Michaił Skobielew

To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 9 sie 2024. Od tego czasu wykonano 2 zmiany, które oczekują na przejrzenie.

Michaił Dmitriewicz Skobielew, ros. Михаил Дмитриевич Скοбелев (ur. 17 września?/29 września 1843 w Petersburgu, zm. 25 czerwca?/7 lipca 1882 w Moskwie) – generał piechoty Armii Imperium Rosyjskiego 1881, generał adiutant 1878, uczestnik wojny rosyjsko-tureckiej 1877–1878.

Michaił Skobielew
Михаил Дмитриевич Скοбелев
Ilustracja
generał generał
Data i miejsce urodzenia

29 września 1843
Petersburg

Data i miejsce śmierci

7 lipca 1882
Moskwa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego

Główne wojny i bitwy

wojna rosyjsko-turecka

Odznaczenia
Order św. Jerzego (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order „Pour le Mérite” Broń Świętego Jerzego Krzyż Wielki Orderu Orła Czerwonego (Prusy) IV Klasa Orderu Orła Czerwonego (Prusy)

Życiorys

edytuj

Urodzony w rodzinie oficera. W latach sześćdziesiątych XIX wieku oficer Grodzieńskiego Pułku Huzarów Lejb-Gwadii w Warszawie (pułk mieścił się w koszarach w Łazienkach przy ul. 29 Listopada, wtedy w granicach ulic: Czerniakowskiej, Agrykoli i Szwoleżerów). Na ochotnika zgłosił się do udziału w tłumieniu powstania styczniowego. W 1868 roku ukończył Mikołajewską Akademię Sztabu Generalnego. Uczestnik Ekspedycji Chiwińskiej w 1873. Brał udział w dławieniu Powstania Kokandzkiego w Kirgizji 1873-1876. Od lutego 1876 pierwszy gubernator utworzonego wówczas obwodu fergańskiego. Prowadził politykę kolonialną. Brał udział w wojnie rosyjsko-tureckiej 1877–1878 jako dowódca Brygady Kozaków. Brał udział w drugim szturmie Plewny w lipcu 1877 i w opanowaniu Łowecza w sierpniu 1877. W czasie trzeciego szturmu Plewny w sierpniu 1877 dowodził lewoskrzydłowym oddziałem, który wdarł się do miasta, jednak nie otrzymawszy pomocy zmuszony był do wycofania. Dowodząc 16 Dywizją uczestniczył w blokadzie Plewny i w zimowym przejściu wojsk rosyjskich przez Bałkany, odgrywając decydującą rolę w bitwie pod Szejnową. W lutym 1878 zajął San-Stefano pod Stambułem. Waleczność w wojnie 1877-78 dało mu wielką popularność w Rosji i Bułgarii. W Bułgarii jego nazwiskiem nazwano place, ulice i parki w wielu miastach.

W latach 1878–1880 dowodził korpusem. W latach 1880–1882 kierował Drugą Ekspedycją Ahałtekinską, w czasie której była podbita Turkmenia. W 1882 przebywając w Paryżu wystąpił w obronie narodów bałkańskich przed agresją na nie ze strony Niemiec i Austro-Węgier, co w konsekwencji wywołało międzynarodowy skandal i nieporozumienia. Za to został wezwany przez cara Aleksandra III do Rosji. Po powrocie do kraju nieoczekiwanie zmarł w domu publicznym w Moskwie.

Gen. Skobielew był utalentowanym dowódcą. W czasie dowodzenia stosował nowoczesne jak na owe czasy metody walki i sztuki operacyjnej. Cechowała go w bojach odwaga i osobiste bohaterstwo. Był bardzo popularny jako dowódca wśród żołnierzy i oficerów.

Odznaczony najwyższymi odznaczeniami rosyjskimi (Orderami Świętego Jerzego II, III i IV klasy, Świętego Włodzimierza III klasy, Świętej Anny I i IV klasy, trzykrotnie Złotą Szablą „Za dzielność” oraz niemieckimi m.in. Pour le Mérite, Orderem Czerwonego Orła (dwukrotnie).

W końcu lat 70. XIX wieku w zarekwirowanym majątku Skuły (pow. błoński) osadzono rosyjskich kolonistów i utworzoną wieś nazwano Skobielewka. W 1911 na terenie koszar przy ul. 29 Listopada w Warszawie postawiono pomnik Skobielewa. Pomnik rozebrano ok. 1935.

Bibliografia

edytuj
  • Bolszaja Sowietskaja Encykłopedia, t. 23 Moskwa 1976
  • А. Горак, След М.Д. Скобелева в польских землях: памятники, майораты и село Скобелевка // Генерал М.Д. Скобелев и его время (к 170-летию со дня рождения), ред. П.В. Акульшин, И.Н. Гребенкин, Рязань 2014, c. 42-50