Leon Białęski
Leon Białęski (ur. 26 marca 1896 w Mierucinie na Kujawach, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – porucznik piechoty rezerwy Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
 porucznik piechoty rezerwy
| |
| Data i miejsce urodzenia |
26 marca 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
116 pułk piechoty |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Późniejsza praca |
kupiec |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie Ludwika i Zuzanny z Mrówczyńskich. Absolwent prywatnego gimnazjum dr. Lockmanna w Poznaniu. 2 maja 1916 został wcielony do armii niemieckiej, do batalionu zapasowego 116 pułku piechoty. Przebywał na froncie zachodnim, m.in. w Hessel koło Darmstadt w Nadrenii, gdzie ukończył kurs obsługi moździerzy i miotaczy min. 26 grudnia 1918 roku zwolniono go z armii niemieckiej. Na początku 1919 wstąpił w szeregi powstańczych wojsk wielkopolskich. Służył w kompanii pakoskiej w stopniu kaprala, jako dowódca drużyny. Do 10 stycznia 1919 walczył na froncie północnym, a następnie przeniesiony został na front zachodni, gdzie od 13 czerwca do 17 października 1919 uczestniczył w potyczkach pod Wolsztynem i Zbąszynem, uczestniczył w walkach o Kcynię. W kwietniu 1919 roku przydzielony został do 4 kompanii batalionu zapasowego 6 pułku strzelców wielkopolskich w Wolsztynie. Od 13 czerwca był na wielkopolskim froncie zachodnim, na odcinku zbąszyńskim (3 batalion grupy zachodniej), 10 września odesłany został z frontu do garnizonu i 22 września przeniesiony do 4 kompanii batalionu zapasowego 6 pułku strzelców. Od kwietnia do czerwca 1920 roku służył w oddziale sztabowym DOK VII w Poznaniu. 12 czerwca 1920 roku przydzielono go do 57 pułku piechoty, a od 7 lipca służył w 3 kompanii I batalionu 157 pułku piechoty rezerwy. Jako dowódca plutonu walczył w bitwach odwrotowych od Bobrujska (8/9 lipca) do Bugu (przekroczony 30/31 sierpnia do twierdzy w Dęblinie, od 16 sierpnia w walkach pościgowych do Bugu (3 września), od 7 września w bitwie niemeńskiej aż do rozejmu (18 października 1920) w 3 kompanii I batalionu 7 pułku piechoty Legionów. Po zawarciu pokoju pozostawał w tym pułku do 18 kwietnia 1921 roku. 7 sierpnia 1920 roku awansowano go do stopnia plutonowego, a w sierpniu 1921 roku sierżanta. Po zakończeniu działań wojennych został przeniesiony do rezerwy. Ćwiczenia wojskowe jako rezerwista odbył w 1923 roku w 57 pułku piechoty w Poznaniu, w 1924 i 1931 roku w 55 poznańskim pułku piechoty w Lesznie, w 1928 roku w Szkole Podchorążych Piechoty Rezerwy nr 5 w Krakowie. W 1925 roku został awansowany na podporucznika, a w 1939 roku na porucznika rezerwy.
W okresie międzywojennym pracował jako kupiec. Należał do Towarzystwa Powstańców i Wojaków. Był też wiceprezesem Okręgu VI Związku Towarzystw Wojaków.
W kampanii wrześniowej 23 września 1939 dostał się do niewoli radzieckiej. Początkowo osadzony w Szepietówce, a następnie przeniesiony do Starobielska i dalej do Kozielska. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej LW 3 kwietnia 1940 r. i liście PCK (AM) 229.
Leon Białęski został upamiętniony:
- na tablicy w kościele Świętej Rodziny w Pile, ul. św. Jana Bosko 1 (16 kwietnia 2000)[1]
Życie prywatne edytuj
Mieszkał w najpierw w Koźminie, gdzie prowadził sklep bławatny na ul. Klasztornej 14[2], a następnie przeprowadził się do Borku. Żonaty z Apolonią Gryczyńską, miał synów Zygmunta i Lechosława
Ordery i odznaczenia edytuj
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaka Frontu Litewsko-Białoruskiego[3]
- Odznaka Pamiątkowa Wojsk Wielkopolskich[3]
- Odznaka Powstańcza
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Tajemnice i ciekawostki cz. 1 – pamiątkowe tablice. | Parafia pw. Świętej Rodziny w Pile [online], swietarodzina.pila.pl [dostęp 2017-07-06] (pol.).
- ↑ Przewodnik Katolicki, „Przewodnik Katolicki” (18), 1924.
- ↑ a b na podstawie fotografii [online].
Bibliografia edytuj
- http://ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl/wpis/177
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.