Maria Blombergowa
Maria Magdalena Blombergowa z d. Kossowska, także Maria Magdalena Blomberg (ur. 14 listopada 1936 w Wąwolnicy[1][2]) – polska archeolog[1] i historyk nauki[3].
| Imię i nazwisko urodzenia |
Maria Magdalena Kossowska |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
14 listopada 1936 |
| Zawód, zajęcie |
archeolog, historyk |
| Alma Mater | |
| Rodzice |
Jan Mikołaj Kossowski, Teodozja z d. Sienkowska |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys
edytujMaria Blombergowa była córką rotmistrza Jana Mikołaja Kossowskiego, ofiary zbrodni katyńskiej[3][4] i Teodozji z d. Sienkowskiej[1]. Urodziła się w Wąwolnicy[1], gdzie w 1950 ukończyła szkołę podstawową. Dzięki siostrze, będącej zakonnicą w klasztorze Urszulanek w Łodzi, przeprowadziła się do Łodzi, gdzie podjęła naukę w Liceum Sztuk Plastycznych w Łodzi i zdała maturę w 1955[2].
W latach 1955–1956 była projektantką tkanin w Południowo-Łódzkich Zakładach Przemysłu Jedwabniczego. Następnie podjęła naukę na Uniwersytecie Łódzkim, a od 1957 pracowała jako asystent naukowo-techniczny w Katedrze Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego, by po obronie pracy magisterskiej w 1961 na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego zostać starszym asystentem, którym była do 1973. W latach 1973–1992 pracowała jako pracownik naukowo-techniczny w Instytucie Archeologii Polski Środkowej Instytutu Historii Kultury Materialnej PAN, w międzyczasie w 1987 na Uniwersytecie Łódzkim broniąc doktorat „Polscy członkowie rosyjskich towarzystw archeologicznych”[3], pod opieką naukową prof. Konrada Jażdżewskiego. Habilitację uzyskała w 1995 w Instytucie Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, w tym samym roku zostając adiunktem w Instytucie Archeologii UŁ, a od 1998 profesorem nadzwyczajnym[1]. W 2009 przeszła na emeryturę[3]. W ramach pracy dydaktycznej jako wykładowca akademicki koncentrowała się na dziejach polskich badań archeologicznych, historii archeologii, a także konserwacji i ochronie zabytków archeologicznych[1].
Maria Blombergowa prowadziła badania terenowe w Polsce i za granicą, w tym m.in.: Drengsted (1966), Winchester (1967), na Węgrzech (1968), w Anglii, Danii i Białorusi. W okresie od 1994 do 1996 prowadziła badania w Rosji (Odry, Węsiory, Tatry Polskie, Lubiszewo, Łęczyca, Bąkowa Góra), prowadziła badania związane ze zbrodnią katyńską i uczestniczyła w pracach ekshumacyjnych w Katyniu i Charkowie[1].
Maria Blombergowa jest członkinią: Polskiego Towarzystwa Archeologicznego (od 1958, obecnie Stowarzyszenie Naukowe Archeologów Polskich), Stowarzyszenia „Rodzina Katyńska w Łodzi” (od 1990), Komisji Dziejów i Metodologii Badań Archeologicznych, Komitetu Nauk Pra- i Protohistorycznych Wydziału I Polskiej Akademii Nauk (od 1992), Komisji Syberyjskiej (obecnie Komisji do Badań Syberii) Komitetu Historii Nauki i Techniki PAN (od 1994), Łódzkiego Towarzystwa Naukowego (od 2000), Oddziału Łódzkiego Polskiego Towarzystwa Historii Medycyny i Farmacji (od 2007), Klubu Historycznego im. S. Roweckiego „Grota” (od 2008), a także Polskiej Akademii Umiejętności. Była w latach 1990–1997 członkinią prezydium Okręgowej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich (obecnie: Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu), a w latach 2009–2015 członkinią Prezydium Komitetu Historii Nauki i Techniki[1].
Publikacje
edytujMaria Blombergowa jest autorką ponad 40 artykułów, notatek w czasopismach, stanowiących m.in. biogramy polskich badaczy oraz ofiar zbrodni katyńskiej. Ponadto jest autorką publikacji, takich jak:
- Polscy członkowie rosyjskich towarzystw archeologicznych 1839–1914 (1988),
- Badania archeologiczne Polaków na terytorium Imperium Rosyjskiego w XIX i początku XX wieku (Łódź 1993),
- Katyń w świetle badań terenowych 1994–1995 (Toruń 2003),
- Wandalin Szukiewicz (1852–1919) (Warszawa–Lida 2010),
- Teodor Mateusz Narbutt (1784–1864) (Warszawa–Lida 2011)[1].
Odznaczenia
edytuj- Złoty Medal „Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej” (1995)[1],
- Złoty Krzyż Zasługi (2001),
- Złota Odznaka Uniwersytetu Łódzkiego (2001),
- Nagroda Rektora zespołowa I stopnia za książkę pt. Katyń w świetle badań terenowych 1994–1995 (Toruń 2003),
- Medal „Pro Memoria” za wybitne zasługi w utrwalaniu pamięci o ludziach i ich czynach w walce o niepodległość Polski podczas II wojny światowej i po jej zakończeniu (2005)[5],
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2011),
- odznaczenie pamiątkowe „Za Zasługi dla Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej” (2012),
- Nagroda „Świadek Historii” nadana przez Instytut Pamięci Narodowej, Komisję Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (2014)[1],
- Medal Łódzkiego Towarzystwa Naukowego,
- Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2020)[5][6].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i j k Mariola Antczak, Magdalena Przybysz-Stawska (red.), Słownik członków Łódzkiego Towarzystwa Naukowego 2010–2015 [online], Łódzkie Towarzystwo Naukowe, 2018 [dostęp 2022-04-02].
- ↑ a b Joanna Leszczyńska, Matura to nie bzdura. Wspomnienia [online], Dziennik Łódzki, 13 maja 2013 [dostęp 2022-04-02] (pol.).
- ↑ a b c d Katarzyna Krzykowska, Prof. Maria Magdalena Blomberg odznaczona Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” [online], dzieje.pl, 4 lutego 2020 [dostęp 2022-04-02] (pol.).
- ↑ Żyłam w cieniu Katynia [online], pzevo.azurewebsites.net [dostęp 2022-04-02].
- ↑ a b Profesor Maria Magdalena Blomberg odznaczona Złotym Medalem Gloria Artis – Ministerstwo Sportu i Turystyki – Portal Gov.pl [online], Ministerstwo Sportu i Turystyki [dostęp 2022-04-02] (pol.).
- ↑ Maria Blomberg ze Złotym Medalem Gloria Artis [online], IAUŁ, 7 lutego 2020 [dostęp 2022-04-02].