Wikipedia

Marek Surmacz

polski działacz polityczny, policjant

Marek Tomasz Surmacz (ur. 31 stycznia 1955 w Gorzowie Wielkopolskim) – polski polityk, funkcjonariusz Milicji Obywatelskiej i Policji, poseł na Sejm V kadencji, w latach 2006–2007 sekretarz stanu w MSWiA, były doradca prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego ds. bezpieczeństwa, komendant główny Ochotniczych Hufców Pracy (2015–2018), p.o. zastępcy głównego inspektora ochrony środowiska (2018–2021), zastępca prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (2021–2024).

Marek Surmacz
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

31 stycznia 1955
Gorzów Wielkopolski

Zawód, zajęcie

milicjant, policjant, polityk, urzędnik

Alma Mater

Uniwersytet Szczeciński

Stanowisko

poseł na Sejm V kadencji (2005–2007), wiceminister spraw wewnętrznych i administracji (2006–2007), komendant główny Ochotniczych Hufców Pracy (2015–2018)

Partia

Prawo i Sprawiedliwość

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Medal za Ofiarność i Odwagę
Multimedia w Wikimedia Commons

Życiorys edytuj

W 1974 ukończył Technikum Melioracji Wodnych w Gorzowie, a pięć lat później Szkołę Ruchu Drogowego Milicji Obywatelskiej w Piasecznie, gdzie uzyskał uprawnienia kontrolera ruchu drogowego. W 2002 uzyskał tytuł zawodowy licencjata w zakresie administracji publicznej w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Gorzowie Wielkopolskim. W 2004 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Szczecińskiego.

Początkowo pracował w Gorzowskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego jako majster budowlany w Zespole Robót Inżynieryjnych i inspektor w Zespole Przygotowania Produkcji. Był zatrudniony na budowach w Gorzowie Wielkopolskim i Zielonej Górze. Odbył następnie zasadniczą służbę wojskową w Poznaniu i Czerwieńsku. W latach 1977–1996 był funkcjonariuszem Milicji Obywatelskiej i następnie Policji. Początkowo był kontrolerem ruchu drogowego, od 1979 pracował w sekcji ds. wypadków drogowych, zaś od 1987 w plutonie konwojowo-ochronnym. W 1989 brał udział w zakładaniu związku zawodowego funkcjonariuszy MO. Z rekomendacji regionalnej „Solidarności” wszedł w skład wojewódzkiej komisji kwalifikacyjnej funkcjonariuszy byłej Służby Bezpieczeństwa[1]. Od 1990 kierował wydziałem ruchu drogowego w Gorzowie Wielkopolskim, a od 1993 pracował w wydziale kryminalnym. W 1996 został dyscyplinarnie zwolniony z Policji za „naruszenie apolityczności służby”, po czym przeszedł na emeryturę.

Od 1987 do 1990 był członkiem Stronnictwa Demokratycznego, wiceprzewodniczącym miejskiego komitetu w Gorzowie Wielkopolskim. Od 1997 należał do Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego (był sekretarzem lubuskiego zarządu regionalnego), a w latach 2000–2001 do Przymierza Prawicy. Po przyłączeniu się PP do PiS został członkiem tej partii, zasiada w jej władzach regionalnych. W latach 1997–2001 był asystentem w biurze poselskim, zaś w latach 2001–2005 dyrektorem biura poselskiego Kazimierza Marcinkiewicza.

W latach 1990–2005 zasiadał w radzie miasta, był wiceprzewodniczącym (w latach 1994–1998), przewodniczącym komisji rewizyjnej (w latach 2003–2005), a w latach 1990–1992 i w 1998 członkiem zarządu miasta. W 1993 bez powodzenia kandydował do Senatu z ramienia ZChN w województwie gorzowskim[2]. W 1997 w tym samym województwie gorzowskim kandydował w wyborach do Senatu z poparciem Ruchu Odbudowy Polski; nie uzyskał mandatu, otrzymując 31 903 głosy (20,6%)[3].

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 bezskutecznie kandydował z ramienia PiS w okręgu obejmującym województwa zachodniopomorskie i lubuskie. W wyborach parlamentarnych w 2005 został wybrany do Sejmu V kadencji z listy tej samej partii w okręgu zielonogórskim. Do października 2006 był wiceprzewodniczącym Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych. Od marca do czerwca 2006 kierował Komisją nadzwyczajną do rozpatrzenia przedstawionych przez Prezydenta RP projektów ustaw dotyczący służb wojskowych.

24 sierpnia 2006 powołano go na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, odpowiedzialnego m.in. za nadzór nad policją, Biurem Ochrony Rządu i Strażą Graniczną. Zdobył rozgłos medialny, wydając w listopadzie 2006 policjantom z komisariatu kolejowego we Wrocławiu polecenie dostarczenia hamburgerów podróżującej pociągiem wiceminister pracy i polityki społecznej Elżbiecie Rafalskiej[4].

Marek Surmacz został odwołany ze stanowiska wiceministra 18 maja 2007[5]. W wyborach parlamentarnych w tym samym roku bez powodzenia ubiegał się o reelekcję[6].

Od 1 sierpnia 2008 do 10 kwietnia 2010 był doradcą prezydenta Lecha Kaczyńskiego ds. bezpieczeństwa. W wyborach samorządowych w 2010 wybrany ponownie na radnego Gorzowa Wielkopolskiego, został przewodniczącym komisji rewizyjnej. W wyborach parlamentarnych w 2011 bez powodzenia ubiegał się o mandat senatora w okręgu wyborczym nr 21, otrzymując 22 035 głosów (17,01%)[7]. W 2014 był kandydatem Prawa i Sprawiedliwości w wyborach na urząd prezydenta Gorzowa Wielkopolskiego[8]. Uzyskał natomiast mandat radnego sejmiku lubuskiego[9]. W 2015 ponownie kandydował z ramienia PiS na posła[10].

27 listopada 2015 minister pracy Elżbieta Rafalska powołała Marka Surmacza na stanowisko komendanta głównego Ochotniczych Hufców Pracy[11]. 1 lutego 2018 zastąpił go Bogdan Ścibut[12]. Od lipca 2018 do września 2021 był pełniącym obowiązki zastępcy głównego inspektora ochrony środowiska[13][14]. Również w 2018 ponownie uzyskał mandat radnego sejmiku[15]. W 2019 uzyskał możliwość objęcia mandatu poselskiego w miejsce wybranej do Europarlamentu Elżbiety Rafalskiej, jednak nie skorzystał z niej[16]. W wyborach w tym samym roku ubiegał się natomiast o mandat senatora; mandatu nie uzyskał, otrzymał 48 062 głosy (29,3%)[17]. W grudniu 2021 został zastępcą prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego[18] (pełnił tę funkcję do 2024). W 2023 ponownie wystartował z ramienia PiS do Sejmu[19].

Życie prywatne edytuj

Jest żonaty, ma troje dzieci.

Odznaczenia edytuj

W 2016, za wybitne zasługi w działalności państwowej i publicznej, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej, został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[20][21]. Za uratowanie życia tonącemu w 1985 odznaczony Medalem za Ofiarność i Odwagę[1].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Nota biograficzna na stronie prezydent.pl. [dostęp 2024-03-19].
  2. ↑ Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 23 września 1993 r. o wynikach wyborów do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzonych w dniu 19 września 1993 r. (M.P. z 1993 r. nr 50, poz. 471).
  3. ↑ Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 25 września 1997 r. o wynikach wyborów do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzonych w dniu 21 września 1997 r. (M.P. z 1997 r. nr 64, poz. 621).
  4. ↑ Robert Zieliński: Minister wysłał policjantów po hamburgery. dziennik.pl, 12 października 2007. [dostęp 2015-12-02].
  5. ↑ Marek Surmacz odwołany. rmf.fm, 19 maja 2007. [dostęp 2015-12-02].
  6. ↑ Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 2015-12-02].
  7. ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-12-02].
  8. ↑ PiS zatwierdziło już 60 kandydatów na prezydentów miast. pis.org.pl, 25 lipca 2014. [dostęp 2015-07-27].
  9. ↑ Artur Steciąg: Oni zdobyli sejmik. zachod.pl, 20 listopada 2014. [dostęp 2015-07-27].
  10. ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-09].
  11. ↑ Nowy komendant główny OHP. ohp.pl. [dostęp 2015-11-27].
  12. ↑ Bogdan Ścibut komendantem głównym Ochotniczych Hufców Pracy. pulshr.pl, 1 lutego 2018. [dostęp 2018-02-01].
  13. ↑ Kierownictwo GIOŚ. Główny Inspektorat Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-08-02].
  14. ↑ Nowy Główny Inspektor Ochrony Środowiska. Główny Inspektorat Ochrony Środowiska, 20 września 2021. [dostęp 2021-09-20].
  15. ↑ Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2018-10-23].
  16. ↑ Elżbieta Rafalska zwolniła mandat poselski. Marek Surmacz z PiS odmówił jego przyjęcia. gazeta.pl, 5 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-06].
  17. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-14].
  18. ↑ Kamil Hypki: Marek Surmacz wiceprezesem KRUS. zachod.pl, 15 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-20].
  19. ↑ Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2024-02-01].
  20. ↑ Postanowienie nr rej. 223/2016 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 maja 2016 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2016 r. poz. 655).
  21. ↑ Ordery i odznaczenia dla zasłużonych działaczy opozycji demokratycznej. prezydent.pl, 10 czerwca 2016. [dostęp 2016-06-11].

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marek_Surmacz&oldid=73412553”