Lech Garlicki
Lech (Leszek) Garlicki[a] (ur. 23 sierpnia 1946 w Warszawie) – polski prawnik, specjalista w dziedzinie prawa konstytucyjnego, profesor nauk prawnych, sędzia Trybunału Konstytucyjnego (1993–2001) i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (2002–2012).
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
23 sierpnia 1946 |
| Profesor nauk prawnych | |
| Specjalność: prawo konstytucyjne | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1973 |
| Habilitacja |
1978 |
| Profesura |
1987 |
| Doktor honoris causa Uniwersytet Gdański – 2017 | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Warszawski |
| Sędzia Trybunału Konstytucyjnego | |
| Okres spraw. |
1 grudnia 1993–1 grudnia 2001 |
| Polski sędzia Europejskiego Trybunału Praw Człowieka | |
| Okres spraw. |
2002–2012 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujSyn Stanisława Garlickiego i brat Andrzeja Garlickiego. W 1968 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, w 1973 obronił rozprawę doktorską, a w 1978 habilitacyjną[4]. W 1987 został profesorem nauk prawnych[5], stając się najmłodszym wówczas w Polsce profesorem w tej dziedzinie[6]. Jako naukowiec związany z Uniwersytetem Warszawskim, pracując na stanowisku profesora zwyczajnego. W latach 1981–1987 zajmował stanowisko dyrektora Instytutu Nauk o Państwie i Prawie na tej uczelni, od 1987 do 1989 kierował Zakładem Prawa Konstytucyjnego. Prowadził wykłady także na uniwersytetach w Stanach Zjednoczonych, RFN, Francji i Japonii[7] (m.in. Uniwersytet Telawiwski, Uniwersytet Hongkoński, Uniwersytet Nowojorski, Washington University in St. Louis i Uniwersytet Yale)[6]. W latach 1980–1993 praktykował równocześnie jako adwokat[4].
W latach 80. brał udział w pracach nad projektami ustawy o Trybunale Konstytucyjnym i ustawy o Rzeczniku Praw Obywatelskich, uczestniczył jako ekspert w pracach Okrągłego Stołu[6].
W 1993 Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wybrał go na członka Trybunału Konstytucyjnego[1]. Jego kadencja upłynęła w 2001[4]. Dwukrotnie był członkiem Rady Legislacyjnej działającej przy prezesie Rady Ministrów (1987–1992 i w 2002). W latach 2001–2002 pełnił funkcję prezesa zarządu Polskiego Towarzystwa Prawa Konstytucyjnego[7]. Został też członkiem założycielem Europejskiego Instytutu Prawa[8] oraz członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Prawa Konstytucyjnego i wiceprzewodniczącym Sekcji Polskiej tej organizacji, a także członkiem redakcji prawniczych periodyków (takich jak „Państwo i Prawo”, „Przegląd Sejmowy”, „Przegląd Sądowy” i inne)[4]. 26 czerwca 2002 podjął obowiązki sędziego Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. W trakcie drugiej kadencji 4 listopada 2011 został przewodniczącym IV Sekcji ETPC[9].
Autor ponad 500 publikacji (2017), w tym ponad 150 w językach obcych. Włada biegle językami: angielskim, rosyjskim, francuskim i niemieckim[6].
Wyróżniony tytułem doctora honoris causa Uniwersytetu Gdańskiego (2017)[6].
Odznaczenia
edytuj- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2001)[10]
- Odznaka Honorowa „Bene Merito” (2013)[11]
Wybrane publikacje
edytuj- Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych Ameryki: konstytucja – polityka – prawa obywatelskie, Ossolineum, Wrocław 1982.
- Ewolucja polskiego prawa państwowego w latach 1980–1982 (naczelne organy państwowe), IOZiDK, Warszawa 1983.
- Ustrój polityczny Republiki Federalnej Niemiec, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1985.
- Sądownictwo konstytucyjne w Europie Zachodniej, PWN, Warszawa 1987.
- Trybunał Konstytucyjny. Ustawa o Trybunale Konstytucyjnym. Komentarz (współautor), Wyd. Sejmowe, Warszawa 1996.
- Polskie prawo konstytucyjne. Zarys wykładu, Liber, Warszawa 1997 (wielokrotnie wznawiane).
- Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz (redaktor i współautor), Wyd. Sejmowe, Warszawa 1999 (wielokrotnie wznawiane).
Uwagi
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 listopada 1993 r. w sprawie wyboru członków Trybunału Konstytucyjnego (M.P. z 1993 r. nr 62, poz. 557).
- ↑ Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 września 1999 r. sygn. akt K. 11/99 (M.P. z 1999 r. nr 30, poz. 459).
- ↑ Wykaz publikacji w katalogu Biblioteki Narodowej. [dostęp 2012-04-19].).
- ↑ a b c d Nota biograficzna na stronie Trybunału Konstytucyjnego. [dostęp 2014-08-31].
- ↑ Prof. dr hab. Lech Garlicki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-04-19].
- ↑ a b c d e Prof. Lech Garlicki doktorem honoris causa Uniwersytetu Gdańskiego. naukawpolsce.pap.pl, 23 czerwca 2017. [dostęp 2017-06-23].
- ↑ a b Prof. dr hab. Leszek Garlicki. uw.edu.pl. [dostęp 2012-04-19].
- ↑ Judge Lech Garlicki. WashULaw. [dostęp 2020-10-09]. (ang.).
- ↑ Composition of the Court. echr.coe.int. [dostęp 2012-04-19]. (ang.).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 listopada 2001 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2002 r. nr 8, poz. 148).
- ↑ Odznaka Honorowa „Bene merito” dla Lecha Garlickiego. msz.gov.pl, 10 stycznia 2013. [dostęp 2013-07-06].