Słowiczek rubinowy

Słowiczek rubinowy
	Calliope calliope
	(Pallas, 1776)
	; Samiec
	; Samica
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	muchołówkowate
Podrodzina	kląskawki
Rodzaj	Calliope
Gatunek	słowiczek rubinowy
Synonimy
	Motacilla Calliope Pallas, 1776; Luscinia calliope (Pallas, 1776);
	Motacilla Calliope Pallas, 1776; Luscinia calliope (Pallas, 1776);
Podgatunki
	C. c. calliope (Pallas, 1776); C. c. camtschatkensis (J. F. Gmelin, 1789); C. c. beicki (Meise, 1937);
	C. c. calliope (Pallas, 1776); C. c. camtschatkensis (J. F. Gmelin, 1789); C. c. beicki (Meise, 1937);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	; latem zimą
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Słowiczek rubinowy^[4], słowik rubinowy (Calliope calliope) – gatunek małego ptaka wędrownego z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae). Samce tego gatunku w szacie godowej mają charakterystycznie ubarwione czerwone gardło.

Podgatunki i zasięg występowania edytuj

Wyróżniono trzy podgatunki C. calliope^[5]:

C. calliope calliope – Syberia, północna Mongolia, północno-wschodnie Chiny i północna Korea.
C. calliope camtschatkensis – Kamczatka, Wyspy Komandorskie i Kurylskie, północna Japonia.
C. calliope beicki – północno-środkowe Chiny.

Autorzy Handbook of the Birds of the World Alive uznają ten gatunek za monotypowy^[2].

Słowiczek rubinowy zimuje w Azji Południowej i Południowo-Wschodniej, na Tajwanie i Filipinach^[2].

Morfologia edytuj

Długość ciała wynosi około 14 cm, rozpiętość skrzydeł 23–25 cm, a masa ciała 16–27 g^[6].

Rozmiarami i sylwetką jest zbliżony do podróżniczka. Wierzch ciała ciemnoszarobrązowy, spód brudnobiały z jasnobrązowymi bokami. Białe wąs i brew. Samiec w szacie godowej ma czerwone (rubinowe) gardło. Samica ma brudnobiałe gardło. Młode są podobne do młodych rudzika.

Ekologia i zachowanie edytuj

Słowiczek rubinowy odzywa się głośnym, szorstkim i gwiżdżącym „czak”. Ukrywa się i jest płochliwy. Biotop to widna tajga i podmokłe zadrzewienia.

Jest owadożerny, zjada muchy i ich larwy, mrówki, osy i chrząszcze, a dietę uzupełnia materiałem roślinnym^[3].

Status edytuj

IUCN uznaje słowiczka rubinowego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny^[3].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b Luscinia calliope, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2020-03-18] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Collar, N.: Siberian Rubythroat (Calliope calliope). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-03-18].
↑ ^a ^b ^c Calliope calliope, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Saxicolinae Vigors, 1825 - kląskawki (wersja: 2019-10-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-03-18].
↑ F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Chats, Old World flycatchers. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-03-18]. (ang.).
↑ John Barnard Dunning: CRC handbook of avian body masses. Boca Raton: CRC Press, 2008, s. 393. ISBN 1-4200-6444-4.

Bibliografia edytuj

Paul Sterry, Andrew Cleve, Andy Clements, Peter Godfellow: Ptaki Europy: przewodnik. Warszawa: Świat Książki, 2007, s. 288. ISBN 978-83-247-0818-5.

Linki zewnętrzne edytuj

Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Luscinia calliope, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2020-03-18] (ang.).

[hbwa-2] Collar, N.: Siberian Rubythroat (Calliope calliope). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-03-18].

[iucn-3] Calliope calliope, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[mk-4] Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Saxicolinae Vigors, 1825 - kląskawki (wersja: 2019-10-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-03-18].

[ioc-5] F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Chats, Old World flycatchers. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-03-18]. (ang.).

[crc-6] John Barnard Dunning: CRC handbook of avian body masses. Boca Raton: CRC Press, 2008, s. 393. ISBN 1-4200-6444-4.

[4]

[1]

[2]

[3]

[5]

[6]