Mikołaj Kostecki
Mikołaj Kostecki (ur. 5 grudnia 1878 w Srokach, zm. 20 marca 1932 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia |
5 grudnia 1878 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 marca 1932 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1932 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
zastępca szefa departamentu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
     
| |
Życiorys
edytujUrodził się w Srokach, w ówczesnym powiecie lwowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Józefa i Weroniki z Bałtarowiczów. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Lwowskim i do wybuchu I wojny światowej pracował w sądownictwie cywilnym w Stryju.
Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1908 roku w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Otrzymał przydział w rezerwie do pułku piechoty Nr 24, który wówczas stacjonował w Wiedniu[1]. W 1911 roku został przeniesiony w rezerwie do 35 pułku piechoty Obrony Krajowej w Złoczowie[2]. W składzie tego pułku walczył podczas I wojny światowej. Na stopień porucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1914 roku[3]. W 1915 roku, po kapitulacji Twierdzy Przemyśl, wraz z całą załogą znalazł się w niewoli rosyjskiej[4]. W styczniu 1918 roku udało mu się zbiec z niewoli, ale wkrótce został internowany w Żydaczowie przez nacjonalistów ukraińskich[4]. Po kolejnej ucieczce włączył się do walk w obronie Lwowa przed zakusami Ukraińców.
Wszedł do służby w Wojsku Polskim. W wojnie polsko-bolszewickiej dowódca batalionu w 4 pułku Strzelców Podhalańskich w stopniu majora. Walczył na froncie litewsko-białoruskim. Ciężko ranny podczas działań odwrotowych 1920, odcięty na prawym brzegu Niemna. Uznany za martwego i porzucony przez oddziały sowieckie został uratowany przez miejscową ludność. Po wyleczeniu powrócił do służby. 10 lipca 1922 roku został przeniesiony z dowództwa 28 Dywizji Piechoty do 28 pułku Strzelców Kaniowskich na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. 10 listopada 1922 roku został przeniesiony do 85 pułku piechoty na stanowisko dowódcy[5]. 21 sierpnia 1926 roku został przeniesiony do 23 pułku piechoty we Włodzimierzu na stanowisko dowódcy pułku[6].
14 października 1927 roku Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go sędzią orzekającym przy wojskowych sądach okręgowych, a Minister Spraw Wojskowych przeniósł z korpusu oficerów piechoty do korpusu oficerów sądowych i mianował szefem Wojskowego Sądu Okręgowego Nr V w Krakowie[7][8]. W kwietniu 1929 roku został przeniesiony do Wojskowego Sądu Okręgowego Nr I w Warszawie na stanowisko szefa sądu[9]. 4 czerwca 1930 roku Prezydent RP mianował go sędzią Najwyższego Sądu Wojskowego w Warszawie, a Minister Spraw Wojskowych przeniósł go z WSO Nr I do Najwyższego Sądu Wojskowego na stanowisko sędziego[10]. 26 marca 1931 roku został przeniesiony do Departamentu Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisko zastępcy szefa departamentu[11]. 29 stycznia 1932 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1932 stopień generała brygady i 7. lokatą[12].
Mikołaj Kostecki był osadnikiem wojskowym w powiecie włodzimierskim[13].
Zmarł 20 marca 1932 roku w Warszawie, w czasie pełnienia obowiązków służbowych[14]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A15-2-3)[15].
Awanse
edytuj- kapitan – 1918 r.
- major – 1919 r.
- podpułkownik – zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 r.
- pułkownik – 31 marca 1924 r. ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 r. i 20 lokatą w korpusie oficerów piechoty (w październiku 1927 r. sklasyfikowany został z tym samym starszeństwem i 1,01 lokatą w korpusie oficerów sądowych)
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 1903[16] – 17 maja 1921[17]
- Krzyż Walecznych czterokrotnie (po raz pierwszy w 1921[18])
- Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928 „w uznaniu zasług położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”[19][20]
- łotewski Medal Pamiątkowy 1918-1928 – 6 sierpnia 1929[21]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)[22]
Przypisy
edytuj- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1909 ↓, s. 390, 499.
- ↑ Rocznik oficerski c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1912 ↓, s. 193, 381.
- ↑ Lista starszeństwa c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918 ↓, s. 86, 357.
- ↑ a b Nekrolog ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 45 z 22 listopada 1922 roku, s. 344.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 21 sierpnia 1926 roku, s. 269.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 291, 295.
- ↑ Organa 1928 ↓, s. 66.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 131.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 199, 212.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 108.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 30 stycznia 1932, s. 97.
- ↑ Osadnicy wojskowi – lista kompletna. kresy.genealodzy.pl. s. 89. [dostęp 2015-04-05].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 451.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-30].
- ↑ Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 maja 1921, s. 997.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922, s. 64.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 403.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 6 sierpnia 1929, s. 238.
- ↑ Lista starszeństwa c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918 ↓, s. 357.
Bibliografia
edytuj- Mikołaj Kostecki. [w:] Kolekcja Generałów i Osobistości, sygn. I.480.276 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-13].
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1909. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1909.
- Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrat Vertretenen Königreiche une Länder für 1912. Wiedeń: styczeń 1912.
- Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Organa wymiaru sprawiedliwości w W. P.. „Wojskowy Przegląd Prawniczy”. 8-10, 1928.
- Nekrolog. „Wojskowy Przegląd Prawniczy”. 1, 1932.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
- Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 1 A-Ł. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1998. ISBN 83-87103-55-1.