Ludomir Stasiak
Ludomir Stasiak, ps. Cezary (ur. 3 października 1919 w Górach, zm. 5 października 2001) – polski ekonomista i działacz ruchu ludowego. Poseł na Sejm PRL I, II, III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji, sekretarz Rady Państwa (1969–1980).
| ||
Data i miejsce urodzenia | 3 października 1919 Góry | |
Data śmierci | 5 października 2001 | |
Sekretarz Rady Państwa | ||
Okres | od 27 czerwca 1969 do 2 kwietnia 1980 | |
Przynależność polityczna | Zjednoczone Stronnictwo Ludowe | |
Poprzednik | Julian Horodecki | |
Następca | Edward Duda | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
ŻyciorysEdytuj
Pochodził z rodziny chłopskiej, syn Stanisława i Róży[1]. W 1955 ukończył Instytut Kształcenia Kadr Naukowych w Warszawie. Był wieloletnim działaczem partii ludowych, należał do Stronnictwa Ludowego i Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, a także do władz partyjnych, w latach 1944–1945 członek Zarządu Głównego SL, w latach 1945–1949 członek Rady Naczelnej SL, w latach 1949–1980 członek Naczelnego Komitetu (początkowo Naczelnego Komitetu Wykonawczego) ZSL, w latach 1950–1973 członek prezydium NKW ZSL, w latach 1950–1954 i 1956–1969 sekretarz NKW i NK ZSL, a w latach 1962–1964 wiceprzewodniczący Sekretariatu NK ZSL.
Podczas wojny był w ruchu oporu (Bataliony Chłopskie), po wyzwoleniu działał w wiejskich organizacjach młodzieżowych, był m.in. sekretarzem i skarbnikiem zarządu głównego Związku Młodzieży Wiejskiej RP „Wici” i sekretarzem Zarządu Głównego Związku Młodzieży Polskiej. W 1947 wiceprezes Komitetu Demokratyzacji „Wici”.
W latach 1969–1980 sekretarz Rady Państwa. Był posłem na Sejm PRL I, II, III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji (1952–1985), w latach 1980–1985 przewodniczył Komisji Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska (w 1984 „gospodarkę terenową” zastąpiono w nazwie komisji „gospodarką przestrzenną”).
W latach 1958–1981 członek Prezydium i sekretarz Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. W latach 1979–1990 członek prezydium Rady Naczelnej Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera C37-9-3)[2].
OdznaczeniaEdytuj
PolskieEdytuj
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1955)[3], Orderem Sztandaru Pracy I klasy, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy (1946)[4], Krzyżem Partyzanckim, Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945 i Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955)[5].
ZagraniczneEdytuj
W 1985 został wyróżniony Medalem „40. rocznicy Wyzwolenia Czechosłowacji przez Armię Radziecką” (Czechosłowacja) oraz Medalem 40-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945 (Związek Radziecki).
PrzypisyEdytuj
BibliografiaEdytuj
- Leksykon Historii Polski, Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1995
- A. Mazur, Order Krzyża Grunwaldu, Wydawnictwo MON, Warszawa 1988
- T. Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991
- VI Kongres ZBoWiD Warszawa 7–8 maja 1979, Wydawnictwo ZG ZBoWiD, Warszawa 1979
- VII Kongres ZBoWiD, Wydawnictwo ZG ZBoWiD, Warszawa 1985
- Za Wolność i Lud, nr 21 (1118), str. 5