Ludwik Szczepański

polski publicysta, dziennikarz, poeta

Ludwik Szczepański, ps. Wincenty Ogórek (ur. 5 marca 1872 w Krakowie, zm. 19 lutego 1954 tamże) – polski literat, publicysta, dziennikarz, poeta, w młodości również taternik.

Ludwik Szczepański
Wincenty Ogórek
Ilustracja
Ludwik Szczepański (przed 1937)
Data i miejsce urodzenia

5 marca 1872
Kraków

Data i miejsce śmierci

19 lutego 1954
Kraków

Dziedzina sztuki

liryka, powieść

Epoka

Młoda Polska

Ważne dzieła
  • „Hymny”
  • „Srebrne noce. Lunatica”
Odznaczenia
Srebrny Wawrzyn Akademicki

Życiorys

edytuj

Był synem literata i publicysty Alfreda Szczepańskiego oraz ojcem znanych taterników Jana Alfreda Szczepańskiego i Alfreda Szczepańskiego. Studiował prawo na Uniwersytecie Wiedeńskim i Jagiellońskim. Przez większość życia zajmował się dziennikarstwem. Wydawał czasopisma: „Życie” (założone przez siebie), dwutygodnik satyryczny „Urwisz”, „Ilustracja Polska”, „Nowiny dla Wszystkich”. W dwudziestoleciu międzywojennym był pracownikiem „Ilustrowanego Kuriera Codziennego”. Zajmował się spirytyzmem, na temat którego pisał broszury. Był współzałożycielem Towarzystwa Metapsychicznego w Krakowie.

Jego ważniejsze dzieła to dwa tomiki poezji: Hymny (1897) i Srebrne noce. Lunatica (1897), utrzymane w młodopolskim nastroju dekadentyzmu i melancholii. Napisał też powieści Król powietrza (1908) i Przewrót (1911).

Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera M–płd-zach–po prawej Haitlingerów[1][2].

 
Grób Jana Alfreda i Ludwika Szczepańskich na cmentarzu Rakowickim

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Ludwik Szczepański. rakowice.eu. [dostęp 2018-07-24].
  2. Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2020-05-28].
  3. M.P. z 1935 r. nr 257, poz. 306 „za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej”.

Bibliografia

edytuj