, s. 284, 1897. (fr.). 
  8. Ch. Berg. Herpetological Notes. „Comunicaciones del Museo nacional de Buenos Aires”. 1 (8), s. 290, 1901. (ang.). 
  9. F. Werner. Neue oder wenig bekannte Schlangen aus dem Naturhistorischen Staatsmuseum in Wien. „Sitzungsberichte. Abt. 1, Mineralogie, Botanik, Zoologie, Paläontologie, Geologie, physische Geographie, Anatomie, Physiologie und theoretische Medizin”. 133, s. 50, 1924. (niem.). 
  10. a b P. Uetz & J. Hallermann: Genus: Lampropeltis. The Reptile Database. [dostęp 2019-03-28]. (ang.).
  11. Jaeger 1944 ↓, s. 119.
  12. Jaeger 1944 ↓, s. 165.
  13. a b c d Jaeger 1944 ↓, s. 154.
  14. Jaeger 1944 ↓, s. 33.
  15. osceola, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-27] (ang.).
  16. Jaeger 1944 ↓, s. 31.
  17. a b Jaeger 1944 ↓, s. 224.
  18. Jaeger 1944 ↓, s. 215.
  19. Jaeger 1944 ↓, s. 155.
  20. Jaeger 1944 ↓, s. 241.
  21. Jaeger 1944 ↓, s. 172.
  22. a b Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 403. ISBN 83-01-14344-4.

Bibliografia

edytuj