Wikipedia

Marian Schultz

Marian Schultz[1] vel Marian Szulc[a] (ur. 2 lipca 1891 w Luchowie, zm. 17 stycznia 1960 w Poznaniu) – major piechoty Wojska Polskiego.

Marian Schultz
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

2 lipca 1891
Luchowo

Data i miejsce śmierci

17 stycznia 1960
Poznań

Przebieg służby
Lata służby

1912–1945

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Jednostki

61 Pułk Piechoty

Stanowiska

II zastępca dowódcy

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
powstanie wielkopolskie
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Warszawski Krzyż Powstańczy Wielkopolski Krzyż Powstańczy

Życiorys edytuj

Urodził się 2 lipca 1891 Luchowie[3], w rodzinie Franciszka i Apolonii z domu Stypa. Został absolwentem Seminarium Nauczycielskiego w Kcyni. 16 lutego 1912 zdał egzamin nauczycielski.

Odbył roczną służbę wojskową w Armii Cesarstwa Niemieckiego, po czym został wysłany na kurs aspirantów wojskowych w Biedrusku. Po wybuchu I wojny światowej został powołany do armii pruskiej. Brał udział w walkach frontowych, od lipca do września 1914 w szeregach 47 pułku piechoty, a od lipca 1916 do listopada 1918 w szeregach 7 pułku piechoty. Dosłużył się stopnia podporucznika.

W trakcie powstania wielkopolskiego był organizatorem batalionu jutrosińskiego od 14 stycznia 1919. Brał udział w walkach. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został zweryfikowany do stopnia porucznika 3 czerwca 1919 ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1919 i przydzielony do 11 pułku strzelców wielkopolskich. Od 29 lipca 1919 był dowódcą kompanii w Wielkopolskiej Szkole Oficerskiej, od lutego 1920 dowódcą kompanii w Wielkopolskiej Szkole Podchorążych Piechoty w Bydgoszczy. W grudniu 1919 został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4]. W 1923 był pełniącym obowiązki dowódcy I batalionu w 59 pułku piechoty wielkopolskiej w Inowrocławiu[5]. Został awansowany do stopnia majora piechoty ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924[6][7][8]. W tym stopniu w 1924 był dowódcą II batalionu w 62 pułku piechoty w Bydgoszczy[9]. Jako oficer tej jednostki w 1928 był przydzielony do Korpusu Kadetów Nr 3 w Rawiczu na stanowisko dowódcy batalionu[10]. W marcu 1932 został przeniesiony z 43 pułku piechoty w Dubnie do 2 pułku strzelców podhalańskich w Sanoku na stanowisko kwatermistrza[11][12]. W kwietniu 1934 został przeniesiony do 61 pułku piechoty w Bydgoszczy na stanowisko dowódcy batalionu[13]. W sierpniu 1935 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[14]. W 1938 zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „II zastępca dowódcy pułku”. Służbę na tym stanowisku pełnił w kolejnym roku[15].

Po wybuchu II wojny światowej był kwatermistrzem Ośrodka Zapasowego 15 Dywizji Piechoty[16]. 9 września 1939 został wzięty do niewoli przez Niemców. Był osadzony w Oflagu VII A Murnau do 29 kwietnia 1945[16].

Zdemobilizowany 22 września 1945, powrócił do Polski. Był ofiarą prześladowań ze strony władz komunistycznych PRL, przebywał w więzieniu[16]. Później zrehabilitowany. Był zatrudniony w Wielkopolskiej Izbie Rolniczej.

Zmarł 17 stycznia 1960 w Poznaniu i został pochowany na Cmentarzu Junikowo (pole 13 kwatera 2-7-241)[17].

Ordery i odznaczenia edytuj

Uwagi edytuj

  1. ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Marian I Szulc”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie Mariana II Szulca (ur. 21 września 1895)[2].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 19, 619.
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 293, 409, 1057, 1064.
  3. ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-02-04].
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 409.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 293.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 351.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 176.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 27.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 272.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 123.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 233.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 616.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 158.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935, s. 96.
  15. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 619.
  16. ↑ a b c Wojciech Kicman: Powstańcze biografie: Szulc Marian. Muzeum Ziemi Szubińskiej im. Zenona Erdmanna. [dostęp 2020-12-29].
  17. ↑ Plan Poznania - Cmentarze [online], www.poznan.pl [dostęp 2023-01-16].
  18. ↑ M.P. z 1933 r. nr 171, poz. 208 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 listopada 1933, s. 282.
  20. ↑ M.P. z 1928 r. nr 296, poz. 727 „za wybitne zasługi, położone w powstaniu wielkopolskim”.
  21. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 19.
  22. ↑ Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym [online], powstancy-wielkopolscy.pl [dostęp 2023-01-16].

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marian_Schultz&oldid=71163387”