Miękisz, tkanka miękiszowa, parenchyma[1] (gr. parénchyma – miąższ) – jednorodna tkanka roślinna, która wypełnia znaczną część organizmów roślin. Zbudowana z żywych, zwykle dużych (0,05 – 0,5 mm) i cienkościennych komórek, o ścianach celulozowych, rzadko drewniejących, z dużą wakuolą otoczoną cytoplazmą. Protoplast jest mało wyspecjalizowany. Charakterystyczną cechą miękiszu jest występowanie przestworów międzykomórkowych. Komórki miękiszu zachowują zdolność do podziałów i odróżnicowania, dzięki czemu odgrywają istotną rolę w zjawiskach regeneracyjnych.

Miękisz palisadowy i gąbczasty w liściu

Miękisz jest tkanką występującą we wszystkich częściach ciała rośliny i wchodzi w skład wszystkich tkanek złożonych. Tkanki miękiszowe pełnią w roślinie zasadnicze czynności fizjologiczne przemiany materii, uczestniczą w fotosyntezie, oddychaniu, osmozie, transpiracji, gromadzą także substancje zapasowe i wodę. Mimo że miękisz zbudowany jest z cienkościennych komórek, w stanie turgoru pełni jednak w roślinach istotną funkcję mechaniczną.

Podział tkanki miękiszowej

edytuj

Ze względu na strukturę tkanki wyróżnia się:

Ze względu na kryterium pochodzenia wyróżnia się:

 
Parenchyma pełniąca funkcje tkanki spichrzowej w korzeniu Ranunculus ficaria

Ze względu na pełnione funkcje wśród tkanek miękiszowych wyróżnia się:

Poza tym w zależności od specjalizacji mówić można o:

  • miękiszu wydzielniczym,
  • miękiszu taninowym,
  • miękiszu wyścielającym itp.

W końcu biorąc pod uwagę to, jakich tkanek złożonych miękisz jest częścią wyróżnia się:

Przypisy

edytuj
  1. określenie o szerszym znaczeniu, oznacza tkankę wypełniającą przestwory ciała między organami nie tylko roślin, ale także i zwierząt.

Bibliografia

edytuj
  • Zygmunt Hejnowicz: Anatomia i histogeneza roślin naczyniowych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002. 83-01-13825-4.

Zobacz też

edytuj